Αδίστακτη η δωσιλογική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, από τη μια ολοκληρώνει την «κινεζοποίηση» της εργαζόμενης και στυγνά εκμεταλλευόμενης ελληνικής κοινωνίας προς όφελος του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών του γαλλογερμανικού άξονα και από την άλλη συνεχίζει την πολιτική της ενίσχυσης του τραπεζικού κεφαλαίου (και όχι μόνο).
Η κυβέρνηση Καραμανλή το Δεκέμβρη του 2008 ψήφισε το νόμο 3723 (ΦΕΚ 250Α), με τον οποίο πριμοδοτούσε το τραπεζικό κεφάλαιο. Ανάμεσα στ’ άλλα χορηγούσε εγγυήσεις ύψους 15 δισ. ευρώ προκειμένου να δανειστεί από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μέχρι το τέλος του 2009. Τη σκυτάλη πήρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που με συνεχείς αποφάσεις παρέτεινε το χρόνο των εγγυήσεων και αύξανε συνεχώς το ύψος τους. Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου (εκδόθηκε στις 14 Σεπτέμβρη 2011 και κατατέθηκε στις 20 Οκτώβρη στη βουλή για επικύρωση), ανέβασε το ύψος των εγγυήσεων στα 85 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι εάν οι ελληνικές τράπεζες δεν πληρώσουν τα δάνεια που θα συνάψουν μέχρι το τέλος του 2011, θα κληθούμε να πληρώσουμε εμείς τα 85 δις. ευρώ!
Στις 30 Μάρτη του 2010, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέτεινε το χρόνο λήξης των εγγυήσεων δανεισμού από το τραπεζικό κεφάλαιο μέχρι το τέλος Ιούνη του 2010. Στις 6 Μάη του 2010, με την επικύρωση του αποικιοκρατικού μνημονίου, το ύψος των εγγυήσεων αυξήθηκε από 15 στα 30 δισ. ευρώ. Στις 19 Ιούλη του 2010, με απόφαση του τότε υπουργού Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου η ισχύς των εγγυήσεων παρατάθηκε μέχρι 31/12/2010. Στις 3 Σεπτέμβρη του 2010, με το νόμο 3872 το ύψος των εγγυήσεων αυξήθηκε από 30 σε 55 δισ. ευρώ. Στις 27 Δεκέμβρη του 2010, με νέα απόφαση του Γ. Παπακωνσταντίνου παρατάθηκε ο χρόνος λήξης των εγγυήσεων των 55 δισ. ευρώ μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2011. Στις 6 Ιούνη του 2011, με απόφαση του Φ. Σαχινίδη αυξήθηκε πάλι το ύψος των εγγυήσεων από 55 σε 70 δισ. ευρώ. Και στις 14 Σεπτέμβρη του 2011, εκδόθηκε η πράξη νομοθετικού περιεχομένου στην οποία αναφερθήκαμε στην αρχή.
Υποτίθεται ότι οι εγγυήσεις δίνονται αφειδώλευτα για την ενίσχυση της ρευστότητας των μικρομεσαίων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Στην ουσία, δίνονται προς ενίσχυση του τραπεζικού κεφαλαίου, προκειμένου να δανειστεί από την ΕΚΤ. Φυσικά, η παροχή εγγυήσεων δεν είναι η μοναδική στήριξη της κυβέρνησης στο τραπεζικό κεφάλαιο. Σύντομα, στο πλαίσιο του «κουρέματος» των κρατικών ομολόγων, θα του δοθεί πλουσιοπάροχα και άλλη βοήθεια.
