Μέσα στο γενικό χαμό, πέρασε σχεδόν στο ντούκου ο διορισμός του Διώτη ως επικεφαλής του ΣΔΟΕ. Ηταν μια ακόμη κίνηση εντυπωσιασμού της κυβέρνησης, η οποία δεν της βγήκε, όπως δεν της βγαίνει τίποτα αυτή την περίοδο, καθώς είναι βυθισμένη στην απόλυτη αναξιοπιστία.
Κάθε φορά που ετοιμάζεται να πάρει σαρωτικά αντιλαϊκά μέτρα, η κυβέρνηση Παπανδρέου πετάει ένα πυροτέχνημα στο μέτωπο της φοροδιαφυγής. Πότε με τους γιατρούς του Κολωνακίου, πότε με τους μεγαλοϊδιοκτήτες της Μυκόνου και της Σαντορίνης, πότε με τις φίρμες του τραγουδιού. Αυτή τη φορά έδωσε στο πυροτέχνημα γενικότερο χαρακτήρα (τριετές πρόγραμμα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής) και για κερασάκι στην τούρτα έβαλε τον Διώτη. Το είπε χαρακτηριστικά ο Παπακωνσταντίνου, μη τυχόν και το ξέχασε κανένας: «Ο Γιάννης Διώτης είναι γνωστός στο πανελλήνιο, είναι γνωστός ως ο εισαγγελικός λειτουργός που δούλεψε, όσο λίγοι άλλοι, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε το φαινόμενο της τρομοκρατίας στη χώρα μας».
Για το ρόλο του Διώτη εκείνο το σκοτεινό καλοκαίρι του 2002 δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε όσα κατά καιρούς έχουμε γράψει. Είναι ο άνθρωπος που βασάνισε τον ετοιμοθάνατο Σάββα Ξηρό στην Εντατική του Ευαγγελισμού και στη συνέχεια έστησε όλη την υπόθεση 17Ν. Στηριζόμενος όχι στις προσωπικές ικανότητές του και τις ικανότητες των ασφαλιτών της Αντιτρομοκρατικής, αλλά στο τυχαίο γεγονός της έκρηξης μιας βόμβας στα χέρια του αντάρτη της 17Ν.
Επί της ουσίας, μιλάνε τα στοιχεία. Δέκα φορές κάτω απ’ όσα είχαν προϋπολογίσει εισέπραξαν το 2010. Το ίδιο θα γίνει και το 2011 και τα υπόλοιπα χρόνια. Ακόμα κι αν βάλλουν από ένα μπάτσο έξω από κάθε μαγαζί. Η ίδια η τρόικα δεν εμπιστεύεται τα νούμερα που γράφει ο Παπακωνσταντίνου στα διάφορα σχέδιά του, γι’ αυτό και ζητάει μέτρα άμεσης και μετρήσιμης απόδοσης.
