Η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών με το άνοιγμα για άλλη μια φορά της ανάκρισης για την υπόθεσή μου με σαφή πια προσανατολισμό την με κάθε θυσία παραπομπή μου, στηρίζοντάς την σε υποτιθέμενα αποτυπώματα σε ένα βιβλίο(!), είναι προφανής για τις επιδιώξεις της. Η Μακαρθικού τύπου Δημοκρατία μετά από δύο σχεδόν χρόνια ομηρίας μου, και αφού η υπόθεση έχει κλείσει δύο φορές από τον ανακριτή, αποφασίζει πως το κρίσιμο στοιχείο για την υπόθεσή μου είναι τα υποτιθέμενα αποτυπώματα σε ένα βιβλίο που θα «αποδείξουν δήθεν» την συμμετοχή μου στην ΕΟ17Ν και τις επίσης αυθαίρετες κατηγορίες της ηθικής αυτουργίας σε 45 ενέργειες.
Ξεπερνώντας κατά πολύ και την αυθαίρετη εισαγγελική πρόταση σε σκληρότητα επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό της δίωξής μου σαν φρονηματικής. Απλά τον επεκτείνει πια και σε Ναζιστικού τύπου πρακτικές. Δεν κρίνεται απαραίτητο σήμερα να καίμε τα βιβλία σε δημόσια θέα. Τα βιβλία κυκλοφορούνε νόμιμα, απλά ρίχνουμε στην πυρά – δημόσια – όποιον πιθανολογούμε ότι έχει έστω και ένα αποτύπωμα στα ακατάλληλα για την εξουσία αναγνώσματα. Αφού τον καλούμε μέσα από το βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών να μας αποκαλύψει τις διαδρομές μέσα από τις οποίες ένα βιβλίο υποτίθεται έφτασε στα χέρια του.
Η αστική δικαιοσύνη με τα φρεσκοπλυμένα χέρια της πετάει το ράσο του Γιοσάκη για να φορέσει τη στολή του αστυνόμου. Η εξουσία παιδαγωγεί το λαό με το φόβο μέσα από τις τέτοιου τύπου προφανώς φρονηματικές διώξεις. Μέσα από τα έκτακτα εμφυλιοπολεμικά δικαστήρια, παράνομες δίκες και καταδίκες. Oπως η δίκη της ΕΟ17Ν και η θέσπιση του εφευρήματος της ηθικής αυτουργίας. Oπως η τωρινή έωλη δίκη των φερόμενων ως μέλη του ΕΛΑ και η παραπομπή του Γ. Σερίφη. Μέσα από τον διασυρμό και την χρόνια ομηρία αγωνιστών από τα δικαστήρια και τον τύπο της. Μέσα από τραμπουκισμούς και απειλές. Γιατί οι ιδέες στην δημοκρατία τους δεν διώκονται αρκεί να τις έχει κανείς καλά κρυμμένες στο κεφάλι του και να μην τις ανακοινώνει δημόσια.
6 Μαρτίου 2005
Αβραμίδης Κώστας