Μετά την παρέμβαση της ΠΕΚΟΠ στη Βουλή, που ζήτησε από τα κόμματα όχι μόνο να μην ψηφιστεί το άρθρο 40 του νομοσχέδιου για τα ΤΕΙ, που επεκτείνει τη δυνατότητα των διοικήσεων ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά να καταργηθεί η παλιά διάταξη που προβλέπει τις εργολαβίες, Περισσός και ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποχρεωμένοι να δείξουν ανταπόκριση. Η ποιότητα της ανταπόκρισής τους, όμως, ήταν τέτοια που έδειξε ότι το έκαναν απλά για να βγουν από την υποχρέωση και όχι γιατί θέλουν να δώσουν –έστω στο κοινοβουλευτικό επίπεδο που τους ζητήθηκε από την ΠΕΚΟΠ σ’ αυτή τη φάση– έναν ουσιαστικό αγώνα.
Ο ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ Γρ. Ψαριανός, που ήταν παρών στη συζήτηση της ΠΕΚΟΠ με τον Αλ. Αλαβάνο και δεσμεύτηκε να θέσει το θέμα, στη μεν δεύ-τερη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής που ακούστηκαν οι φορείς δεν είπε κουβέντα, στην τρίτη συνεδρίαση είπε τα εξής… αγωνιστικά: «Στο άρθρο 40 πρέπει να προσέξουμε την παράγραφο 3, που σχετίζεται με εργολαβίες, με την παραχώρηση της φύλαξης και του καθαρισμού στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Αυτό πρέπει να το δούμε και να το συζητήσουμε. Είναι πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα»! Μιλάμε, τους τσάκισε…
Ο ειδικός αγορητής του Περισσού Κ. Αλυσανδράκης στη δεύτερη συνεδρίαση υπέβαλε ερώτημα στον Π. Τσιρή, εκπρόσωπο της συνόδου των πρυτάνεων, σημειώνοντας ότι είναι άθλιες οι συνθήκες που οι καθαρίστριες είναι αναγκασμένες να δουλεύουν, δηλώνοντας ότι το κόμμα του έχει καταγγείλει την ανάθεση της καθαριότητας και της φύλαξης σε ιδιώτες και ζητώντας τη γνώμη του. Στην τρίτη συνεδρίαση έκανε μια εντελώς «λάιτ» παρέμβαση, μιλώντας για «σαλαμοποίηση» των δραστηριοτήτων και για «ζητήματα γύρω από το καθεστώς εργασίας των καθαριστριών». Αυτό ήταν όλο.
Από την άλλη, ο πασόκος πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ Ν. Σταυρακάκης διακήρυξε απροκάλυπτα ότι «η καθαριότητα και η συντήρηση μπορεί να είναι και στον ιδιωτικό τομέα» και λασπολόγησε, με το γνωστό οπορτουνιστικό τρόπο, κατά των καθαριστριών, λέγοντας ότι «αυτό το είχαν αλλάξει, κάποια στιγμή, τα Πανεπιστήμια για γνωστούς λόγους, ενώ ήταν καθαρά υπάλληλοι, και τότε δεν διαφώνησε κανείς». Υπονόησε δηλαδή ότι το τακτικό προσωπικό δεν αποδίδει και μόνο με το βούρδουλα του εργολάβου μπορεί να γίνει δουλειά.
Το κοινοβούλιο σίγουρα δεν είναι ο στίβος του αγώνα, ένας θόρυβος όμως θα βοηθούσε τον πραγματικό αγώνα. Δεν τον έκαναν ούτε αυτόν.
