Πρώτος βγήκε στο μεϊντάνι ο στενός συνεργάτης και σύμβουλος επί των Οικονομικών του Γ. Παπανδρέου, Ηρ. Πολεμαρχάκις, που μίλησε για «παράταση του εργάσιμου βίου». Ακολούθησε ο Αλ. Παπαδόπουλος που ζήτησε να μην υπάρχει καμιά συνταξιοδότηση πριν από τα 60 χρόνια. Και το μπαράζ συνεχίζεται.
Ο συντονιστής του ΠΑΣΟΚ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Μ. Χρυσοχοΐδης με συνέντευξή του στα «ΝΕΑ», επιχειρεί δήθεν να διαφοροποιηθεί από τη θέση του Αλ. Παπαδόπουλου. Και τι προτείνει; Να απελευθερωθούν τα όρια συνταξιοδότησης! «Πιστεύω ότι η ίδια η εποχή, τα τεχνολογικά και ιατρικά επιτεύγματα επιβάλλουν στο σύγχρονο κοινωνικό κράτος να αναθεωρήσει την αντίληψή του για την εργασία και να μη θέτει στους πολίτες όρια στην ηλικία συνταξιοδότησης ούτε προς τα πάνω ούτε βεβαίως προς τα κάτω»!
Το να μην υπάρχουν όρια προς τα κάτω είναι, βέβαια, αστείο. Ούτε έγινε ούτε μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο και ο Χρυσοχοΐδης το ξέρει πολύ καλά. Αυτή η αναφορά είναι απλά το τυρί που δολώνει τη φάκα. Η κατάργηση των πάνω ορίων είναι το ζητούμενο και σ’ αυτό αναφέρονται όλα αυτά τα περί τεχνολογικών και ιατρικών επιτευγμάτων. Αυτά τα επιτεύγματα επιτρέπουν στον άνθρωπο να ζει περισσότερο, άρα γιατί να του βάλουμε όριο ηλικίας; Αυτό λέει ο Χρυσοχοΐδης. Και πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό, αφού εθελοντικά αποκλείεται κανείς να δουλέψει μέχρι τα βαθιά γεράματα; Εξευτελίζοντας ακόμα περισσότερο τη σύνταξη και δίνοντας κάτι παραπάνω μόνο μετά από παράταση του εργάσιμου βίου και πάνω από τα 65.
Και για να μη μείνει καμιά αμφιβολία ότι όλα αυτά δεν αποτελούν προσωπικές αποκλίσεις κάποιων στελεχών, ακολούθησε ο βουλευτής Γ. Φλωρίδης με συνέντευξή του στο «Βήμα», στην οποία τόνισε ότι η πρόταση του Αλ. Παπαδόπουλου κινείται «στις ρυθμίσεις και προβλέψεις του νόμου Ρέππα». Ιδού απόσπασμα χαρακτηριστικό: «Με εντυπωσίασε δυσάρεστα το γεγονός ότι, ενώ όλες οι ρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ήταν προς την κατεύθυνση της εξυγίανσης και του ορθολογισμού του ασφαλιστικού συστήματος, βρέθηκαν κάποιοι να κάνουν τόση φασαρία για την πρόταση του κ. Παπαδόπουλου που, επαναλαμβάνω, εκινείτο στην ίδια λογική και μας υπενθύμισε ότι πρέπει να επιμείνουμε στην εφαρμογή τους».
