Είπε ο Βενιζέλος, μιλώντας στον ΚΤΕ Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, την περασμένη Τρίτη και αναφερόμενος στο δυσθεώρητο ύψος που έχουν φτάσει οι εγγυήσεις προς το τραπεζικό κεφάλαιο:
«Με ρωτούσαν χτες συνάδελφοι και του ΠΑΣΟΚ για τη χρηματοδότηση των Τραπεζών, τι γίνεται; Πώς είναι δυνατό να έχουμε φτάσει τώρα, με τη προσθήκη που κάναμε χτες μετά από ομόφωνη απόφαση που πήρε το Υπουργικό Συμβούλιο στην τελευταία του συνεδρίαση, σε παροχή εγγυήσεων ή ειδικών ομολόγων ή προνομιούχων μετοχών, που φτάνουν τα 155 δις και που πήγε αυτή η ρευστότητα. Η ρευστότητα έχει πάει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό στις ανάγκες αναχρηματοδότησης του εσωτερικού προβλήματος κάθε Τράπεζας, στην ανάγκη χρηματοδότησης των θυγατρικών της, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένα μεγάλο μέρος της ρευστότητας αυτής έχει μεταφερθεί στο εξωτερικό για να στηριχθούν τα δίκτυα των θυγατρικών εταιρειών των ελληνικών Τραπεζών. Και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα που πρέπει να δούμε, διότι αυτό το μπουμ το οποίο έγινε με τις Τράπεζες στην Τουρκία, στην Πολωνία, στη Σερβία, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία, πρέπει να δούμε τώρα μέσα στη στρατηγική της ανασυγκρότησης του τραπεζικού συστήματος πώς τοποθετούμεθα απέναντι στο ζήτημα αυτό».
Αυτή είναι μια απροκάλυπτη ομολογία, ότι το ελληνικό κράτος «μπουκώνει» τις τράπεζες εγγυώμενο με δικά του ομόλογα για να παίρνουν χαμηλότοκα δάνεια από την ΕΚΤ, τα οποία διοχετεύουν στις μπίζνες που κάνουν σε διάφορες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες. Εκεί που δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος από το ελληνικό κράτος και μπορούν ανενόχλητα οι τραπεζίτες να κάνουν κάθε είδους κομπίνες για λογαριασμό δικό τους και μιας μικρής ομάδας μεγαλομετόχων που τους έχουν εμπιστευθεί κεφάλαια για να τα διαχειρίζονται.
Θυμίζουμε ότι επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου, το καλοκαίρι του 2010, είχε ψηφιστεί και νομοθετική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες για να πάρουν εγγυήσεις θα πρέπει πρώτα να καταθέσουν σχέδιο χρηματοδοτήσεων επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Κι έρχεται τώρα ο Βενιζέλος να ομολογήσει απροκάλυπτα ότι αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε, αλλά οι τράπεζες χρηματοδοτούνταν συνεχώς με εγγυήσεις του ελληνικού κράτους (που θα χρεωθεί ισόποσα εάν καταπέσουν αυτές οι εγγυήσεις), προκειμένου να κάνουν μπίζνες με τους καπιταλιστές και τους μαφιόζους της Ανατολικής Ευρώπης.
