Την Τρίτη 15 Μάρτη έχει οριστεί η έναρξη της δίκης του Τάσου Θεοφίλου σε δεύτερο βαθμό. Δεν γνωρίζουμε αν η δίκη θα προχωρήσει (η δίκη αναβλήθηκε μια φορά το Φλεβάρη, όμως η αποχή των δικηγόρων συνεχίζεται), όμως θεωρούμε σκόπιμο να θυμίσουμε μερικά πράγματα, γι' αυτή την καραμπινάτη σκευωρία, που ουσιαστικά θα δικαστεί για δεύτερη φορά από την αρχή, λόγω της έφεσης που υπέβαλε ο εισαγγελέας στις αθωωτικές για τον Θεοφίλου πλευρές της πρωτόδικης απόφασης.
Ο Τ. Θεοφίλου συνελήφθη «άνευ λόγου και αιτίας» από την Αντιτρομοκρατική και στη συνέχεια ενεπλάκη απ' αυτή στη ληστεία τράπεζας στην Πάρο, μετά την οποία σκοτώθηκε ένας πολίτης που πήγε να πιάσει έναν από τους δράστες. Η Αντιτρομοκρατική είχε «από κοντά» τον Θεοφίλου ως φίλο και συμφοιτητή του Κ. Σακκά. Κι εκεί που έριξε το βάρος ήταν να αποδείξει, με την κατάθεση του γνωστού σεναριογράφου της Ε. Χαρδαλιά, ότι ο Θεοφίλου ήταν μέλος της ΣΠΦ. «Μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος», αναφώνησε κάποια στιγμή ο Χαρδαλιάς, εξεταζόμενος από τον συνήγορο Σπύρο Φυτράκη!
Η απόφαση πάρθηκε κατά πλειοψηφία. Ενα μέλος του δικαστηρίου (ο προεδρεύων; θέτουμε το ερώτημα έχοντας στο μυαλό μας όλη την ακροαματική διαδικασία) είχε τη γνώμη ότι ο Θεοφίλου έπρεπε να κριθεί ένοχος για όλες τις βαριές κατηγορίες (ανθρωποκτονία και συμμετοχή σε «τρομοκρατική οργάνωση»). Η πλειοψηφία απάλλαξε τον Θεοφίλου από την κατηγορία της «συγκρότησης και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση», τον έκρινε όμως ένοχο συμμετοχής σε ληστεία με καλυμμένα χαρακτηριστικά και απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δηλαδή, έκριναν ότι ο Θεοφίλου, χωρίς να είναι μέλος της ΣΠΦ ή άλλης οργάνωσης, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν είναι αυτός που σκότωσε τον ταξιτζή Μίχα.
Οπως γράψαμε στις 7 Φλεβάρη του 2014, σχολιάζοντας την πρωτόδικη απόφαση, αυτή συνιστά από μόνη της ένα λογικό τερατούργημα. Διότι ο Θεοφίλου ενεπλάκη σ’ αυτή την υπόθεση από την Αντιτρομοκρατική. Δηλαδή, μετατράπηκε σε ληστή της Πάρου μέσω ΣΠΦ. Κι αυτό το αντιλήφθηκαν καλά οι δικαστές. Αφού έκριναν πως δεν ήταν μέλος της ΣΠΦ, πώς μπορεί να εμπλέκεται στη ληστεία και την ανθρωποκτονία της Πάρου; Μήπως πρέπει να πιστέψουμε ότι η Αντιτρομοκρατική προσήγαγε κάποιον που τον παρακολουθούσε ως μέλος της ΣΠΦ και… κέρδισε τον πρώτο αριθμό του λαχείου, ανακαλύπτοντας τελικά ότι αυτό το μέλος της ΣΠΦ εμπλέκεται σε μια ληστεία μετά φόνου, την οποία όμως δεν έκανε η ΣΠΦ;
Τον Θεοφίλου δεν τον αναγνώρισε κανένας αυτόπτης μάρτυρας, μέσα και έξω από την τράπεζα. Δεν βρέθηκε κανένα αποτύπωμά του. Δεν βρέθηκε πάνω του ή στα σπίτια που διέμενε ούτε ένα χαρτονόμισμα από τη ληστεία. Τουλάχιστον δύο από τους ληστές άφησαν άφθονο βιολογικό υλικό μέσα στην τράπεζα, αλλά αυτό προφανώς δεν ταυτίστηκε με το DNA του Θεοφίλου. Τι υπήρχε σε βάρος του; DNA σε ένα καπέλο που φέρεται να έπεσε από έναν από τους δράστες στο χώρο όπου συνεπλάκησαν με τον Μίχα. Οπως είπε κάποια στιγμή εφέτης της δικαστικής σύνθεσης, το μοναδικό στοιχείο που υπήρχε σε βάρος του ήταν το DNA στο καπέλο!
