Την τακτική του σκοτσέζικου ντους (μια ζεστό μια κρύο) ακολουθεί η κυβέρνηση στο Ασφαλιστικό. Ενώ την προηγούμενη εβδομάδα η κυβερνητική ντουντούκα (ονόματι Φάνη Πάλλη-Πετραλιά) δήλωνε ότι δεν υπάρχει χρόνος, αυτή τη βδομάδα διατάχτηκε να μην επαναλάβει τα ίδια και να μη μπει σε κανένα ζήτημα ουσίας. Σφίγγα υπήρξε σε όλες τις συναντήσεις που είχε με διάφορους φορείς, αρνούμενη να πει οτιδήποτε συγκεκριμένο (στη συνάντηση με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, για παράδειγμα, δεν απάντησε αν στους στόχους της κυβέρνησης είναι η ένταξη του ασφαλιστικού τους φορέα στο ΙΚΑ). Στις δε δηλώσεις που έκανε μετά από κάθε συνάντηση επαναλάμβανε σαν χαλασμένο γραμμόφωνο τα ίδια, περί δίκαιου και βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος.
Είναι φανερό ότι σ’ αυτή τη φάση η τακτική της κυβέρνησης εστιάζεται στην αποδυνάμωση της απεργίας που έχουν κηρύξει για τις 13 Φλεβάρη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Καραμανλής καθόρισε για τις 15 Φλεβάρη την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, στην οποία, όπως έχει ανακοινώσει παλιότερα η κυβέρνηση, ο ίδιος θα παρουσιάσει τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει στο Ασφαλιστικό. Δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό ο Καραμανλής θα πάρει πάνω του το θέμα (έτσι όπως είναι σήμερα η κυβέρνηση δε μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα), πάντως εκείνο που έδειξε η κυβέρνηση είναι ότι φοβάται μια απεργία το ίδιο μαζική με εκείνη της 12ης Δεκέμβρη. Γιατί -κακά τα ψέματα- όσα αιτήματα κι αν ανακατέψει η ΓΣΕΕ (όπως έκανε και στις 12 Δεκέμβρη) και η απεργία αυτή θα σηματοδοτηθεί ως απεργία για το Ασφαλιστικό. Αν ο Καραμανλής παρουσίαζε πριν (ή την ίδια μέρα) το κυβερνητικό σχέδιο, τότε θα απεργούσαν και τα ντουβάρια των εργοστασίων. Θα παρέλυε ο τόπος. Αυτό θέλει να αποφύγει η κυβέρνηση, ποντάροντας στο γεγονός ότι το Ασφαλιστικό έχει υποχωρήσει από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, ενώ από τότε που ανέλαβε η Πετραλιά δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να πετάει τη μπάλα στην κερκίδα.
Περιττεύει, βέβαια, να σημειώσουμε πως αυτή η απεργία πρέπει να είναι πιο μαζική και με περισσότερο πάθος από την προηγούμενη. Πρέπει να σταλεί το μήνυμα ότι η εργατική τάξη δεν πρόκειται να αποδεχτεί τελεσίγραφα, δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Ενα μήνυμα όχι μόνο προς τις δυνάμεις του κεφάλαιου και την κυβέρνησή τους, αλλά και προς την ξεπουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που δεν είναι διετεθειμένη για τίποτα περισσότερο εκτός από μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων.
«Αποφασίσαμε να συνεργαστούμε στενά για τη διαφύλαξη της οικονομικής σταθερότητας στην Ευρώπη, την ενίσχυση και την εμβάθυνση των οικονομικών μεταρρυθμίσεων και τη στήριξη της επιχειρηματικότητας».
Τα παραπάνω είναι το «ζουμί» από το ανακοινωθέν που εξέδωσαν μετά τη δεύτερη συνάντησή τους οι ηγέτες των τεσσάρων μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ (Μέρκελ, Σαρκοζί, Μπράουν, Πρόντι).
Για όποιον ξέρει να διαβάζει πίσω από τις δήθεν ουδέτερες λέξεις και φράσεις δεν υπάρχει αμφιβολία. Καθώς η μέγκενη της κρίσης σφίγγει τον παγκόσμιο καπιταλισμό, οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών χωρών ρίχνουν το σύνθημα για ένταση της εκμετάλλευσης, ώστε να εξασφαλιστεί η κερδοφορία του κεφάλαιου.
Αναμένεται, λοιπόν, ένταση της επίθεσης σε όλα τα μέτωπα. Βασικότατο είναι το μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης, που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο στόχαστρο των ευρωενωσιακών κυβερνήσεων (βλέπε και στρατηγική της Λισαβόνας). Ας μη περιμένουμε, λοιπόν, έναν ήσυχο απεργιακό περίπατο. Πρέπει να είναι σκληρός ο αγώνας, αν θέλουμε όχι μόνο να αποτρέψουμε την επερχόμενη νέα φάση της αντιασφαλιστικής επίθεσης, αλλά και να διεκδικήσουμε ασφαλιστικά δικαιώματα σύμφωνα με τις ανάγκες μας.