Το 7% άγγιξε η «ύφεση» της ελληνικής οικονομίας το εννιάμηνο του 2011. Σύμφωνα με τα «μη εποχικά διορθωμένα» στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (που σημαίνει ότι δεν δίνουν την ακριβή εικόνα, η οποία τελικά θα είναι χειρότερη), το πρώτο τρίμηνο το ΑΕΠ σημείωσε μείωση 8,3%, το δεύτερο τρίμηνο μείωση 7,4% και το τρίτο τρίμηνο μείωση 5,2%. Ο μέσος όρος εννιαμήνου διαμορφώνεται στο -7%, πολύ πάνω από το -5,5% που είναι ο αναθεωρημένος στόχος που τέθηκε μετά το Μεσοπρόθεσμο (η αρχική «εκτίμηση» ήταν -3%).
Για να πιαστεί ο στόχος του -5,5% θα πρέπει το τελευταίο τρίμηνο του χρόνου να κλείσει με -1,1%. Στόχος ανέφικτος, αν σκεφτούμε ότι το τρίτο τρίμηνο του χρόνου είναι πάντοτε το καλύτερο (λόγω του καλοκαιρινού τουρισμού), ενώ το τέταρτο τρίμηνο ειδικά φέτος είναι το πιο «κολασμένο». Σ’ αυτό το τρίμηνο ο κόσμος πρέπει να πληρώνει χαράτσια. Πού λεφτά για κατανάλωση, ώστε να κινηθεί κάπως η αγορά και κατά συνέπεια η παραγωγή; Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, το 2011 θα κλείσει με πτώση του ΑΕΠ πάνω από 6% (γεγονός που θα μεγαλώσει τη «μαύ-ρη τρύπα» στα έσοδα και θα απαιτήσει νέα αντιλαϊκά μέτρα στις αρχές του 2012).
Και βέβαια, η μείωση του 2011 θα δημιουργήσει την ανάλογη ροπή και στο 2012. Η «πρόβλεψη» που θα γίνει στο σχέδιο προϋπολογισμού δεν έχει καμιά σημασία. Αν σκεφτούμε ότι φέτος ξεκινήσαμε με «πρόβλεψη» τρόικας-κυβέρνησης -3% και ήδη βαδίζουμε για περισσότερο από -6%, μπορούμε να καταλάβουμε πόση αξία θα έχει οποιαδήποτε πρόβλεψη για το 2012. Ο ελληνικός καπιταλισμός κινείται από την εσωτερική κατανάλωση. Οσο η εσωτερική κατανάλωση πέφτει, επειδή το κράτος βάζει απανωτά χαράτσια στους εργαζόμενους για να αποπληρώνει τους τοκογλύφους, θα πέφτει και το ΑΕΠ. Είναι ένας φαύλος κύκλος από τον οποίο δεν υπάρχει έξοδος στο ορατό μέλλον. Φυσικά, ο ρυθμός μείωσης θα μειώνεται χρόνο με το χρόνο, επειδή δε θα μπορεί να πέσει άλλο, ανάκαμψη πραγματική όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα.
