Στην προσπάθειά του να δείξει ότι πολεμά την κερδοσκοπία, ο Χρυσοχοΐδης προχώρησε στην επιβολή πλαφόν στις τιμές των καυσίμων, που ήταν πάνω από τις τιμές που τα καύσιμα πωλούνταν στην αγορά. Ετσι, πολλά βενζινάδικα άρπαξαν την ευκαιρία να αυξήσουν κατά μερικά λεπτά τις τιμές που πουλούσαν, εκμεταλλευόμενα και την υστερία που είχε αρχίσει να επικρατεί.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κίνηση της κυβέρνησης ήταν καθαρά υποκριτική και δημαγωγική. Δεν δικαιούται να μιλά για «προστασία του καταναλωτή» μια κυβέρνηση που έχει αυξήσει δυο φορές τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, ενώ έχει αφήσει (όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις) εντελώς ανεξέλεγκτο το κύκλωμα διύλισης και εμπορίας καυσίμων, που ελέγχεται από μια χούφτα μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Πέρα από την υποκρισία και τη δημαγωγία, όμως, ήταν και μια κίνηση αψυχολόγητη, που συνέτεινε στην κερδοσκοπία και των πρατηριούχων, που είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας.
Τη Δευτέρα όποιος ήθελε εύρισκε βενζίνη, γιατί η απεργία των ιδιοκτητών βυτιοφόρων ήταν χαλαρή. Και απεργοσπάστες υπήρχαν και οι εταιρίες διακινούσαν καύσιμα με δικά τους βυτία. Δεν υπήρχε λόγος για το συγκεκριμένο πλαφόν, διότι οι τιμές διαμορφώνονταν όπως τον προηγούμενο καιρό, χωρίς τα παιχνίδια που γίνονται σε στιγμές ελλείψεων. Τα παιχνίδια στη λιανική έγιναν το Σάββατο και την Κυριακή. Τη Δευτέρα, με τα περισσότερα αυτοκίνητα φουλαρισμένα και την απεργία χαλαρή, οι τιμές θα έπεφταν. Ανακοινώνοντας το πλαφόν η κυβέρνηση δημιούργησε κλίμα πανικού και έδωσε τη δυνατότητα στους βενζινοπώλες να «τσιμπήσουν» την τιμή, πλησιάζοντας την απλή αμόλυβδη στα 1,473 του πλαφόν, ενώ πουλούσαν πιο φτηνά!
