Τη διακοπή των διαπραγματεύσεων για τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας «μέχρι να υπάρξει νέα σημαντική και ουσιαστική βελτίωση απ’ τους εργοδότες», ανακοίνωσε η ΓΣΕΕ την περασμένη Τετάρτη, μετά τη δεύτερη συνάντηση των διαπραγματευτικών ομάδων, κατά την οποία οι καπιταλιστές πρότειναν αυξήσεις 4% (1% διορθωτικό για το 2007 συν 3% για το 2008). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει ανάγκη τέτοιους λεονταρισμούς, ενόψει και της απεργίας της 13ης Φλεβάρη. Οπως έχει γίνει και άλλες φορές, οι διαπραγματεύσεις θα ξαναρχίσουν και στο τραπέζι θα μπει «κάτι παραπάνω», με την προϋπόθεση η σύμβαση να είναι τουλάχιστον διετής (οι καπιταλιστές για πρώτη φορά φέτος ζήτησαν τριετή σύμβαση).
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, αναγνωρίζοντας την ανάγκη των λεονταρισμών, προτίμησε να μείνει στα ουσιαστικά θέματα, κάνοντας την εξής ευγλωττότατη δήλωση: «Είμαστε ακόμα στη μέση του διαλόγου και όπως είναι φυσικό αρκετά θέματα παραμένουν ανοιχτά. Νομίζω ότι το σημαντικότερο που συμφωνήσαμε, σήμερα, είναι κάτι πολύ ουσιαστικό. Είναι η σύσταση μιας Διαρκούς Επιτροπής Διαλόγου μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας, που σε διαρκή βάση θα συζητά και θα δίνει ρεαλιστικές λύσεις σε όλα τα ευρύτερα θέματα που απασχολούν τους κοινωνικούς εταίρους.
Νομίζω, ότι η λειτουργία ενός τέτοιου διαλόγου, είναι η δημιουργική συνεργασία μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας, που αποτυπώνει την κοινή βούληση, τη συνευθύνη για το συνολικό θέμα της απασχόλησης και της ανάπτυξης. Έχουμε εισέλθει σε μια δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία που πλήττει με διαφορετικό βέβαια τρόπο τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τις επιχειρήσεις. Είναι ένα πρόβλημα κοινό που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε από κοινού. Πιστεύω, πράγματι ότι μέσα απ’ αυτόν τον διάλογο, οι δυνάμεις της εργασίας μπορούν να εγκαινιάσουν μια δημιουργική ατζέντα που έχει τόσο πολύ ανάγκη σήμερα ο τόπος».
Νομίζω, ότι η λειτουργία ενός τέτοιου διαλόγου, είναι η δημιουργική συνεργασία μεταξύ των δυνάμεων της εργασίας, που αποτυπώνει την κοινή βούληση, τη συνευθύνη για το συνολικό θέμα της απασχόλησης και της ανάπτυξης. Έχουμε εισέλθει σε μια δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία που πλήττει με διαφορετικό βέβαια τρόπο τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τις επιχειρήσεις. Είναι ένα πρόβλημα κοινό που πρέπει να το αντιμετωπίσουμε από κοινού. Πιστεύω, πράγματι ότι μέσα απ’ αυτόν τον διάλογο, οι δυνάμεις της εργασίας μπορούν να εγκαινιάσουν μια δημιουργική ατζέντα που έχει τόσο πολύ ανάγκη σήμερα ο τόπος».
Πώς γίνεται να «διακόπτονται βιαίως» οι διαπραγματεύσεις, αλλά ταυτόχρονα να συμφωνείται η συγκρότηση «Διαρκούς Επιτροπής Διαλόγου»; Στο θαυμαστό βασίλειο του «κοινωνικού εταιρισμού», στον βρόμικο κόσμο της πουλημένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας όλα γίνονται. Αλλωστε, και ο Παναγόπουλος της ΓΣΕΕ, παρά τους προπαγανδιστικούς λεονταρισμούς, δεν παρέλειψε να απαντήσει με νόημα σε σχετική ερώτηση: «Εκτιμώ ότι μπορεί να υπάρξει υπέρβαση του αδιεξόδου»!
Αυτή η «Διαρκής Επιτροπή Διαλόγου» δεν είναι απλώς ένα προπαγανδιστικό εφεύρημα. Αποτελεί πρόταση των καπιταλιστών, που θέλουν ένα διαρκές όργανο διαβούλευσης με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, στο οποίο θα υποβάλλουν όλα τα αντεργατικά αιτήματά τους. Ολα αυτά που περιέγραψαν στο πρόσφατο (προ δεκαπενθημέρου) «μανιφέστο» τους. Αλλωστε, είναι η ίδια η ΓΣΕΕ που αποδέχεται τη λεγόμενη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και ζητά, στο πλαίσιο της νέας ΕΓΣΣΕ, να υπάρξει συμφωνία, που «να συνοδεύεται από αντισταθμιστικό όφελος για τους εργαζόμενους και να έχει τις εγγυήσεις των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων». Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι έτοιμη να ξεπουλήσει τα πάντα αντί πινακίου φακής. Βάλτε μερικά ψίχουλα και ελάτε να τα συμφωνήσουμε, είναι το μήνυμα που στέλνει στον ΣΕΒ.