Για τις 2 Δεκέμβρη του 2013 αναβλήθηκε η δίκη των εννέα μελών της ΣΠΦ και του Θ. Μαυρόπουλου, που ήταν να διεξαχθεί την περασμένη Τετάρτη στο Α’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας, λόγω κωλύματος στο πρόσωπο του συνηγόρου των μελών της ΣΠΦ.
Από το πρωί στήθηκε η γνωστή επιχείρηση τρομο-θεάματος. Τα «Τσερόκι» ξαναβγήκαν στους δρόμους, οι σειρήνες μπήκαν στο φουλ και η πομπή ξεκίνησε κατά τις 8.30 από τον Κορυδαλλό. Οι πολιτικοί κρατούμενοι έμειναν για ώρες κλεισμένοι στο υπόγειο του κτιρίου 9 (μαζί τους ήταν και η Ολγα Οικονομίδου, που βγήκε από την απομόνωση των Διαβατών και πρέπει να μεταφερθεί στις φυλακές της Θήβας – εκτός αν γίνει ξανά καμιά πραξικοπηματική ενέργεια της τελευταίας στιγμής). Η μεταφορά τους από το κτίριο 9 μέχρι το κτίριο 2 που θα δικάζονταν (απόσταση 100 περίπου μέτρων) έγινε με κλούβες, ενώ δεκάδες συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα αλληλεγγύης στο προαύλιο και μέσα στη δικαστική αίθουσα.
Η συγκεκριμένη δίκη αφορά δίωξη του πολιτικού φρονήματος, αφού δεν αναφέρεται σε κάποια ενέργεια της ΣΠΦ, αλλά σε κείμενα που υπέγραψαν μέσα από τη φυλακή οι κατηγορούμενοι, τα οποία κρίθηκε ότι «διεγείρουν» στη διάπραξη κακουργημάτων. Μάλιστα, το ένα κείμενο δεν είναι καν της ΣΠΦ, αλλά άλλης οργάνωσης! Το πρώτο κείμενο γράφτηκε από τα μέλη της ΣΠΦ και τον Θ. Μαυρόπουλο με τίτλο «Αλληλεγγύη από τη ΣΠΦ και το Θ. Μαυρόπουλο προς το αναρχικό στέκι ΝΑΔΙΡ», που είχε δεχτεί αστυνομική επίθεση. Το δεύτερο κείμενο είχε τίτλο «Σχετικά με τη νέα δίωξη για το κείμενο αλληλεγγύης στο στέκι Ναδίρ», ενώ το τρίτο είναι η ανάληψη ευθύνης για το StudioATA, που έχει κάνει άλλη οργάνωση (πώς θα μπορούσαν, άλλωστε, ν’ αναλάβουν τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ την πολιτική ευθύνη για μια ενέργεια;).
Αυτή τη φορά ενεργοποιήθηκε το άρθρο 184 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει: «Οποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξη κακουργήματος ή πλημμελήματος τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών»! Ενεργοποίησαν, δηλαδή, μια φασιστικής έμπνευσης ποινική διάταξη, κάνοντας την πρώτη πρόβα για τη δίωξη και της άποψης και όχι μόνο της δράσης. Πλέον, ποινικοποιούν τον ίδιο τον πολιτικό λόγο και όλοι μπορούμε να καταλάβουμε πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η προσπάθεια. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να περάσει. Οποιος μένει αδρανής σε τέτοιες απόπειρες του κράτους, θα γίνει ο ίδιος θύμα αργότερα και τότε «δε θα υπάρχει κανένας για να φωνάξει».
