Τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για την ανεργία το πρώτο τρίμηνο του 2004 ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που όλοι βλέπουμε γύρω μας. Τον καλπασμό της ανεργίας και την εκτίναξή της στο δυσθεώρητο ύψος του 11,2%, που ποσοτικά μεταφράζεται σε 524.000 ανέργους.
Πρέπει να σημειώσουμε, ότι αυτή είναι μια μέθοδος υποεκτίμησης της ανεργίας δεδομένου ότι δεν θεωρούνται άνεργοι όσοι έχουν δουλέψει έστω και μια ώρα την εβδομάδα στο διάστημα που γίνεται έρευνα, ενώ εξαιρούνται ακόμα και όσοι συμμετέχουν στα προγράμματα μαθητείας ή επαγγελματικής κατάρτισης. Σημειώνουμε, επίσης, αυτό που παραδέχτηκε ο γενικός γραμματέας της ΕΣΥΕ Μ. Κοντοπυράκης. Οτι όσοι είναι άνεργοι, αλλά δεν δέχονται να πάνε σε οποιαδήποτε δουλειά τους προταθεί, δεν θεωρούνται άνεργοι αλλά… άεργοι. Αν δηλαδή κάποιος είναι πολιτικός μηχανικός από την Αθήνα και αρνηθεί να πάει να δουλέψει ως εργάτης σε συσκευαστήριο ντομάτας στην Αμαλιάδα, θεωρείται άεργος!
Ακόμα και με αυτούς τους όρους, όμως, το ποσοστό ανεργίας είναι πολύ πάνω από το 8,5% που έδινε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ισως γι’ αυτό οι Πασόκοι έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους και δεν μιλούν για ψεύτικα στοιχεία. Το ίδιο και ο επιμελέστατος Πολυζωγόπουλος, που όταν είχαν διαρρεύσει τα πρώτα στοιχεία για τη νέα έρευνα της ΕΣΥΕ είχε σπεύσει με δήλωσή του να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να «μαϊμουδέψει» τα στοιχεία για να αναζητήσει άλλοθι.
Από το σύνολο των ανέργων οι μισοί (το 50,1%) είναι μακροχρόνια άνεργοι, δηλαδή άνεργοι για περισσότερους από 12 μήνες, ενώ το 39,6% είναι νέοι άνεργοι, δηλαδή πρωτοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, που δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Η πλειοψηφία των ανέργων (354.000 άτομα) εντοπίζεται στις αστικές περιοχές, ενώ στις ημιαστικές περιοχές έχουμε 69.000 και στις αγροτικές 100.000 ανέργους.
Αυτά είναι επίσημα, υποεκτιμημένα όπως είδαμε, στοιχεία που αφορούν μια δειγματολογική έρευνα που έγινε τέλη Μάρτη. Από τότε μέχρι τώρα η κατάσταση έχει γίνει πολύ χειρότερη. Ας αναλογιστούμε μόνο πόσοι συμβασιούχοι απολύθηκαν, πόσα εργοστάσια έκλεισαν ή έδιωξαν κόσμο, πόσοι εργάτες έμειναν χωρίς δουλειά μετά την ολοκλήρωση των μεγάλων και μικρών έργων που συνδέονταν με την Ολυμπιάδα. Ρωτήστε έναν οικοδόμο να σας πει πόσοι εργάτες περνούν καθημερινά από τα γιαπιά και αναζητούν δουλειά, φαινόμενο που δεν παρατηρούνταν το διάστημα που η ολυμπιακή προετοιμασία βρισκόταν στο φόρτε της.
Η κυβέρνηση από την πλευρά της κάνει σαν να μην υπάρχει το φαινόμενο. Παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, δηλώνει ο Αλογοσκούφης. Δεν μπορούμε εμείς να λύσουμε προβλήματα που συσσωρεύονται εδώ και 40 χρόνια, υπερθεματίζει ο Γιακουμάτος. Οσο για τον αρμόδιο υπουργό Παναγιωτόπουλο, αυτός σκάλισε όλα τα προγράμματα του ΟΑΕΔ επί υπουργίας Ρέππα και προκατόχων και προσπαθεί να τα σερβίρει ντυμένα σε νέο επικοινωνιακό περιτύλιγμα.
Τί είναι αυτά τα προγράμματα; Το έχουμε αναλύσει πολλές φορές. Είναι προγράμματα επιδότησης των καπιταλιστών και ανακύκλωσης των ανέργων. Τα λεφτά του ΟΑΕΔ, λεφτά των εργατών, αντί να δίνονται στους ανέργους με τη μορφή επιδόματος ανεργίας, δίνονται στους καπιταλιστές με τη μορφή δήθεν επιδότησης της εργασίας. Καμιά κυβέρνηση, όμως, δεν βγήκε να μας πει πόσες πραγματικά νέες θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν μ’ αυτά τα προγράμματα. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι οι καπιταλιστές τσεπώνουν το παραδάκι, απολύουν εργαζόμενους και στη θέση τους προσλαμβάνουν επιδοτούμενους ανέργους.
Ολα τα μαντάτα μιλούν για παραπέρα πτώση των ρυθμών ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού τα επόμενα χρόνια. Επομένως, θα έχουμε ακόμα περισσότερους ανέργους. Λύσεις από τις κυβερνήσεις δεν πρέπει να περιμένουμε. Λύσεις -έστω μια μικρή ανακούφιση- μπορεί να φέρει μόνο ο ταξικός αγώνας.