Ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, ύστερα από μια ακόμη κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση («έτσι το βρήκαμε και το συνεχίζουμε», μας είπε ο πρόεδρός της) της διοίκησης, νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης. Είχε προηγηθεί επίσκεψη στη ΓΣΕΕ! Οι πρώτες σειρές της ανακοίνωσης δημιουργούν αίσθημα ευφορίας και ελπίδες ότι ο αγώνας συνεχίζεται και μετά την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχέδιου: «Ο Αγώνας μας δεν σταματά εδώ θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος. Το τέλος δεν είναι εδώ όπως κάποιοι ίσως αφελώς πιστεύουν. Το τέλος είναι εκεί που εμείς θα έχουμε νικήσει».
Αμέσως μετά, όμως, έρχεται η κρυάδα: «Από σήμερα το βράδυ αλλάζουμε τακτική. Αναστέλλεται ο αγώνας μας με τη μορφή των επαναλαμβανόμενων απεργιών. Ο αγώνας μας από εδώ και πέρα θα συνεχιστεί: – Με δυναμικές κινήσεις και ενέργειες κάθε μορφής και διάρκειας όπως θα κρίνεται κάθε φορά από το ΔΣ (σ.σ. σιγά μη αναθέσουν λήψη αποφάσεων στις γενικές συνελεύσεις). – Με προσφυγή σε όλα τα νομικά επίπεδα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στόχος μας: Να βγει ο νόμος αντισυνταγματικός (σ.σ.!!!). Τελικός στόχος: Η εξαίρεσή μας από την ενοποίηση».
Αυτό ήταν. Οι μάσκες έπεσαν. Η συνεχής υποχώρηση μετατράπηκε σε άτακτη φυγή. Ποια ήταν η συνεχής υποχώρηση; Αντί να υπερασπιστούν την απεργία, αντί να παραμερίσουν κάθε συντεχνιακή αντίληψη, αντί να δηλώσουν ότι ο δικός τους αγώνας γίνεται για λογαριασμό όλων των εργαζόμενων και να ‘χουν έτσι την αμέριστη συμπαράστασή τους, έτρεχαν σε νυχτερινά διαβούλια και κατέληγαν σε κοινές αποφάσεις με τη διοίκηση της ΓΣΕΕ για την ποσότητα της παραγωγής. Οσο πλησιάζαμε προς την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχέδιου, αντί να μειώνεται η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, αυξανόταν. Η κυβέρνηση, φυσικά, πήρε το μήνυμα: η αναταραχή θα κρατήσει μέχρι την ψήφιση του νόμου. Μετά, τα κεφάλια μέσα. Δεν υπάρχει πρόθεση να σπάσει το «κοινωνικό συμβόλαιο», να διασαλευτεί η κοινοβουλευτική τάξη. Η Βουλή έχει δικαίωμα ν’ αποφασίζει και οι αποφάσεις της δεν επιτρέπεται ν’ αμφισβητούνται από απεργίες –και μάλιστα από άγριες απεργίες– αλλά μόνο από τα δικαστήρια (τα πάντα σύμφωνα με τη θεσμική τάξη).
Η απόφαση της Πέμπτης, λοιπόν, ήταν η αναμενόμενη εξέλιξη. Η λογική φορά των πραγμάτων, αφού η συνδικαλιστική γραφειοκρατία ουδέποτε έχασε τον έλεγχο, ουδέποτε αμφισβητήθηκε από τη βάση των εργατών της ΔΕΗ. Και ήταν ομόφωνη η απόφαση. Οι δυνάμεις του Περισσού, που την προηγούμενη βδομάδα κατήγγειλαν την πλειοψηφία για αποκλιμάκωση, ψήφισαν το κλείσιμο της απεργίας, «με διαφορετικό σκεπτικό», όπως μας είπε ο εκπρόσωπός τους (μέχρι που έκλεισε η ύλη της «Κ» αυτό το σκεπτικό δεν είχε αποτυπωθεί στο χαρτί).
Ιδια η εξέλιξη και στην ΠΟΕ-ΟΤΑ, τον άλλο κλάδο που σήκωσε το βάρος της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Διάθεση από τους εργαζόμενους υπήρχε, αλλά η γραφειοκρατία, στην οποία –δυστυχώς– είχαν αναθέσει εν λευκώ τη διεύθυνση του αγώνα, άλλα είχε κατά νου και φρόντισε να αποκλιμακώσει τον αγώνα πριν ακόμα την τυπική λήξη του. Οι ταξικές δυνάμεις δε μπόρεσαν να αναστρέψουν τη φορά των πραγμάτων, όχι μόνο επειδή ήταν μειοψηφικές, αλλά και επειδή οι συμβιβαστικές και ηττοπαθείς τάσεις ήταν παρούσες και στις γραμμές τους.
Ολοι ξέρουν ότι σε κάθε απεργία των εργαζόμενων στους ΟΤΑ η κρίσιμη μάχη δίνεται στη χωματερή. Αυτή τη φορά η μάχη ήταν εντελώς άνιση. Από τη μια η πασαρέλα βουλευτών, γραφειοκρατών και παραγοντίσκων και από την άλλη ο ηρωικός αγώνας μερικών εργατών να κρατήσουν τις πύλες. Και μόνο τα μέλη των ΔΣ των σωματείων να πήγαιναν στη χωματερή, αυτή θα είχε κλείσει. Αυτά, όμως, έλαμπαν διά της απουσίας τους. Αντί να κρατήσουν τη χωματερή, πήγαν να κάνουν χάπενινγκ στο Δημαρχείο, για να κάνουν το κομμάτι τους οι έγκαιρα ειδοποιημένοι Τσίπρας και Σκανδαλίδης (οι οποίοι, βέβαια, δεν πάτησαν στη χωματερή). Και η κατάληψη του Δημαρχείου έληξε, βέβαια, μόλις ολοκληρώθηκε και το τελευταίο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων!
Ολα όσα έγιναν στη διάρκεια αυτού του απεργιακού αγώνα πρέπει να συζητηθούν εν εκτάσει, γιατί μόνο αν οπλιστούμε με τα κατάλληλα συμπεράσματα μπορούμε να τραβήξουμε μπροστά.