OΠOΙOΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ το ασφαλιστικό και ειδικά την «τρύπια» χρηματοδότηση που θέσπισε ο νόμος Ρέππα δεν έχει καμιά αμφιβολία ότι αυτά που λένε η Κομισιόν και το ΔΝΤ, ότι δηλαδή θα απαιτηθούν νέες ρυθμίσεις, είναι πέρα για πέρα σωστά. Φυσικά, η Διεθνής του κεφάλαιου, όταν μιλά για νέα παρέμβαση, έχει κατά νου νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές (αύξηση ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων κ.λπ.).
Εχει γίνει επίσης σαφές, ότι η κυβέρνηση δεν προτίθεται να ανοίξει άμεσα το ασφαλιστικό. Τουλάχιστον μέχρι την άνοιξη, οπότε μπορεί να καταφύγει σε νέες εκλογές, για να παρατείνει τη θητεία της και να μπει με ανεβασμένο τσαμπουκά στη μάχη. Τα στελέχη της απλώς πετάνε κάποιες κουβέντες, μοιράζουν τις εκθέσεις των διεθνών οργανισμών κι όταν ξεσπάσει θόρυβος βγαίνει ο Ρουσόπουλος και τα μαζεύει.
Στο παιχνίδι αυτό, όμως, μπήκε για τα καλά και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ, η οποία υπερασπίζεται την υπάρχουσα κατάσταση, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι ο νόμος Ρέππα είναι «τρύπιος» και πως το ΙΚΑ ήδη συσσωρεύει νέα αιτήματα. Αυτός ο νόμος, όμως, έχει και τη δική της υπογραφή. Πέρα απ’ αυτό, όμως, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία παίζει το ρόλο του κοινωνικού αμορτισέρ. Γατζώνεται από τις πιο ήπιες εκδοχές της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης, βγάζει κραυγές και εξαπολύει κορόνες, χωρίς να προτείνει απολύτως τίποτα για το υπαρκτό πρόβλημα των ελλειμμάτων της ασφάλισης. Ετσι, ισχυροποιεί την τεχνοκρατική προπαγάνδα η οποία με σημαία της τα ελλείμματα παρουσιάζει τις νέες ανατροπές ως μονόδρομο.
Το πραγματικό ταξικό αίτημα για πλήρη ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους, με δαπάνες των καπιταλιστών και του κράτους τους εξοστρακίζεται στο πυρ το εξώτερον και οι εργαζόμενοι καλούνται να ξεχάσουν ένα από τα πιο στοιχειώδη δικαιώματά τους και να μπουν σε μια κουβέντα κι ένα παζάρι για το πόσα θα τους κόψουν αυτή τη φορά. Ετσι που να παραλύσει από τώρα κάθε διάθεση γι’ αντίσταση.
