«Κύριοι συνάδελφοι, οι παροχές είναι προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω. Η φιλοσοφία και ο στόχος μας είναι ένας και μοναδικός. Να πάμε το σύστημα και τις παροχές προς τα πάνω. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της κυβέρνησης και το προσωπικό στοίχημα του πρωθυπουργού. Καλύτερες παροχές που μπορεί να έχει το όποιο Ταμείο, γιατί να μην ισχύουν και για τα υπόλοιπα Ταμεία. Γιατί να έχουμε ασφαλισμένους και συνταξιούχους διαφορετικών ταχυτήτων;» (Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, Βουλή, 12.3.08).
«Δεν μεταβάλλονται οι όροι, οι προϋποθέσεις, το ύψος και το είδος των παροχών των υπό ενοποίηση Φορέων και Κλάδων» (σελ. 4 εισηγητικής έκθεσης ασφαλιστικού νομοσχέδιου).
Δεν πρωτοτυπεί η κυβέρνηση προσπαθώντας να αντιστρέψει την πραγματικότητα. Κάθε φορά που οι κυβερνήσεις ψηφίζουν έναν αντεργατικό νόμο τα ίδια λένε. Για το καλό των εργαζόμενων τα κάνουν όλα. Αυτός ο νόμος, όμως, όπως γράφαμε και στο προηγούμενο φύλλο, δεν είναι ένας νόμος με κάποιες επιμέρους ρυθμίσεις. Είναι ένας νόμο-πλαίσιο, που με τις συγχωνεύσεις και τις διασπάσεις ασφαλιστικών ταμείων και κλάδων δημιουργεί το τοπίο για τις μελλοντικές αλλαγές, που δε θ’ αργήσουν και πολύ. Αλλαγές που θα οδηγούν στην εξίσωση των ασφαλιστικών παροχών προς τα κάτω, ώστε βαθμιαία να διαμορφωθεί ένα ενιαίο ασφαλιστικό σύστημα, με τους χειρότερους όρους. Επειδή αυτή είναι η κατεύθυνση, γι’ αυτό η Πετραλιά δε διστάζει να πει τόσο χοντροκομμένα ψέματα, τάζοντας στους εργαζόμενους εξίσωση προς τα πάνω.
Και τίποτα να μην έκανε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στον τομέα των ασφαλιστικών παροχών, αν δηλαδή ήταν ένα οργανωτικοτεχνικό νομοσχέδιο που προωθούσε μόνο τις συγχωνεύσεις, δεν θα έπρεπε να έχουμε αμφιβολία για τα επόμενα βήματα. Οταν έχουν βυθίσει την κοινωνική ασφάλιση σε κρίση και δεν κάνουν τίποτα για να εξαλείψουν τα αίτια αυτής της κρίσης (καταλήστευση αποθεματικών, μαύρη εργασία, εισφοροδιαφυγή-εισφοροκλοπή κ.λπ. κ.λπ.), δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τη διαχειριστούν εκτός από το πετσόκομμα των ασφαλιστικών παροχών (αύξηση ορίων ηλικίας και μείωση συντάξεων οι βασικότερες επιλογές). Από πού, δηλαδή, θα εξασφαλίσουν κονδύλια για την «εξίσωση προς τα πάνω», που τάζει ξετσίπωτα η Πετραλιά; Οταν ο πρόεδρος της ΠΟΠΟΚΠ Γ. Κουτρουμάνης τους απέδειξε με στοιχεία (μιλώντας στην επιτροπή της Βουλής), ότι δίνουν ψεύτικους αριθμούς για τις λειτουργικές δαπάνες που υποτίθεται ότι θα εξοικονομήσουν, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Είναι προφανές, ότι η εξοικονόμηση πόρων μπορεί να γίνει και θα γίνει μόνο με πετσόκομμα ασφαλιστικών παροχών.
Ομως, ανεξάρτητα από την κοινή λογική που μας επιτρέπει να προβλέψουμε με ακρίβεια ποιες είναι οι προθέσεις και σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν τα πράγματα, το ίδιο το νομοσχέδιο, σε αρκετά σημεία, αποκαλύπτει τις προθέσεις της κυβέρνησης.
