Τη σαπίλα και το μεσαιωνικό καθεστώς των ελληνικών φυλακών, που κατ’ ευφημισμόν ονομάζονται «σωφρονιστικά καταστήματα», καταδεικνύει η απεργία πείνας που άρχισε από τις 4 Φλεβάρη ο κρατούμενος Σπύρος Δραβίλας, διεκδικώντας το δικαίωμα άδειας που του αφαίρεσαν με καθαρά εκδικητικό τρόπο.
Φυλακισμένος για την υπόθεση της κινηματογραφικής απόδρασης των Παλαιοκώστα-Ριτζάι με ελικόπτερο, ο Δραβίλας συμπλήρωσε πριν από μερικούς μήνες το προβλεπόμενο όριο φυλάκισης για τη χορήγηση άδειας. Επειδή οι αιτήσεις του απορρίπτονταν η μία μετά την άλλη, ξεκίνησε απεργία πείνας. Λόγω των προβλημάτων υγείας που έχει (απότομη πτώση του ζάχαρου), μέσα σε τρεις μέρες μεταφέρθηκε στον Κορυδαλλό, όπου συνέχισε την απεργία πείνας. Τον διαβεβαίωσαν ότι το αίτημά του θα ικανοποιηθεί, σταμάτησε την απεργία πείνας και όντως, λίγο καιρό αργότερα του χορηγήθηκε η πρώτη άδεια. Οταν έφτασε η ώρα της δεύτερης άδειας, του χορηγήθηκε κι αυτή. Και τις δυο φορές επέστρεψε κανονικά στη φυλακή, διαψεύδοντας τους κάλπικους ισχυρισμούς με τους οποίους προηγούμενα του έκοβαν την άδεια.
Οταν όμως έφτασε η ώρα της τρίτης άδειας, του την έκοψαν, επικαλούμενοι μια εκκρεμοδικία που εμφανίστηκε στο μεταξύ. Ο ίδιος μιλά για υποτιθέμενη συμμετοχή του σε ληστεία στο Ναύπλιο και τα δεδομένα φαίνεται να τον δικαιώνουν, διότι ο εισαγγελέας Ναυπλίου, κρίνοντας ανεπαρκή τα στοιχεία σε βάρος του (ανώνυμο τηλεφώνημα) δεν τον προφυλάκισε. Τον «προφυλάκισε», όμως, η φυλακή, στερώντας του την άδεια. Γι’ αυτό και αναγκάστηκε να ξεκινήσει δεύτερη απεργία πείνας.
Αλήθεια, ο λαλίστατος υπουργός Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτης, που όπου βρεθεί κι όπου σταθεί εκφράζει την αγωνία του για την κατάσταση στις ελληνικές φυλακές, τι έχει να πει για την εκδικητική συμπεριφορά των υφισταμένων του, που παίρνουν κατευθείαν γραμμή από τη ΓΑΔΑ, η οποία εκδικείται όποιον σχετίζεται με τους αδελφούς Παλαιοκώστα;
