Ενας φόνος δημιουργεί πάντοτε μια συναισθηματική φόρτιση. Οταν μάλιστα ο φονιάς είναι κρατούμενος –και δη Αλβανός– και ο νεκρός είναι Ελληνας, οικογενειάρχης, με παιδιά, υπάρχουν όλες οι συνθήκες για να φουντώσουν τα κοινωνικά στερεότυπα και να τροφοδοτήσουν αναγνώσματα της δεκάρας, εμποτισμένα με ρατσιστικό μίσος.
Για τα πραγματικά περιστατικά αδιαφόρησαν οι πάντες. Το κίνητρο του δράστη δεν το αναζήτησαν. Τον βάφτισαν και ισοβίτη, για να γεννηθεί αμέσως ο συνειρμός: «ένα ανθρωπόμορφο τέρας που αρέσκεται να σκοτώνει ανθρώπους». Ακόμη και η κραυγή του πέρασε στα ψιλά, χρησιμοποιήθηκε σαν ντεκόρ, πνιγμένο μέσα στους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και στις ψεύτικες εικόνες.
Ο νεκρός «μίλησε» (μέσω των ανθρωποφυλάκων, μέσω του υπουργείου, μέσω –κυρίως– των εξωνημένων γραφίδων του αστικού Τύπου), όμως ο φονιάς δεν βρήκε βήμα για να μιλήσει. Μάθαμε μόνο (πάλι με τη διαμεσολάβηση των εξωνημένων γραφίδων) ότι στον ανακριτή εμφανίστηκε αμετανόητος. Γιατί άραγε; Αυτό δεν το ρώτησε κανένας.
CUT Ο Γιάννης Δημητράκης έβγαλε κάμποσα χρόνια στο κάτεργο του Μαλανδρίνου. Θυμάται πολύ καλά ποιος ήταν ο ιθύνων νους που οργάνωσε τον ξυλοδαρμό του από φύλακες το 2007. Για να του σπάσουν τον τσαμπουκά, για να πάψει να αγωνίζεται για τα δικαιώματά του, για να πάψει να προσπαθεί να οργανώσει τους κρατούμενους. Θυμάται πολύ καλά ποιος δίδασκε τους νεαρότερους από τους ανθρωποφύλακες πώς να μετατραπούν σε ανθρωπόμορφα τέρατα.
Μέχρι το φονικό του Μαλανδρίνου, ο Ιλία Καρέλι δεν είχε βάψει τα χέρια του με αίμα. Δεν ήταν ισοβίτης. Για κλοπή και ληστεία είχε καταδικαστεί. Η αλβανική καταγωγή του ήταν το σίγουρο διαβατήριο για να εισπράξει μια ποινή σημαντικά μεγαλύτερη απ’ αυτή που του αναλογούσε. Κατά παράβαση της «αναλογικότητας», που κατά τους νομικούς αποτελεί βασική αρχή του ποινικού δικαίου. Είκοσι χρόνια η πρωτόδικη ποινή του, κατέβηκε στα 12 χρόνια στο εφετείο.
Τόσα χρόνια στη φυλακή, δεν πήρε ούτε μια άδεια. Ποιοι εισηγούνταν στην επιτροπή να μην του δοθεί άδεια; Δουλεύοντας σκυλίσια, θεμελίωσε δικαίωμα απόλυσης με όρους. Στις 11 του περασμένου Φλεβάρη, το αίτημά του απορρίφθηκε. Μετά από 16 «σκαστά» χρόνια φυλακής και πολλά χρόνια μεροκάματα (και ισοβίτης αποφυλακίζεται μ’ αυτά τα δεδομένα). Ποιοι ήταν οι σύμβουλοι της επιτροπής που οδήγησαν με τις εισηγήσεις τους στην απόρριψη του αιτήματός του;
Οταν ο Ιλία υπέβαλε αίτηση αποφυλάκισης, ήλπιζε ότι θα προλάβαινε να δει την άρρωστη μάνα του. Λίγο μετά την απόρριψη του αιτήματός του, η μάνα του πέθανε. Το σημείωμα που άφησε μετά το φονικό επικαλείται έναν αρχέγονο κώδικα δικαίου, αφού το θετό δίκαιο τον αντιμετώπισε σαν σκυλί: «Δεν χορτάσατε τόσα χρόνια από τη ζωή μου; Από το 1997 είμαι μέσα. Ακόμη συνεχίζεει και με κρατάτε. Γιατί δεν με αφήσατε να βρω ζωντανή τη μάνα μου και να φτιάξω κι εγώ οικογένεια; Τώρα αναγκαστικά πρέπει να πάρω μια ζωή από εσάς».
Υπήρχαν κι άλλοι φύλακες στη φυλακή, ακόμα και την ώρα του φονικού. Ο Ιλία Καρέλι επέλεξε να σκοτώσει τον συγκεκριμένο. Τυχαία ήταν η επιλογή; Γιατί κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί σκότωσε τον συγκεκριμένο επικεφαλής των ανθρωποφυλάκων.
CUT Ο Γιάννης Δημητράκης, που είχε την καλοσύνη να μας μιλήσει, λέει πως αν σκληρύνει κι άλλο το καθεστώς στις φυλακές, όπως με το νομοσχέδιο του Αθανασίου, τέτοια περιστατικά θα πυκνώσουν.
ΥΓ: Την ώρα που παίρναμε το δρόμο του τυπογραφείου, ο Ιλία Καρέλι βρέθηκε νεκρός στο κελί του. Και εμείς θυμηθήκαμε τον Σορίν Ματέι.