Η προεκλογική περίοδος, με τα λίγα σοβαρά και τα πολλά ευτράπελά της δεν πρέπει να μας κάνει να λησμονήσουμε τα σύγχρονα κολαστήρια, τη φυλακή μέσα στη φυλακή που δημιουργήθηκε στο Δομοκό (μεταφέρθηκαν ήδη ορισμένοι πολιτικοί και μια ομάδα ποινικών κρατούμενων, για να μην φαίνεται ότι το κολαστήριο δημιουργήθηκε μόνο για τους πολιτικούς κρατούμενους) και την υπόγεια απομόνωση των ειδικών κελιών στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού, στα οποία μετέφεραν αιφνιδιαστικά τα μέλη της ΣΠΦ Χρήστο και Γεράσιμο Τσάκαλο και τους αναρχικούς Σ. Μάνδυλα και Α. Τσαβδαρίδη.
Ολα τα πακέτα των μεταγωγών έχουν καθαρά εκδικητικό χαρακτήρα. Ειδικά το δεύτερο (η μεταγωγή από την Α’ πτέρυγα στα υπόγεια ειδικά κελιά των γυναικείων φυλακών) δεν έχει κανένα νομικό έρεισμα, είναι εντελώς παράνομο.
Ο Κορυδαλλός (κανένα τμήμα του, καμιά πτέρυγά του) δεν έχει οριστεί ως φυλακή Γ’ τύπου. Εξακολουθεί γι’ αυτόν να ισχύει ο παλιός σωφρονιστικός κώδικας (φυλακές Α’ και Β’ τύπου). Οταν κάποιοι κρατούμενοι μετάγονται στοχευμένα από την πτέρυγα που κρατούνταν, χωρίς να έχει μεσολαβήσει κάτι (χωρίς καν να υπάρχει το πρόσχημα ενός πειθαρχικού παραπτώματος), αυτό συνιστά ξέσκισμα του ίδιου του σωφρονιστικού κώδικα. Αυτό έγινε κατ’ εντολή της Αντιτρομοκρατικής, στην οποία υπάκουσε σαν σκυλάκι η διοίκηση της φυλακής. Το τρομο-κλίμα που φτιάχτηκε με τη σύλληψη του Χρ. Ξηρού επέτρεψε στην κυβέρνηση να τσαλαπατήσει την ίδια την αστική νομιμότητα, όπως το είχε κάνει και όταν έφτιαξε αυτά τα κελιά το 2002, για να κλείσει (στην αρχή σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης) τους συλληφθέντες για την υπόθεση της 17Ν.
Τα επόμενα βήματα θα είναι να μεταφέρουν σ’ αυτά τα υπόγεια κελιά-απομονωτήρια και τα υπόλοιπα μέλη της ΣΠΦ, καθώς και όσους κρατούνται για υποθέσεις που αποδίδονται στη ΣΠΦ, και να ξαναφτιάξουν το κλουβί που καταργήθηκε χάρη στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και των υπόλοιπων πολιτικών κρατούμενων το 2004. Αυτό δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο. Τα κελιά απομόνωσης του Κορυδαλλού, αυτά που όταν φτιάχτηκαν χαρακτηρίστηκαν «λευκά κελιά» πρέπει να κλείσουν. Το άτυπο ειδικό καθεστώς κράτησης πρέπει να καταργηθεί.
Και βέβαια, υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα της φυλακής Γ’ τύπου που δημιουργήθηκε στο Δομοκό και στην οποία μεταφέρθηκαν οι Ν. Μαζιώτης, Δ. Κουφοντίνας, Κ. Γουρνάς, Α. Γιωτόπουλος, Β. Τζωρτζάτος, Γρ. Σαραφούδης και Γ. Ναξάκης και μερικοί ποινικοί κρατούμενοι και στην οποία θα μεταφερθούν βαθμιαία και οι υπόλοιποι πολιτικοί κρατούμενοι (μόλις ολοκληρωθούν τα τρομοδικεία που βρίσκονται σε εξέλιξη στον Κορυδαλλό).
Ο μεγάλος κίνδυνος (και κατά την προεκλογική περίοδο και μετά απ’ αυτή) είναι να θεωρηθεί το θέμα «τετελεσμένο» και να περάσει στη σφαίρα της περιοδικής διαμαρτυρίας. Αυτό θα διευκολύνει την επόμενη κυβέρνηση (ιδίως αν είναι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) να κάνει το κορόιδο και να μην προχωρήσει σε κατάργηση των φυλακών Γ’ τύπου και σε ακύρωση των μεταγωγών που έγιναν. Ενα πρέπει να είναι το αίτημά μας, μέσα κι έξω από τις φυλακές: να καταργηθεί ο φασιστονόμος του Αθανασίου, να ακυρωθούν οι μεταγωγές, να καταργηθούν όλα τα καθεστώτα διάκρισης.