Ακόμα και στελέχη των καπιταλιστικών μονοπωλίων, όταν δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, μπορεί να πουν αλήθειες και να κάνουν ενδιαφέρουσες επισημάνσεις. Οπως ο Καρλ Οτο Περλ, πρόεδρος της πανίσχυρης Bundesbank (Γερμανική Κεντρική Τράπεζα) την περίοδο 1980-1991, που δήλωσε τα εξής, σε συνέντευξή του στο Spiegel (την είδηση αλιεύσαμε από το μπλογκ kibi-blog.blogspot.com):
«Χωρίς ένα “κούρεμα”, μια μερική διαγραφή χρεών, δεν μπορεί και δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της. Γιατί δεν το έκαναν αυτό αμέσως; Η Ευρωπαϊκή Ενωση έπρεπε να έχει διακηρύξει έξι μήνες πριν, ή και νωρίτερα, ότι απαιτείται αναδιάρθρωση χρέους για την Ελλάδα. Το σχέδιο σωτηρίας έγινε για να προστατευθούν οι γερμανικές και, πολύ περισσότερο, οι γαλλικές τράπεζες από τις διαγραφές χρεών. Την ημέρα που ανακοινώθηκε το σχέδιο, οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών κέρδισαν 24%. Βλέποντας όλα αυτά, καταλαβαίνουμε γιατί επινοήθηκε το σχέδιο διάσωσης: για να διασωθούν οι τράπεζες και ορισμένοι πλούσιοι Ελληνες…. Θα έπρεπε να διαγράψουν το ένα τρίτο του ελληνικού χρέους. Οι επενδυτές γρήγορα θα καταλάβαιναν ότι πλέον η Ελλάδα έχει ένα χρέος που μπορεί να το διαχειριστεί. Η εμπιστοσύνη θα είχε αποκατασταθεί πολύ γρήγορα. Τώρα αυτή η ευκαιρία χάθηκε και είμαστε αντιμέτωποι με αυτό το τρομερό μπλέξιμο».
Ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης μιλά καθαρά τεχνοκρατικά. Ομως, πάνω από την όποια τεχνική διαχείρισης του ελληνικού χρέους, υπάρχει ο άγριος ανταγωνισμός ανάμεσα στα τραπεζικά μονοπώλια. Αυτά υπαγορεύουν τις πολιτικές διαχείρισης του χρέους. Απ’ όσα δηλώνει, λοιπόν, ο Περλ ας κρατήσουμε το ποιος κερδίζει από τη μέχρι στιγμής διαχείριση.
