Η Alphabank άνοιξε πρώτη το χορό ανακοινώνοντας ότι θα ενταχθεί στο κυβερνητικό σχέδιο των 28 δισ. και μάλιστα και στους τρεις πυλώνες του. Ακολούθησε η Πειραιώς (ναι, ναι, αυτή που δήλωνε ότι δεν έχει ανάγκη την κρατική στήριξη και δεν πρόκειται να μπει στο πρόγραμμα) και ίσως τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το σημείωμα να έχουν ακολουθήσει και άλλες. Κι αν δεν έχουν κάνει σχετική ανακοίνωση, να είστε σίγουροι ότι θα την κάνουν τις επόμενες μέρες, αφού η ρύθμιση-ζυμάρι πήρε τελικά τη μορφή που ήθελαν.
Ετσι, έμεινε μόνος ο… σοσιαλιστής Βγενόπουλος να καταγγέλλει την κυβέρνηση και προσωπικά τον Αλογοσκούφη (αυτοί οι δύο έχουν ανοίξει χοντρή βεντέτα) για… αντιαναπτυξιακή πολιτική (από το βήμα του ετήσιου συνέδριου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητήριου, παρακαλώ). Λίγες μέρες πριν, ο Βγενόπουλος την είχε πέσει άγρια στον Κωστόπουλο της Alphabank, που είχε δηλώσει ότι «αυτό το σχέδιο είναι καλό για την οικονομία και ό,τι είναι καλό για την οικονομία είναι καλό και για τις τράπεζες», δηλώνοντας επί λέξει: «Τα χρήματα και οι εγγυήσεις του Δημοσίου θα χρησιμοποιηθούν όχι μόνον για νέα δάνεια, αλλά και για την αντιμετώπιση υφισταμένων προβλημάτων ρευστότητας, τα επιτόκια των δανείων δεν θα μειωθούν ουσιαστικά και οι έλληνες καταθέτες και φορολογούμενοι θα στηρίξουν τον δανεισμό και την ανάπτυξη των Βαλκανίων με την αναβίωση της Χάρτας του Ρήγα Φεραίου» (το τελευταίο ήταν μπηχτή σε σχετική αναφορά του Κωστόπουλου).
Οπως έχουμε ξαναγράψει, το πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών δεν είναι το άνοιγμά τους στα λεγόμενα «τοξικά προϊόντα» αλλά το άνοιγμά τους στην «τοξική» βαλκανική αγορά. Αυτό το ξέρουν όλοι, το ξέρει κι ο Βγενόπουλος, γι’ αυτό και τους «κοπανάει». Ο ίδιος την έπαθε όπως ο Βενιζέλος όταν πήγε να πάρει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Βγήκε μπροστά με φούρια, ανακοίνωσε αύξηση μετοχικού κεφάλαιου κατά 5 δισ. και διαδήλωσε την πρόθεσή του να αγοράσει τράπεζες που θα εμφανίσουν προβλήματα και ήρθε η κυβέρνηση και του χάλασε τη συνταγή, προσφέροντας ρευστότητα στις τράπεζες για ν’ αντιμετωπίσουν τα βαλκανικά τους προβλήματα. Τα μεγάλα αφεντικά των οποίων κεφάλαια διαχειρίζεται (άραβες σεΐχηδες και ευρωπαίοι αεριτζήδες) θα του ζητήσουν λογαριασμό για τη δεύτερη μετά τον ΟΤΕ αποτυχία του κι αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα φιλόδοξο μάνατζερ. Αυτό είναι που τον κάνει πιο επιθετικό.
