Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ την υπόθεση των αναδρομικών του ΛΑΦΚΑ είναι δηλωτικός για την κοινωνική αναλγησία της πολιτικής της, αλλά και για τα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού.
Το πρώτο σοκ από τη βρόμικη μεθόδευση Δούκα-Γούλα διαδέχτηκε μια αμηχανία. Την Τετάρτη 2 Μάρτη ο Αλογοσκούφης δήλωνε χαρακτηριστικά: «Σαφώς η δικαστική απόφαση είναι προϋπόθεση προκειμένου να ληφθεί οποιαδήποτε πολιτική απόφαση από την κυβέρνηση. Διότι το θέμα των αναδρομικών, της αναδρομικότητας, πρέπει κατ’ αρχάς να το επιλύσουν τα δικαστήρια». Δυο μέρες αργότερα, ο Καραμανλής άδειαζε στεγνά τον υπουργό του και ανακοίνωνε πολιτική ρύθμιση, ανεξάρτητα από τις τυχόν δικαστικές· αποφάσεις.
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε μπροστά στις αντιδράσεις που υπήρξαν και δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει ένα στοιχειώδη συντονισμό ανάμεσα στο Μαξίμου και την πλατεία Συντάγματος. Ομως, αυτό δεν αφορά την ουσία. Η ουσία βρίσκεται στη ρύθμιση που ανακοίνωσε ο ίδιος ο Καραμανλής, επιλέγοντας για τον εαυτό του το ρόλο του από μηχανής θεού που δίνει τη λύση στο δράμα.
Τα αναδρομικά θα καταβληθούν σε πέντε δόσεις, με την πρώτη δόση να δίνεται τον Ιούνη του 2006. Δηλαδή, ο χαμηλοσυνταξιούχος που του τα έπαιρναν παράνομα από το 1998 και που θα πάρει πίσω ένα μέρος απ’ αυτά (τα υπόλοιπα θα τα χάσει), θα πάρει σε ενάμιση χρόνο καμιά εξηνταριά ευρώ και θα περιμένει ένα εξάμηνο για να πάρει άλλα τόσα, μέχρι να φτάσει τα 300 ευρώ περίπου! Τόσο αντέχει η οικονομία δήλωσε με τη γνωστή… σεμνότητα και ταπεινότητά του ο Καραμανλής. Η οικονομία δεν αντέχει την επιστροφή ενός μέρους των κλεμμένων από τους συνταξιούχους, αντέχει όμως να πληρώνει τα τελευταία φέσια της Αγγελοπουλίνας και των μεγαλολαμόγιων της ΔΟΕ (γύρω στο μισό δισ. ευρώ), να μοιράζει ζεστό χρήμα στους επιχειρηματίες και να φοροαπαλλάσσει τα έσοδα από την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας, για να παχαίνουν τους κώλους τους και να συντηρούν τους επιβήτορές τους οι δεσποτάδες.
