Tα γεγονότα ήταν συμπτωματικά, όχι προσχεδιασμένα, όμως η αλληλουχία τους αποκαλύπτει το βρόμικο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα στους διάφορους πόλους εξουσίας της συριζοκατάστασης.
Την Παρασκευή αποκαλύφθηκε το περιστατικό με τη σύλληψη και τον εξευτελισμό ανήλικων προσφυγόπουλων από μπάτσους που έβγαλαν πάνω τους τα ζωώδη φασιστικά τους ένστικτα. Δεν είναι η πρώτη φορά (ούτε θα είναι η τελευταία) που αυτά τα κτήνη εκτονώνονται μ' αυτόν τον τρόπο. Η πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια δωρεάν επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας, εκδίδοντας μια οξεία ανακοίνωση. Ο Τόσκας δεν είναι τυπικός συριζαίος, ένας απόστρατος καραβανάς είναι, που μπήκε στην κυβέρνηση χάρη στον Κοτζιά, στον οποίο έχει προσκολληθεί από την εποχή που ήταν όλοι μαζί στην «αυλή» του Γιωργάκη. Αρα, γίνεται εύκολα σάκος του μποξ για να προπονούνται οι συριζαίοι, καθώς δεν είναι σε θέση ούτε να αντεπιτεθεί πολιτικά (έχει μάθει μια ζωή να βαράει προσοχές σε ανώτερους, ακόμα κι αν τον φτύνουν).
Αυτή τη φορά οι συριζαίοι το πήγαν κι ένα βήμα παραπέρα, με την κατάθεση ερώτησης από 21 βουλευτές. Ο Τόσκας ήταν αναγκασμένος να υπερασπιστεί τους μπάτσους και εξέφρασε την «εντύπωση» που του προκάλεσε «η άκριτη υιοθέτηση καταγγελιών όταν είναι υπό διερεύνηση κάθε πτυχή της υπόθεσης».
Μια μέρα μετά, ο Τόσκας πήρε την εκδίκησή του. Τα ΜΑΤ έζωσαν καμιά διακοσαριά διαδηλωτές που μαζεύτηκαν στην Καισαριανή για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο μαγάρισμα του ιστορικού τόπου από τον Τσίπρα και τη λοιπή δωσιλογική καμαρίλα. Δεν τους επέτρεψαν να πορευτούν προς το Σκοπευτήριο και πάνω στο σπρώξιμο τους πλάκωσαν με τις φυσούνες των χημικών και με τα γκλομπ, διαλύοντάς τους. Από πλευράς Κουμουνδούρου και κοινοβουλευτικής ομάδας δεν υπήρξε η παραμικρή διαμαρτυρία. Παρασκηνιακά ο Τόσκας πρέπει να εισέπραξε πολλά συγχαρητήρια που δεν επέτρεψε σε διαδηλωτές να χαλάσουν τη χολιγουντιανού τύπου φιέστα του Τσίπρα.
Τη Δευτέρα το σκηνικό άλλαξε πάλι. Τα ΜΑΤ ψέκασαν και ξυλοφόρτωσαν τους συνταξιούχους, οι φωτογραφίες και τα βίντεο κυκλοφόρησαν εν ριπή οφθαλμού στο Διαδίκτυο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, οι συνειρμοί με το παρελθόν παρήχθησαν άμεσα. Αυτή τη φορά έπρεπε να μιλήσει ο Τσίπρας, αφού αυτόν ζητούσαν να δουν οι συνταξιούχοι. Το επιτελείο προπαγάνδας διέρρευσε αμέσως τη δυσαρέσκεια του πρωθυπουργού, που τηλεφώνησε στο τριψήφιο του υπουργού, ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη και δήλωσε ότι δε θα ξαναχρησιμοποιηθούν χημικά σε διαδηλώσεις εργαζόμενων και συνταξιούχων. Ούτε ο πρωθυπουργός ζήτησε την παραίτηση του υπουργού, ούτε ο υπουργός παραιτήθηκε, ούτε η Κουμουνδούρου εξέδωσε καμιά ανακοίνωση, μολονότι οι καταγγελίες έρχονταν η μία μετά από την άλλη.
