«Οχλοκρατικές εκδηλώσεις». Πόσα χρόνια είχαμε ν’ ακούσουμε αυτόν τον όρο; Από τα πρώτα μεταχουντικά χρόνια της σιδερόφρακτης δημοκρατίας του Καραμανλή. Την ακούμε, όμως κάθε χρόνο στα επετειακά αφιερώματα για το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη ή για το μακέλεμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Την ακούμε από τα βίντεο εκείνης της εποχής από το στόμα του Παπαδόπουλου, του Παττακού, του Μακαρέζου, του Ζαγοριανάκου και άλλων χουνταίων.
Αυτή ακριβώς τη φράση επέλεξε να χρησιμοποιήσει ο Δένδιας (που κατά τα άλλα σκίζει τα ρούχα του ότι δεν είναι ακροδεξιός!), σε ανακοίνωση που εξέδωσε το πρωί της περασμένης Τετάρτης. Δεν έχει σημασία το ότι και σ’ αυτή την ανακοίνωση ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημασία έχει αυτό που τον κατηγορεί. Οτι ««πλήρη πολιτική κάλυψη παρέχει και σε όσους επιχειρούν, με οχλοκρατικές εκδηλώσεις και καταστροφές δημόσιας περιουσίας, να αποτρέψουν την εφαρμογή του Νόμου».
Οι λαϊκοί αγώνες, ιδιαίτερα όταν είναι πάνδημοι, όπως συμβαίνει στη Χαλκιδική, αποτελούν για τη συγκυβέρνηση «οχλοκρατικές εκδηλώσεις», οι οποίες πρέπει ν’ αντιμετωπίζονται με γκανγκστερικές αστυνομικές επιχειρήσεις τη νύχτα. Νόμος είναι το δίκιο των χρυσοθήρων, λέει ο υπουργός της συγκυβέρνησης. Νόμος είναι το δίκιο του λαού, λέμε εμείς, κι αυτό το δίκιο πρέπει να επιβληθεί με κάθε πρόσφορο μέσο.