Προβλήματα, λέει, αντιμετωπίζουν οι ελληνικές τράπεζες και το κράτος προσέτρεξε φιλάνθρωπο προσφέροντάς τους το γνωστό πακέτο των 28 δισ., το οποίο ήδη έχουν αρχίσει να μοιράζονται. Δεν είδαμε πάντως να εμφανίζουν ιδιαίτερη προβληματικότητα στη δημοπρασία για την αγορά εντόκων γραμματίων του Δημοσίου (διάρκειας 52, 26 και 13 εβδομάδων), που έγιναν την περασμένη Τρίτη. Εξίμισι φορές υπερκάλυψε η προσφορά των τραπεζών το ποσό που ζητούσε να δανειστεί η κυβέρνηση. Πρόσφεραν 13,2 δισ. ευρώ από τα οποία η κυβέρνηση δέχτηκε να δανειστεί τα 2,55 δισ.
Και γιατί να μη τρέξουν να δανείσουν το Δημόσιο, όταν το επιτόκιο (παρά τη μεγάλη προσφορά) διαμορφώθηκε στο 2,67% για τα ετήσια έντοκα γραμμάτια, δηλαδή σχεδόν 1% πάνω από το επιτόκιο των αντίστοιχων ιταλικών εντόκων γραμματίων (1,84%), μιας χώρας που βρίσκεται σε κρίση;
Οι τραπεζίτες έσπευσαν να δανείσουν το ελληνικό Δημόσιο με 2,67% επειδή αναμένεται νέα μείωση επιτοκίων από την ΕΚΤ στο 2%. Θα καταθέσουν στην ΕΚΤ τα έντοκα γραμμάτια, θα δανειστούν με 2%, θα κερδίσουν τη διαφορά και στη συνέχεια θα μπορούν να δανείζουν με ψηλότερα επιτόκια. Θα δανείζουν ιδιώτες και επιχειρήσεις, αλλά όπως ξέρουμε το μεγάλο κέρδος βγαίνει από τα χρεωμένα νοικοκυριά και τους «μικρομεσαίους» που η κρίση οδηγεί στο χείλος της καταστροφής και πληρώνουν όσο-όσο μπας και σωθούν.
Πέρα, όμως, από την προφανή κερδοσκοπία των τραπεζών, που δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, οφείλουμε να θέσουμε ένα ερώτημα. Πού πήγε η «θωρακισμένη οικονομία» των Καραμανλή-Αλογοσκούφη; Ο ελληνικός καπιταλισμός όντως σημείωσε σχετικά ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια. Το κράτος, όμως, αντί να φορολογήσει τα κέρδη και να δημιουργήσει αποθέματα κατά την περίοδο των «παχιών αγελάδων», ώστε να αντιμετωπίσει χωρίς κλυδωνισμούς αυτή των «ισχνών», μείωνε τη φορολογία των κερδών. Ετσι, ο πλούτος που παράχθηκε αυτή την περίοδο δεν πήγε για το «γενικό καλό» (βάζουμε τις λέξεις σε εισαγωγικά, γιατί το κράτος ποτέ δεν εργάζεται για το γενικό καλό), αλλά συσσωρεύ-τηκε στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών.
