Ο Ποινικός Κώδικας είναι το μέτρο του φιλελευθερισμού ενός αστικού κράτους. Και μέτρο της όξυνσης της ταξικής πάλης ταυτόχρονα. Οταν οξύνεται η ταξική πάλη, σκληραίνει ο Ποινικός Κώδικας. Τότε, οι αστικές εξουσίες αφήνουν στη μπάντα τις φιλελεύθερες-συναινετικές πολιτικές και καταφεύγουν στην πιο σκληρή καταστολή. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που σε Ελλάδα και Γαλλία ταυτόχρονα, προωθούνται δρακόντεια κατασταλτικά μέτρα για την «κουκούλα», αμέσως μετά το ξέσπασμα της νεολαιίστικης έκρηξης τον περασμένο Δεκέμβρη. Οι αστικές ηγεσίες είδαν στα Δεκεμβριανά όχι ένα τυχαίο και παροδικό ξέσπασμα, αλλά σκηνές από το μέλλον. Σπεύδουν, λοιπόν, να πάρουν νέα κατασταλτικά μέτρα που προσιδιάζουν μόνο σε φασιστικά καθεστώτα. Μέτρα που εφαρμόζουν τη λογική της συλλογικής ευθύνης, αφού αρκεί και μόνο η σύλληψη σε μια διαδήλωση για να σε στείλει στη φυλακή για καιρό, καθώς δεν επιτρέπεται ούτε καν ο ανασταλτικός χαρακτήρας στην έφεση (πας μέσα μέχρι να δικαστείς σε δεύτερο βαθμό).
Πρόκειται για την εφαρμογή ενός νέου «ιδιώνυμου», που μπορεί να συγκριθεί με τον περιβόητο νόμο 4000 της προχουντικής δεξιάς. Εκείνος θεσπίστηκε δήθεν για την αντιμετώπιση του «τεντιμποϊσμού» και εφαρμόστηκε κυρίως σε πολιτικά δραστήρια πρόσωπα. Τα νέα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση Καραμανλή είναι πολύ χειρότερα από τον 4000, πρώτο γιατί επεκτείνονται σε περισσότερα αδικήματα και δεύτερο γιατί στρέφονται εναντίον μαζών και όχι ατόμων.
Δεν χρειάζεται να πούμε, βέβαια, ότι στο στόχαστρο του νόμου δεν είναι μόνο οι «κουκουλοφόροι». Είναι το σύνολο των ανθρώπων, κυρίως των νέων, που συμμετέχουν σε μαχητικές διαδηλώσεις. Οποιος συλλαμβάνεται από το σωρό, ακόμα κι αν δεν έχει κάνει τίποτα, μπορεί να βρεθεί κατηγορούμενος με τις νέες διατάξεις. Ακόμα κι αν έχει πάνω του ένα κασκόλ ή ένα φουλάρι. Το μόνο εύκολο είναι να βρεθεί ο μπάτσος που θα καταθέσει ότι τον είδε να έχει καλυμμένο το πρόσωπο. Ακόμα και τίποτ’ άλλο να μη του βάλουν ως κατηγορία, αρκεί το σύνηθες αδίκημα της «διατάραξης κοινής ειρήνης» που μπαίνει σε όποιον συλλαμβάνεται σε διαδήλωση. Αυτό το έως τώρα ελαφρύ πλημμέλημα, με απειλούμενη ποινή μέχρι 2 χρόνια, τώρα θα τιμωρείται με ποινή τουλάχιστον 2 χρόνων! Αν δε ο συλληφθείς υποδειχτεί ως υποκινητής ή ως διαπράξας «βιαιοπραγίες», τότε η ποινή μπορεί να φτάσει τα 10 χρόνια (η έως τώρα πρόβλεψη είναι ποινή τουλάχιστον 3 μηνών). Δηλαδή, ένα ελαφρύ πλημμέλημα μετατρέπεται σε κακούργημα!
Ανάλογα διευρύνονται τα όρια μιας σειράς άλλων πλημμελημάτων: απρόκλητη σωματική βλάβη (από τουλάχιστον 6 μήνες σε τουλάχιστον 1 χρόνο), βαριά σωματική βλάβη (από τουλάχιστον 2 χρόνια σε τουλάχιστον 3 χρόνια), διακεκριμένη περίπτωση φθοράς (από την κλιμάκωση μεταξύ τουλάχιστον 3 μηνών έως τουλάχιστον 1έτους, ανάλογα με τη βαρύτητα, όλες οι περιπτώσεις τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών, οπότε η κλιμάκωση θα είναι προς ακόμα μεγαλύτερα ύψη).
