Θυμόσαστε ασφαλώς την αίσθηση που είχε δημιουργηθεί, όταν η Διοίκηση του «Ευαγγελισμού» (το ελληνικό κράτος δηλαδή) κατέθεσε αγωγή κατά του Σάββα Ξηρού, ζητώντας του μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ για νοσήλια. Οταν συζητήθηκε η αγωγή ο δικηγόρος του «Ευαγγελισμού» δεν εμφανίστηκε για να την υποστηρίξει (από την πλευρά του Σάββα κατέθεσαν ως μάρτυρες ο Πέτρος Γιώτης και η Αλίθια Ρομέρο) και το δικαστήριο βγήκε από τη δύσκολη θέση απορρίπτοντάς την για τυπικούς λόγους. Τώρα, ο «Ευαγγελισμός» επανέρχεται με νέα αγωγή για τον ίδιο λόγο.
Το ζήτημα δεν είναι τυπικά νομικό (ο Σάββας ήταν κρατούμενος και η νοσηλεία του βαρύνει το Δημόσιο). Πρόκειται για ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα. Οπως έχει πει ο ίδιος, εκείνες τις σαράντα μέρες στη ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού» του έσωσαν τη ζωή αλλά τον σκότωσαν ως ανθρώπινο ον και ως αγωνιστή. Διέπραξαν ένα έγκλημα για το οποίο ακόμα και συνήγορος της πολιτικής αγωγής στην πρώτη δίκη της 17Ν είχε δηλώσει ότι αισθάνεται ντροπή. Το να ζητάνε και τα ρέστα ξεπερνά ως πρόκληση κάθε φαντασία.
Ισως η κατάθεση της νέας αγωγής να μην είναι άσχετη με το ότι σε λιγότερο από ένα μήνα θα συζητηθεί και πάλι, σε δεύτερο βαθμό, η υπόθεση του «Ευαγγελισμού» στο έκτακτο τρομοδικείο του Κορυδαλλού, προκειμένου το δικαστήριο να αποφανθεί επί της εγκυρότητας των προανακριτικών «απολογιών» που ο Διώτης με τον Σύρο πήραν από το Σάββα στην Εντατική. Ενα Σάββα ημιθανή, με τα μάτια δεμένα, σχεδόν κουφό, καθηλωμένο με ιμάντες στο κρεβάτι και «μαστουρωμένο» με κάθε είδους ψυχοφάρμακα. Ενα Σάββα που όχι μόνο δεν ήταν σε θέση να δει και ν’ ακούσει, αλλά υποχρεωνόταν να υπογράψει καταθέσεις με ένα «Σ», που μοιάζει με ιερογλυφικό, με τους ανακριτές να καθοδηγούν το χέρι του. Αντί να λογοδοτήσει ο «Ευαγγελισμός» για τη συνέργειά του σ’ αυτό το έγκλημα, ζητά και μερικές χιλιάδες ευρώ (νομίζουμε ότι στη δεύτερη αγωγή… κατέβηκε)