Μάρτης 2008. Η υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Καραμανλή, Φάνη Πάλλη-Πετραλιά καταθέτει ένα αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Ο Γιώργος Παπανδρέου βγάζει τη γραβάτα και κατηφορίζει από τη Βουλή στην πλατεία Συντάγματος για να ενωθεί με τους διαδηλωτές της συγκέντρωσης των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και να υψώσει τη γροθιά του για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η φωτογραφία είναι πράγματι ιστορική. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι το νομοσχέδιο Πετραλιά ήταν ένα απαλό χάδι μπροστά στο νομοσχέδιο που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση Παπανδρέου.
Και μια που πιάσαμε τις ιστορικές αναδρομές, ας κάνουμε ακόμη μία.
18 Οκτώβρη 2009. Στη Βουλή συζητιούνται οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης. Στο βήμα ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος, ξιφουλκεί υπέρ των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζόμενων: «Προγραμματική μας δέσμευση αποτελεί η κατάργηση των ρυθμίσεων Πετραλιά, τόσο για την αύξηση των ορίων ηλικίας, όσο και για τη μείωση των συντάξεων». Οι ρυθμίσεις Πετραλιά εφαρμόζονται κανονικότατα. «Προγραμματική μας δέσμευση αποτελεί η διεύρυνση των κριτηρίων του ΕΚΑΣ ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των δικαιούχων κατά 300.000». Ο αριθμός των δικαιούχων του φιλανθρωπικού βοηθήματος ΕΚΑΣ μειώθηκε. «Επίσης η αύξηση της βασικής σύνταξης του αγρότη, της αγρότισσας και του ανασφάλιστου, ώστε να φθάσουμε στα 550 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο και στα 950 ευρώ για το ζευγάρι έως τα τέλη της τετραετίας». Φυσικά, η σύνταξη του ΟΓΑ δεν αυξήθηκε. Ούτε προβλέπεται να αυξηθεί τουλάχιστον τα επόμενα τρία χρόνια. Αντίθετα, μειώνονται όλες οι άλλες συντάξεις και σε λίγα χρόνια η πλειοψηφία των συνταξιούχων θα παίρνει τη σύνταξη πείνας του ΟΓΑ.