Ακολουθώντας την παγκόσμια συνταγή της εγκληματοποίησης της πολιτικής δράσης, ο Δένδιας περιέλαβε και ρύθμιση που αυξάνει την ποινή για ληστεία με καλυμμένο πρόσωπο (έως τώρα η ληστεία τιμωρούνταν ως τυπικό κακούργημα, με κλίμακα 5-20 χρόνια, ενώ πλέον η ληστεία με καλυμμένο πρόσωπο θα τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 10 ετών). Ετσι, αδικήματα που συνδέονταν με την πολιτική δράση αναμιγνύονται με αδικήματα του κοινού ποινικού δικαίου, για να σταλεί το μήνυμα ότι πρόκειται για διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας εγκληματικότητας (είναι χαρακτηριστικό ότι το σχετικό κεφάλαιο του νομοσχέδιου τιτλοφορείται «Μέτρα για τη διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης»).
Η ποινή για αδικήματα με καλυμμένο το πρόσωπο δε μπορεί να μετατραπεί σε χρηματική ούτε να ανασταλεί (δεν ισχύει δηλαδή το λευκό ποινικό μητρώο). Επίσης, όπως προείπαμε, ούτε η έφεση μπορεί να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα. Αρα, οι δικαστές μπορούν να στέλνουν αβέρτα κόσμο στη φυλακή, προς παραδειγματισμό. Αυτός είναι ο μη ομολογούμενος στόχος αυτού του νομοσχέδιου: να σπείρει τον τρόμο με την απειλή αυτών των εξοντωτικών ποινών και της σίγουρης φυλάκισης, τουλάχιστον για μερικούς μήνες. Οχι μόνο να μην καλύπτουν το πρόσωπο οι νέοι, αλλά να μη κατεβαίνουν καν στις διαδηλώσεις, γιατί εκεί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να σε αρπάξουν στην τύχη κι άντε μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Γιατί και κασκόλ να μην έχεις, εύκολα ο μπάτσος μπορεί να καταθέσει ότι είχες σηκωμένη τη μπλούζα και πέταγες πέτρες.
Περιττεύει να πούμε ότι αυτό το έκτρωμα δεν πρέπει να περάσει.
♦Ξημερώματα Τετάρτης 22 Απρίλη. Τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ, με πρόσχημα επίθεση που είχαν δεχτεί ώρες πριν, ζώνουν το πάρκο Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου και ξυλοκοπούν άγρια όποιον βρίσκεται εκεί. Οι σκηνές θυμίζουν ναζιστικό πογκρόμ, καθώς κανένας δεν ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτό που συνέβη. Δυο φοιτητές χτυπιούνται ανελέητα. Ο ένας έχει σοβαρό τραύμα στο κεφάλι και ελαφρύτερα σε όλο του το σώμα και ο δεύτερος σπασμένο το ένα χέρι και τραυματισμένο το άλλο (έβαλε τα χέρια για να καλύψει το κεφάλι του όπου δεχόταν κλοτσιές). Τους κουβαλούν στην κλούβα βρίζοντας και χτυπώντας τους συνεχώς. Μαζί με δυο άλλα άτομα μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ και μερικές ώρες αργότερα αφήνονται όλοι ελεύθεροι, αφού δεν υπήρχε τίποτα σε βάρος τους. Μόνοι τους πηγαίνουν στο νοσοκομείο, όπου τους περιποιού-νται τα τραύματα, ενώ ο ένας κρατιέται για νοσηλεία και παρακολούθηση, αφού το χτύπημα στο κεφάλι κρίνεται σοβαρό.
Σε προκλητική ανακοίνωση που εξέδωσε η ΓΑΔΑ αναφέρει ότι τα ΜΑΤ δέχτηκαν επίθεση και καταδίωξαν τους επιτιθέμενους, ενώ δε λέει κουβέντα για τους δυο τραυματίες, παρά σημειώνει ότι ο ένας έφερε ίχνη αίματος στο κεφάλι!
Η «ζαρντινιέρα» γίνεται καθεστώς και ο αστικός κόσμος είτε σιωπά είτε περιορίζεται σε σύντομα ειδησεογραφικά σημειώματα. Το κράτος της «μηδενικής ανοχής» προσπαθεί να σπείρει τον τρόμο.