Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ενάντια στη ρύθμιση για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής στα καταστήματα έχουν ξεσηκωθεί από τον δεξιό Κροκίδη της ΕΣΕΕ μέχρι τον Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, που ελέγχεται από το ΠΑΜΕ. Δεν υπάρχει εργαζόμενος στο λιανικό εμπόριο ή έμπορος που να μην αντιλαμβάνεται ότι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια τακτική εξόντωσης, από την οποία κερδισμένοι θα βγουν μόνοι οι μεγαλέμποροι των μεγάλων αλυσίδων.
Κανέναν δεν ξεγελά η «δέσμευση» του υπουργού ότι η ρύθμιση θα αφορά μόνο καταστήματα με εμβαδό κάτω από 250 τετραγωνικά και όχι οι αλυσίδες και τα καταστήματα shop in a shop. Tα μεγάλα εμπορικά κέντρα τύπου Mall δεν εξαιρέθηκαν τυχαία από τη ρύθμιση (άρθρο 6 του σχετικού νομοσχέδιου). Αυτά ενδιαφέρονται πρωτίστως για το άνοιγμα της Κυριακές. Αλλά και τα καταστήματα που εξαιρούνται πολύ εύκολα θα κερδίσουν μια δικαστική προσφυγή που θα κάνουν, επικαλούμενα την ισονομία και τον υγιή ανταγωνισμό. Δεν μπορεί ο «μικρός» να λειτουργεί και την Κυριακή και αυτοί όχι.
Για τους εμποροϋπάλληλους το μέτρο σημαίνει εξόντωση, καθώς θα διαλυθεί εντελώς η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Και βέβαια, στις σημερινές συνθήκες δεν μπορούν να ελπίζουν ούτε στην προσαύξηση κατά 75% του μεροκάματου της Κυριακής. Κανένα αφεντικό δεν πρόκειται να πληρώσει. Για τους ιδιοκτήτες επίσης θα είναι εξόντωση, αν σκεφτούμε ότι η πλειοψηφία των μικρών επιχειρήσεων είναι οικογενειακές. Είναι πραγματικά πρόκληση να δηλώνει ο Χατζηδάκης ότι το άνοιγμα την Κυριακή είναι εθελοντικό, όταν είναι γνωστό πως ένας ν’ ανοίξει θ’ αναγκαστούν ν’ ανοίξουν όλοι. Και βέβαια, είναι φτύσιμο και για τους άλλους εργαζόμενους, που δεν τους λείπουν οι ώρες για ψώνια, αλλά τα λεφτά από την τσέπη.