Από την ακροαματική διαδικασία, όμως, αποδείχτηκε ότι το καπέλο δεν υπήρχε και εφευρέθηκε μετά. Πήραν βιαίως DNA από τον Θεοφίλου και το μετέφεραν και στο καπέλο. Αποδείχτηκε ακόμη, ότι η πραγματογνωμοσύνη της ΔΕΕ (το «εργαστήριο» της Ασφάλειας) είναι διάτρητη. Αποδείχτηκε ότι, ακόμα και αν βρέθηκε DNA του Θεοφίλου (που δεν βρέθηκε), δεν σημαίνει ότι φόρεσε ο ίδιος το καπέλο. Το τελευταίο το ανέλυσαν ενδελεχέστατα δύο ειδικές επιστήμονες που κατέθεσαν στο δικαστήριο, αναγκάζοντας ακόμη και τον προεδρεύοντα να αναφωνήσει κάποια στιγμή: «Ενδέχεται να μην το φόρεσε το καπέλο ο Θεοφίλου, το καταλάβαμε»!
Και όμως, κόντρα στους κανόνες του ισχύοντος δικαίου και κόντρα στη νομολογία, που δεν έχει να επιδείξει καταδίκη μόνο με DNA (είναι χαρακτηριστική η απαλλακτική απόφαση για τον Σίμο Σεϊσίδη), είχαμε για πρώτη φορά καταδίκη με μοναδικό στοιχείο το DNA. Και μάλιστα DNA αμφισβητούμενο (λίαν επιεικής ο χαρακτηρισμός) σε κινητό αντικείμενο επίσης αμφισβητούμενο (κατασκευασμένο στην πραγματικότητα).
Συνοψίζουμε: ο Χαρδα- λιάς της Αντιτρομοκρατικής παραδέχτηκε ότι «μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος». Ο προεδρεύων του δικαστηρίου παραδέχτηκε ότι «ενδεχομένως να μην φόρεσε το καπέλο». Εφέτης ρώτησε ασφαλίτη της Αντιτρομοκρατικής, πώς μπορεί να εξηγηθεί λογικά, ένας άνθρωπος να έχει κάνει ληστεία και φόνο στην Πάρο και μετά να ξυρίζει το κεφάλι του, ενώ στο σπίτι του έχει μπόλικα υλικά μεταμφίεσης, και να κυκλοφορεί στον Κεραμεικό με μια τσάντα που γράφει «Πάρος» (να καρφώνεται, δηλαδή, συγκεντρώνοντας υποψίες); Ολα ήταν καθαρά, όλα οδηγούσαν στο μονόδρομο μιας αθωωτικής απόφασης, αλλά η απόφαση ήταν εν μέρει καταδικαστική και κατά πλειοψηφία. Υπήρξε μειοψηφία που ζητούσε πλήρη καταδίκη (και ποινή ισοβίων). Με αυστηρά νομικούς όρους η απόφαση υπήρξε έωλη, αστήρικτη, προκλητική, διάτρητη. Μόνο με πολιτικούς όρους μπορεί να εξηγηθεί. Ηταν μια πολιτική απόφαση, ενταγμένη πλήρως στο κλίμα των ημερών και στις σκοπιμότητές του.
Η πλειοψηφία του δικαστηρίου δεν είχε το σθένος να υπερασπιστεί την αλήθεια, την οποία γνώριζε πάρα πολύ καλά. Επέλεξε μια «μέση λύση», όπως είπε χαρακτηριστικά ο πολύπειρος Σπ. Φυτράκης, για να ικανοποιήσει τον Δένδια και την Αντιτρομοκρατική, που ζητούσαν «αίμα». Δεν μπορείς, όμως, να παίζεις έτσι με τις ζωές των ανθρώπων. Δεν μπορείς να υποστηρίζεις ότι βρήκες μια «ισορροπημένη λύση», αφαιρώντας τα ισόβια, αλλά στέλνοντας ένα νέο άνθρωπο για δεκαετίες στη φυλακή (25 χρόνια κάθειρξη ήταν η τελική ποινή), χωρίς κανένα στοιχείο σε βάρος του. Γι’ αυτό λέμε ότι οι Τερτσέτηδες και οι Πολυζωίδηδες είναι είδος εν πλήρη ανεπαρκεία στους κόλπους της σημερινής αστικής Δικαιοσύνης.
