Την περασμένη Τετάρτη υπερψηφίστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι τρεις τροπολογίες της Κοινής Θέσης του Συμβουλίου των υπουργών Εργασίας και της Κομισιόν επί του σχεδίου οδηγίας, με την οποία ελαστικοποιείται ακόμη περισσότερο η οδηγία 88 του 2003. Θυμίζουμε τις τροπολογίες αυτές, στις οποίες αναφερθήκαμε και την προηγούμενη εβδομάδα:
α) Ολος ο χρόνος εφημερίας, ακόμη και ο λεγόμενος ανενεργός, θεωρείται χρόνος εργασίας.
β) Μετά από τρία χρόνια να καταργηθεί η δυνατότητα απασχόλησης πάνω από 48 ώρες τη βδομάδα, που δίνεται τόσο με την Κοινή Θέση Συμβουλίου και Κομισιόν όσο και με την ισχύουσα οδηγία 88 του 2003. Ακόμη, στο τρίχρονο αυτό διάστημα να γίνει πιο αυστηρή η εφαρμογή της υπέρβασης του εβδομαδιαίου χρόνου απασχόλησης μέχρι τις 78 ώρες.
γ) Να λαμβάνονται υπόψη όλες οι συμβάσεις εργασίας κατά τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας.
Οι ίδιες τροπολογίες είχαν προταθεί και τον Απρίλη του 2005 από την Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είχαν υπερψηφιστεί πάλι από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όμως δεν είχαν γίνει αποδεκτές από το Συμβούλιο των υπουργών Εργασίας και έτσι δεν ενσωματώθηκαν στην Κοινή Θέση Συμβουλίου και Κομισιόν. Επειδή αυτή η οδηγία θα ψηφιστεί με τη διαδικασία του άρθρου 251 της συνθήκης της ΕΕ προβλέπονται τα εξής. Σε διάστημα τριών μηνών έχει τη δυνατότητα το Συμβούλιο να εγκρίνει, με ειδική πλειοψηφία, αυτές τις τροπολογίες του Κοινοβουλίου. Το Συμβούλιο δεν θα εγκρίνει όλες τις τροπολογίες και ο πρόεδρός του μαζί με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα συγκαλέσουν, μέσα σε διάστημα 6 εβδομάδων, την επιτροπή συνδιαλλαγής. Στην επιτροπή αυτή συμμετέχει ίσος αριθμός μελών από τα δύο θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η επιτροπή συνδιαλλαγής έχει χρονικό περιθώριο 6 εβδομάδων για να καταλήξει σε κοινή απόφαση. Αν στην επιτροπή αυτή συμφωνηθεί κοινό κείμενο, τότε θα πρέπει και τα δύο όργανα να αποφασίσουν πάνω σ’ αυτό μέσα σε 6 εβδομάδες. Αν δεν βγει κοινό κείμενο στην επιτροπή συνδιαλλαγής ή δεν ψηφιστεί από τα όργανα με ειδική πλειοψηφία, τότε δεν περνά η τροποποίηση της οδηγίας 88 του 2003 και θα συνεχίσει να ισχύει η οδηγία αυτή. Οδηγία που επιτρέπει την παρέκκλιση στο χρόνο απασχόλησης πέρα από τις 48 και μέχρι τις 78 ώρες την εβδομάδα.
Δεν αποκλείουμε την περίπτωση να τα βρούνε στην επιτροπή συνδιαλλαγής οι πρόεδροι και οι άλλοι αντιπρόσωποι των δύο οργάνων κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις. Σε περίπτωση συμφωνίας, η τροπολογία για τρίχρονη εφαρμογή της εξαίρεσης θα πάει περίπατο, γιατί όπως προαναφέραμε με την ισχύουσα οδηγία 88 του 2003 οι καπιταλιστές έχουν το δικαίωμα να απασχολούν τους εργάτες μέχρι 78 ώρες. Ετσι, οι εκπρόσωποι του Συμβουλίου θα βάλουν ως προαπαιτούμενο την απόσυρση αυτής της τροπολογίας προκειμένου να δεχτούν την τροπολογία να θεωρείται όλος ο χρόνος εφημερίας ως χρόνος εργασίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα το δεχτεί, όπως δέχτηκε την τροπολογία να αυξηθεί ο χρόνος αναφοράς από τους τέσσερις μήνες στον ένα χρόνο. Πρόκειται για μια τροπολογία πολύ σημαντική για τους καπιταλιστές, αφού θα μπορούν για περισσότερο χρόνο να βάζουν τους εργάτες να δουλεύουν μέρι 78 ώρες τη βδομάδα.
Γι’ αυτούς τους λόγους εμείς από την πρώτη στιγμή είπαμε, ότι οι τρεις τροπολογίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν βελτιώνουν τη θέση της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της ΕΕ αυτή την περίοδο, που γίνεται η συζήτηση για την οδηγία Μπολκενστάιν, πρέπει να απαιτήσουν την κατάργηση της οδηγίας 88 του 2003 και όλων των οδηγιών και κανονισμών που ελαστικοποιούν τις εργασιακές σχέσεις και όχι να γίνονται χειροκροτητές των τροπολογιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι και να εμφανίσει την ΕΕ σαν θεσμό υπέρ των εργαζόμενων.
Οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως σημαντική επιτυχία την υπερψήφιση των τροπολογιών από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το ίδιο είχε κάνει και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης στις αρχές Νοέμβρη, μετά τη συζήτηση των τριών τροπολογιών στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με δελτίο Τύπου στις 5 Νοέμβρη δήλωνε: «Το Ευρωκοινοβούλιο ζητά σημαντικές αλλαγές στην αντεργατική και αντικοινωνική κοινή θέση του Συμβουλίου που υιοθετήθηκε από τους Υπουργούς Εργασίας τον περασμένο Ιούνιο… Με την έκθεση της Επιτροπής Απασχόλησης, η οποία δεν αποδέχεται την κοινή θέση του Συμβουλίου, απαιτούνται οι εξής σημαντικές αλλαγές». Σημαντικές αλλαγές βάφτισε στις 5 Νοέμβρη του 2008 ο Δ. Παπαδημούλης τις τρεις τροπολογίες που είχαν ψηφιστεί για δεύτερη φορά, μια μέρα πριν, στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων. Στις 17 Δεκέμβρη του 2008, λίγη ώρα μετά την ψήφιση των τριών τροπολογιών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Δ. Παπαδημούλης άλλαξε το τροπάρι: «Οι τροποποιήσεις που υιοθέτησε η Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, με αιχμή την κατάργηση της ρήτρας αυτοεξαίρεσης (οπτ-άουτ) είναι ανεπαρκείς για την Ευρωομάδα της Αριστεράς». Τι φοβήθηκε άραγε και έκανε αυτή την άτακτη υποχώρηση και από σημαντικές χαρακτηρίζει τις τροπολογίες ανεπαρκείς;