Προς τα κάτω αναθεώρησε την πρώτη εκτίμησή της για την πορεία του ΑΕΠ το δεύ-τερο τρίμηνο του 2014 η ΕΛΣΤΑΤ. Η τελική εκτίμησή της είναι για ύφεση -0,3% (-0,2% ήταν η πρώτη πρόβλεψη). Αν υπολογίσουμε ότι το πρώτο τρίμηνο έκλεισε με ύφεση -1,1%, στο εξάμηνο του 2014 ο ελληνικός καπιταλισμός γνώρισε πτώση του ΑΕΠ του κατά 0,7%.
Αυτό σημαίνει ότι για να επιβεβαιωθεί η εκτίμηση της κυβέρνησης και της τρόικας για αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,6% στο σύνολο του 2014, το δεύτερο εξάμηνο θα πρέπει να παρουσιάσει ανάπτυξη κατά μέσο όρο 1,9%. Ο στόχος φαίνεται κομματάκι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά δεν έχει και τόση σημασία ν’ ασχολούμαστε με τα δέκατα του ΑΕΠ. Κάποια στιγμή θα υπάρξει ανάπτυξη, μόνο που αυτή θα είναι αναιμική και εξαιρετικά ευάλωτη και σε κάθε περίπτωση θα απέχει παρασάγγας από το μέσο όρο του 3% που προβλέπει το Μνημόνιο για την περίοδο 2015-2020, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις του «προγράμματος προσαρμογής», οι οποίες συναρτώνται απόλυτα με τη διαδικασία αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους-βραχνά.
Το «πρόγραμμα», στηριγμένο στην εξωπραγματική εκτίμηση για ετήσιο μέσο όρο ανάπτυξης 3% για μια εξαετή περίοδο, προβλέπει ανάλογα φουσκωμένα «πρωτογενή πλεονάσματα», τα οποία θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν την αποπληρωμή του χρέους. Τούτο σημαίνει ότι η ασφυκτική λιτότητα όχι μόνο δε θα χαλαρώσει, αλλά αντίθετα θα γίνει πιο ασφυκτική, προκειμένου να επιτυγχάνονται τα «πρωτογενή πλεονάσματα», αφού η αναιμική ανάπτυξη δε θα μπορεί να τροφοδοτήσει με φορολογικά έσοδα τα κρατικά ταμεία.
Χαρακτηριστικό σημάδι για το δυσοίωνο οικονομικό μέλλον είναι η κάμψη των εξαγωγών, οι οποίες κάθε άλλο παρά ακολουθούν την πορεία για την οποία πανηγύριζε πριν ένα χρόνο η συγκυβέρνηση (μαϊμουδίζοντας τα σχετικά στοιχεία). Σύμφωνα με ανακοίνωση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, η κάμψη των εξαγωγών συνεχίζεται με ρυθμό που έφτασε το 4% το εξάμηνο του 2014. Ο Μηταράκης δηλώνει (off the record), ότι στόχος για το 2014 είναι να φτάσουν οι εξαγωγές τα 27 δισ. ευρώ, όσο ήταν το 2013, όμως οι εξαγωγείς θεωρούν αισιόδοξη αυτή την πρόβλεψη. Ηταν αρκετή μια κακή χρονιά στην παραγωγή ελαιολάδου για να τα βάψουν μαύρα (οι πωλήσεις ελαιολάδου εμφάνισαν στο πεντάμηνο μείωση κατά 71%). Μετά ήρθε το ρωσικό εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα και οι πλερέζες πλήθυναν.
Ομως, οι απώλειες από τη μείωση εξαγωγών ελαιολάδου δεν ξεπερνούν τα 250 εκατ. ευρώ, ποσοστό μικρότερο του 1% επί του συνόλου των εξαγωγών, το οποίο κάθε άλλο παρά δικαιολογεί τη μεγάλη μείωση. Το πρόβλημα είναι η κρίση στην ΕΕ και η πτώση της ζήτησης, που ρίχνει γενικά τις εξαγωγές (όχι μόνο τις ελληνικές). Οσο για την εγχώρια ζήτηση, τη μόνη που θα μπορούσε να ανεβάσει το ΑΕΠ, εξακολουθεί να βρίσκεται στα τάρταρα, λόγω της συνεχιζόμενης πτώσης της αγοραστικής δύναμης των πλατιών εργαζόμενων μαζών.
Ετσι, ως μοναδικό προπαγανδιστικό επιχείρημα της συγκυβέρνησης έμεινε ο τουρισμός, τον οποίο η lifestyle υπουργός του αναγόρευσε σε «αιχμή του δόρατος της ανάπτυξης»! Πέρα από τη γελοιότητα του ισχυρισμού, πρέπει να επισημανθεί ακόμη πως από την άνοδο του τουρισμού επωφελούνται μόνο οι μεγάλοι ξενοδοχειακοί-τουριστικοί όμιλοι, ενώ οι εμπορικοί σύλλογοι των τουριστικών περιοχών μιλούν για πτώση του τζίρου.