Στη διάρκεια της δίκης, η οποία έγινε σ' ένα κλίμα απροκάλυπτης προκατάληψης, την οποία καθόλου δεν έκρυβε ο προεδρεύων του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, αποκαλύφθηκαν σημεία και τέρατα. Αποκαλύφθηκε πώς η Αντιτρομοκρατική παρενέβη στην αστυνομία των Κυκλάδων και εξέτρεψε την έρευνα από την κατεύθυνση που είχε πάρει, για να την οδηγήσει στον Θεοφίλου. Αποκαλύφθηκε ότι στους υπαλλήλους της τράπεζας έκαναν φροντιστήριο με οπτικοακουστικά μέσα, για να τους οδηγήσουν σε καταθέσεις επιβαρυντικές για τον Θεοφίλου. Ολα αυτά έχουν καταγραφεί αναλυτικά στα ρεπορτάζ της εφημερίδας μας από κάθε μέρα της δίκης, τα οποία μπορείτε να αναζητήσετε στην ιστοσελίδα μας (κάντε αναζήτηση με τις λέξεις «δίκη Τάσου Θεοφίλου»).
Ομως, ο Τ. Θεοφίλου στο δεύτερο βαθμό δε θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο την καταδικαστική πρωτόδικη απόφαση. Θα έχει να αντιμετωπίσει όλη την κατηγορία από την αρχή, διότι η μειοψηφία που υπήρξε ήταν το εφαλτήριο για να πατήσει ο εισαγγελέας εφετών και να ασκήσει έφεση και για το αθωωτικό σκέλος. Ετσι, η δίκη θα ξεκινήσει στην ουσία από την αρχή.
Υπάρχει βέβαια το «χρονικό» της πρώτης δίκης, όπως έχει καταγραφεί στα πρακτικά, βάσει του οποίου πάρθηκε η απόφαση. Αυτό το «χρονικό», όμως, έχει τεράστια κενά και έχει υποστεί «ρετούς», προφανώς με παρέμβαση του προεδρεύοντα. Κρίσιμα σημεία της δίκης δεν έχουν καταγραφεί στα πρακτικά! Αναφέρουμε μόνο ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Επί 36 λεπτά εξέταζε τον αντιτρομοκρατικάριο Χαρδαλιά ο συνήγορος Σπ. Φυτράκης. Στα πρακτικά δεν έχει καταγραφεί τίποτα! Και βέβαια, απουσιάζει η παραδοχή του Χαρδαλιά ότι «μπορεί να μην ήταν στη ληστεία ο άνθρωπος».
Πρόκειται για σκανδαλώδη ενέργεια. Θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά στη διάρκεια της δίκης και θ' αποκαλύψουμε κάθε παραποίηση των πρακτικών και κάθε «διόρθωση» που θα επιχειρηθεί από «δασκαλεμένους» μάρτυρες. Γιατί το δημοσιογραφικό κασετόφωνο είναι αδιάψευστος μάρτυρας για όλα όσα διαμείφθηκαν στον πρώτο βαθμό. Για το τι κατέθεσαν όλοι οι μάρτυρες και για τα σχόλια που έγιναν από έδρας, τα οποία έδειχναν ότι πρόκειται για μια καραμπινάτη σκευωρία, στο στήσιμο της οποίας η Αντιτρομοκρατική πήγε από τη ΣΠΦ στη ληστεία μετά φόνου στην Πάρο.
Το κλίμα των σημερινών ημερών δεν είναι διαφορετικό από εκείνο του 2014 που η υπόθεση δικάστηκε σε πρώτο βαθμό. Η «πρώτη φορά Αριστερά» όχι μόνο δεν έφερε καμιά αποφόρτιση της τρομοϋστερίας, αλλά αντίθετα τη βαθαίνει, καθώς γίνεται όλο και πιο στενός ο εναγκαλισμός της με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (γνωστός ο ρόλος των Αμερικανών και η δουλικότητα του ΣΥΡΙΖΑ απέναντί τους) και με τους πιο αντιδραστικούς κύκλους στην Ελλάδα. Θα πρέπει να δοθεί πολιτική μάχη ενάντια σ' αυτή τη σκευωρία. Μάχη όχι μόνο μέσα στη δικαστική αίθουσα, αλλά και έξω απ' αυτή. Είναι απαραίτητη η πιο πλατιά και ενεργητική αλληλεγγύη, για να τελειώσουμε επιτέλους μ' αυτή την κακοφτιαγμένη σκευωρία και να σταματήσει ο καφκικός εφιάλτης που βιώνει ο Τάσος Θεοφίλου.