Οι χαλαρές δημοσιονομικές και νομισματικές πολιτικές μπορεί να συμβάλλουν στην αύξηση του μεριδίου των εργαζομένων στο εισόδημα προς το παρόν. Ομως, με την πάροδο του χρόνου, οι ίδιοι παράγοντες θα μπορούσαν να προκαλέσουν υψηλότερο πληθωρισμό ή ακόμη και σταθεροποίηση του πληθωρισμού (εάν προκύψουν αυτές οι έντονες αρνητικές κρίσεις προσφοράς). Εάν οι πολιτικές για τη μείωση της ανισότητας οδηγούν σε μη βιώσιμες αυξήσεις στα ιδιωτικά και δημόσια χρέη, θα μπορούσε να προκληθεί στασιμοπληθωριστική κρίση χρέους για την οποία προειδοποίησα νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι.
Νουριέλ Ρουμπινί
(Mονά-ζυγά χαμένοι οι εργάτες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, σύμφωνα με τον διάσημο ντόκτορα της οικονομολογίας. Μόνο που οι προσεγγίσεις του έχουν ένα… μικρό ελάττωμα. Εχουν ως βάση τους την απρόσκοπτη λειτουργία του καπιταλισμού σε όλες τις σφαίρες. Χωρίς αυτή τη δογματική αφετηρία, όλες οι προσεγγίσεις τύπου Ρουμπινί καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Η χρησιμότητά τους είναι μόνο μία: μας υποδεικνύουν πως για να απαλλαγούμε από τα δεινά που μαστίζουν τον κόσμο της δουλειάς πρέπει να απαλλαγούμε από τον καπιταλισμό)