Δε θ' ασχοληθούμε με τις πύρινες ανακοινώσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν κάνει τα ίδια στους συνταξιούχους (και όχι μόνο μία φορά). Ο ίδιος ο ελληνικός λαός είναι σε θέση να κρίνει την υποκρισία τους, όσες κάλπικες αυτοκριτικές και αν κάνουν (όπως ο Κουμουτσάκος για παράδειγμα). Ομως, ο φιλισταϊσμός της μνημονιακής αντιπολίτευσης, τον οποίο προσπαθεί να αναδείξει η συριζαϊκή προπαγάνδα, δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε υποτίμηση του φιλισταϊσμού των συριζαίων. Σήμερα κυβέρνηση είναι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όχι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Κι αυτοί κρίνονται.
Ποιος ξεχνάει τις υποσχέσεις του Πανούση, του πρώτου υπουργού Μπάτσων και Καταστολής των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ότι τα χημικά θα καταργηθούν και ότι τα ΜΑΤ δε θα παρίστανται στις λαϊκές κινητοποιήσεις; Ο «κακός» Πανούσης απομακρύνθηκε (αφού προηγουμένως οργάνωσε κι ένα «ντου» σε πανεπιστημιακό χώρο, μερικούς ψεκασμούς και μερικά ξυλοφορτώματα διαδηλωτών) και ο «καλός» Τόσκας, που τώρα λέει ότι δε θα ξαναχρησιμοποιήσει χημικά σε διαδηλώσεις εργαζόμενων και συνταξιούχων, άλλα έλεγε πριν από μερικούς μήνες, όταν ο ανεξάρτητος (πρώην συριζαίος) βουλευτής Στ. Παναγούλης του υπέβαλε επίκαιρη ερώτηση για το χτύπημα με χημικά διαδήλωσης του ΠΑΜΕ. «Σε ό,τι αφορά τη δακρυγόνο ουσία», έλεγε ο Τόσκας, «παρότι είναι μέσα στις διεθνείς προδιαγραφές και στις προδιαγραφές που υπάρχουν στη χώρα μας, δεν είναι κάτι το οποίο είναι αρεστό, αλλά είναι το ηπιότερο μέσο για την αποτροπή κάποιων καταστάσεων». Η ερώτηση του Παναγούλη αφορούσε το ότι και τότε χτυπήθηκαν υπερήλικες συνταξιούχοι. Και ο Τόσκας θεωρούσε ήπια καταστολή τη χρήση χημικών, που τα χαρακτήριζε κουτοπόνηρα δακρυγόνα, ενώ ξέρουμε πολύ καλά όλοι ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιά δακρυγόνα, αλλά είναι χημικά που επιδρούν κατευθείαν στο αναπνευστικό σύστημα προκαλώντας αίσθημα πνιγμού.
Υποκριτικές είναι, λοιπόν, και οι νέες εξαγγελίες που έγιναν μόνο και μόνο επειδή υπήρξε η κακή για την κυβέρνηση εικόνα με τους ψεκασμένους συνταξιούχους. Τα ΜΑΤ θα βγαίνουν και θα ξαναβγαίνουν όποτε τα χρειάζεται η κρατική καταστολή, γιατί αποτελούν το βασικότερο βραχίονά της στο δρόμο. Οταν μια κυβέρνηση βρίσκεται σε διάσταση με τους πόθους και τα πιο στοιχειώδη αιτήματα του λαού, θα βγάζει τα ΜΑΤ για να τον αντιμετωπίσει, όταν αυτός κάνει ένα βήμα παραπέρα απ' αυτό που επιτρέπει ο κάθε μπάτσος. Τα υπόλοιπα είναι διαχείριση. Και μάλιστα άθλια διαχείριση, καθώς ο Τόσκας κάλυψε πλήρως τους αξιωματικούς της μπατσαρίας και όλοι μαζί τα φόρτωσαν σ' έναν απλό ματατζή.
Αυτά τα φαινόμενα πρέπει, φυσικά, να καταγγέλλονται. Η καταγγελία, όμως, είναι το λιγότερο. Γιατί αν το εργατικό και λαϊκό κίνημα περιορίζεται μόνο στην καταγγελία και σε αιτήματα του τύπου «να διαλυθούν τα ΜΑΤ – να απαγορευτούν τα χημικά», στα οποία είχαν κάνει… διδακτορικό οι συριζαίοι όσο βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, θα κατρακυλήσει στο επίπεδο του διαμαρτυρόμενου καρπαζοεισπράκτορα. Το κράτος θα εξαπολύει σε κάθε περίπτωση τα σκυλιά της καταστολής ενάντια στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, γι' αυτό και το τελευταίο πρέπει να μάθει πώς ν' αποκρούει τα σκυλιά, πώς ν' ακυρώνει τη δύναμη με την οποία τα εξοπλίζει το αστικό κράτος, πώς να κατακτά νίκες στο δρόμο.