Στα κάγκελα ανέβηκαν πάλι οι Ποταμικοί. Οχι ενάντια στην κυβέρνηση ή στο ΔΝΤ και τους υπόλοιπους τροϊκανούς, αλλά ενάντια στις «επαναλαμβανόμενες και δίχως επαρκή αιτιολόγηση κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς της Αθήνας». Διότι, οι κινητοποιήσεις «έρχονται ως αντίδραση των συνδικαλιστών της ΣΤΑ.ΣΥ. σε νομοθετική ρύθμιση, η οποία ψηφίστηκε με αυξημένη πλειοψηφία την προηγούμενη εβδομάδα στην Βουλή» και άπαξ και μια ρύθμιση την ψήφισε το Ποτάμι, ουδείς δικαιούται να στραφεί εναντίον της. Οπως λέει ο βουλευτής Δανέλλης, που κατέθεσε ερώτηση στον υπουργό Υποδομών & Μεταφορών, «ο εξορθολογισμός του όλου τοπίου επιβάλλεται για μια πληθώρα λόγων, μη εξαιρουμένων των υπονοιών πως οι συνδικαλιστές δεν θέλουν να φύγει η εμπορική εκμετάλλευση από τη διαχείριση της ΣΤΑ.ΣΥ., επειδή υπάρχει όφελος για τους ίδιους»!
Προσέξτε λογική, που παραπέμπει στον Μητσοτάκη πατέρα και τους «νοικοκυραίους» του '90: «Με αυτές τις συμπεριφορές οι συνδικαλιστές μάλλον μπαίνουν σε ένα σπιράλ αυτό-εκπληρούμενης προφητείας, το οποίο οδηγεί σε αυτό ακριβώς που θέλουν να αποφύγουν, δηλαδή στην ιδιωτικοποίηση των ΜΜΜ, από την στιγμή που ο ιδιότυπος προστατευτισμός που απολαμβάνουν κρίνεται δυσανάλογα επαχθής για τον έλληνα φορολογούμενο και τον κρατικό προϋπολογισμό» – «από ό,τι φαίνεται οι συνδικαλιστές δεν θέλουν να φύγει η εμπορική εκμετάλλευση από τη διαχείριση της ΣΤΑΣΥ, επειδή υπάρχει όφελος για τους ίδιους» – «Δεν μπορεί να συνεχίζεται εσαεί η τεράστια ταλαιπωρία των κατοίκων του Λεκανοπεδίου, αλλά και των επισκεπτών, όπως και η οικονομική και η περιβαλλοντική επιβάρυνση της Αθήνας».
Επειδή, λοιπόν, ισχύουν όλ' αυτά τα φοβερά και τρομερά, ο ποταμοβουλευτής ρωτάει τον υπουργό «πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει τις καταχρηστικές μεθοδεύσεις και αυθαιρεσίες των συνδικαλιστών που ευτελίζουν το δημοκρατικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία»! Τα ΜΑΤ γρήγορα, κι αν τα ΜΑΤ δε φέρουν αποτέλεσμα, μια ξεγυρισμένη πολιτική επιστράτευση για να μάθουν να απεργούν άλλη φορά…
