Δυο μέρες από τότε που ένα ολόκληρο σύστημα έπεσε πάνω στους μετανάστες απεργούς πείνας και στους αλληλέγγυους σ’ αυτούς, με απειλές, με ψεύδη, με λάσπη και συκοφαντίες, αποφάσισε και ο Τσίπρας να μιλήσει. Και τι είπε; Να εξεταστεί η μεταφορά των απεργών πείνας σε κάποιο δημοτικό γυμναστήριο! Ευτυχώς που προσέθεσε και το «αν το επιθυμούν οι ίδιοι», αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα επί της ουσίας. Το πρόβλημα, κατά τον κ. Τσίπρα, είναι ο χώρος της απεργίας πείνας και όχι η ίδια η απεργία πείνας και τα αιτήματα των μεταναστών. Και το υποστηρίζει αυτό όταν η ίδια η νεολαία του κόμματός του και η φοιτητική της παράταξη έχει ταχθεί στο πλευρό των απεργών πείνας.
Ο πολιτικός αυτός νάνος, ανίκανος ν’ αντιμετωπίσει την επίθεση των δεξιών και ακροδεξιών στοιχείων, αδιάφορος για το δράμα των μεταναστών, δεν ήταν σε θέση ούτε το αυτονόητο να πει. Οτι ο χώρος όπου στεγάστηκαν οι απεργοί πείνας ήταν ένας άδειος χώρος, τον οποίο οι ίδιοι οι απεργοί καθάρισαν. Οτι κανένα πρόβλημα στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν προκαλείται και επομένως είναι δίκαιο να παραμείνουν εκεί οι απεργοί πείνας για να δώσουν τον αγώνα τους. Τόσες είναι οι αντοχές τους. Αυτή είναι η ποιότητα της αριστεροσύνης τους. Ούτε την ουσία του ασύλου δεν είναι σε θέση να υπερασπιστούν.
Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πως το πρόβλημα δεν είναι ο χώρος, αλλά η απεργία πείνας. Οτι η κυβέρνηση βρίσκει πρόσχημα το χώρο για να χτυπήσει την απεργία πείνας στο ξεκίνημά της, πριν οι απεργοί αρχίσουν να μεταφέρονται στα νοσοκομεία, οπότε θ’ αναγκαστεί να πάρει θέση επί της ουσίας.
Και τι έκανε ο Τσίπρας; Προσέφερε χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση, παίζοντας το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου. Για ν’ αποφύγει την πίεση των άλλων αστικών δυνάμεων, θα πουν. Ομως, αν δεν μπορείς να υπερασπιστείς το δίκιο σ’ αυτές τις συνθήκες, που κάθε άλλο παρά κρίσιμες είναι, πώς θέλεις να σε πιστέψουμε ότι θα το υπερασπιστείς τότε που «θα βράζει ο τόπος»;
