Τα μελανιασμένα σώματα (χέρια, πόδια, κορμιά) δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το γεγονός, δηλαδή τον άγριο ξυλοδαρμό με γκλομπ που προηγήθηκε. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν βασανίστηκαν Αφγανοί πρόσφυγες από την Αστυνομία, αλλά πόσοι άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες πριν απ’ αυτούς είχαν την ίδια μεταχείριση, αλλά η περιπέτειά τους δεν έγινε γνωστή, επειδή ο φόβος της απέλασης σφράγισε τα στόματα. Για την Αστυνομία, όμως, είχαμε και πάλι ένα… μεμονωμένο περιστατικό, για το οποίο θα… διεξαχθεί έρευνα.
Επί δυο-τρεις μέρες κρατούσε το βασανιστήριο. Κάποιους τους «τσίμπαγαν» στο δρόμο. Κάποιους άλλους στο σπίτι που έμεναν. Τους πήγαιναν στο Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα και εκεί τους χτυπούσαν άγρια, ζητώντας τους πληροφορίες για κάποιο πρόσωπο που τους έδειχναν σε φωτογραφία. Ειπώθηκε ότι ήταν κάποιος κρατούμενος που την κοπάνησε από το Τμήμα. Οι μπάτσοι ανέλαβαν να τον βρουν (προφανώς για να αποκαταστήσουν την τιμή τους) και για να το πετύχουν μπουκάριζαν σε σπίτια Αφγανών και βασάνιζαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους.
Μέχρι που τρεις μέρες μετά την έναρξη του πογκρόμ κάποιοι κατήγγειλαν το γεγονός σε οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αυτές με τη σειρά τους στον Τύπο. Τότε επιλήφθηκε και η ΓΑΔΑ, που έστειλε εκπρόσωπό της για να ενημερώσει ότι διατάχθηκε έρευνα για τον καταλογισμό τυχόν ευθυνών. Και ποιος διεξάγει την έρευνα; Η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Αθηνών! Δηλαδή, μπάτσοι ελέγχουν μπάτσους! Ο,τι πρέπει για να θαφτεί και αυτή η υπόθεση και να φτάσει αποδυναμωμένη στα δικαστήρια, αν και όταν φτάσει (οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δήλωσαν ότι μαζεύουν στοιχεία και θα προσφύγουν στη Δικαιοσύνη).
Είναι λογικό να προσφύγουν αυτές οι οργανώσεις στη Δικαιοσύνη και κανείς δεν μπορεί να τους πει ότι κάνουν κακώς. Ομως, το τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα θα παραμείνει, ακόμα και αν κάποιοι μπάτσοι διωχτούν για το συγκεκριμένο περιστατικό. Τα Αστυνομικά Τμήματα δεν διαφέρουν σε τίποτα από κολαστήρια τύπου Αμπού Γκράιμπ, όταν σ’ αυτά «φιλοξενούνται» μετανάστες και πρόσφυγες. Δηλαδή, άνθρωποι που δεν έχουν τη δυνατότητα άμυνας, είτε είναι νόμιμοι είτε όχι.
Τα περιστατικά του βασανισμού των Αφγανών προσφύγων έγιναν γνωστά ελάχιστες μέρες μετά το επεισόδιο της λεωφοροπειρατείας, που Αστυνομία, πολιτικό σύστημα και ΜΜΕ εκμεταλλεύτηκαν για να κάνουν φασιστικού τύπου προπαγάνδα σχετικά με τον κοινωνικό ρόλο της Αστυνομίας και να πείσουν τον ελληνικό λαό, ότι δεν πήγαν χαράμι τα λεφτά που πλήρωσε (χωρίς κανείς να τον ρωτήσει αν ήθελε να τα πληρώσει) για την «ασφάλεια» της Ολυμπιάδας. Ομως, το ελληνικό Αμπού Γκράιμπ ούτε πρωτοσέλιδο έγινε, ούτε συζητήθηκε στα τηλεπαράθυρα. Πώς, λοιπόν, να μην αισθάνονται πλήρως καλυμμένοι και ασφαλείς οι βασανιστές; Αλλωστε, και με τα βασανιστήρια… κοινωνικό έργο επιτελούν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μπάτσοι αρχικά δήλωναν πως δεν μπορούν να βρουν τους δράστες, επειδή οι Αφγανοί πρόσφυγες αρνούνται να καταθέσουν και να κάνουν μηνύσεις. Επειδή, όμως, οι αντιρατσιστικές οργανώσεις επέμεναν και αναγκάστηκε να παρέμβει η Εισαγγελία Αθήνας, με το που έσκασε μύτη εισαγγελέας στην Αχαρνών αμέσως βρέθηκαν οι μάρτυρες. Ποια θα είναι η συνέχεια; Προφανώς οι μπάτσοι θα προσπαθήσουν να τους εκφοβίσουν για να μην καταθέσουν ή να μην προβούν σε αναγνωρίσεις. Αυτό τουλάχιστον δεν πρέπει να τους περάσει.