Για παράδειγμα, η αύξηση κατά δύο χρόνια του ορίου ηλικίας των συνταξιοδοτούμενων με 35ετία, αιτιολογείται ως εξής (σελ. 104 Εισηγητικής Εκθεσης): «Η προτεινόμενη ρύθμιση επιβάλλεται τόσο για την ενιαία αντιμετώπιση όλων των από 1-1-1983 μέχρι 31-12-1992 ασφαλισμένων στον Κλάδο Κύριας Ασφάλισης του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ όσο και για την ίση μεταχείριση των κατ’ αντιστοιχία ασφαλισμένων των πρώην Ειδικών Ταμείων Μισθωτών με τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, στο οποίο εντάσσονται οι κλάδοι σύνταξής τους».
Στα όρια ηλικίας, λοιπόν, δηλώνεται ανοιχτά, ότι οι ασφαλισμένοι των εντασσόμενων στο ΙΚΑ ειδικών ταμείων πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση με τους ήδη ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Είναι δυνατόν να μη γίνει το ίδιο και με τις συντάξεις;
Αλλο παράδειγμα: η αύξηση του ορίου ηλικίας των μητέρων με ανήλικο παιδί (προσληφθείσες την περίοδο 1983-1992) των Ειδικών Ταμείων Μισθωτών, που εντάσσονται στο ΙΚΑ, αιτιολογείται ως εξής (σελ. 107 Εισηγητικής Εκθεσης): «Με δεδομένη την ένταξη των κλάδων σύνταξης των πρώην Ειδικών Ταμείων Μισθωτών στο ως άνω Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών, συνεκτιμωμένου και του γεγονότος ότι οι γυναίκες – ασφαλισμένες αυτών έχουν, συγκριτικά με τις ασφαλισμένες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ομαλότερο και συνεχή εργασιακό βίο, θεωρείται επιβεβλημένη η εναρμόνιση των προαναφερθέντων ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των μητέρων ανηλίκων τέκνων».
Και πάλι η εξίσωση γίνεται προς τα κάτω και η αιτιολογική βάση αυτής της εξίσωσης είναι σαφής: αφού εντάσσονται στο ΙΚΑ, δε μπορούν να έχουν καλύτερα όρια ηλικίας απ’ αυτά που ισχύουν στο ΙΚΑ. Αν ίσχυαν αυτά που λέει η Πετραλιά, τότε θα είχαμε διατήρηση του ευνοϊκότερου καθεστώτος και ευθυγράμμιση προς αυτό όλων των ασφαλισμένων του ΙΚΑ.
Ακόμη, στις σελίδες 107-108 της Εισηγητικής Εκθεσης του νομοσχέδιου αναφέρεται ότι αυξάνονται τα όρια ηλικίας των μητέρων με ανήλικο παιδί (προσληφθείσες την περίοδο 1983-1992) σε όλα τα συγχωνευόμενα Ταμεία Τύπου, ώστε να εναρμονιστούν με τα χειρότερα όρια που ισχύουν στο χώρο και συγκεκριμένα με τα όρια που ισχύουν στο Ταμείο Ασφάλισης Τεχνικών Τύπου Αθηνών, που είναι ίδια μ’ αυτά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Και σ’ αυτή την περίπτωση η εξίσωση γίνεται προς τα κάτω, προς το χειρότερο επίπεδο.
Το ίδιο ακριβώς αναφέρεται στη σελ. 108 της Εισηγητικής Εκθεσης για το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης μητέρων ανηλίκων παιδιών στο Ταμείο Αυτοαπασχολουμένων. Υπήρχαν κατώτερα όρια στο Ταμείο Νομικών και στο Ταμείο Ασφάλισης Ναυτικών και Τουριστικών Πρακτόρων και αυξάνονται για να εναρμονιστούν με τα ανώτερα όρια των άλλων συγχωνευόμενων φορέων.
Τέλος, αναφέρουμε το άρθρο 83 του νομοσχέδιου, που προβλέπει την έκδοση Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας για το σύνολο των ασφαλισμένων του Ταμείου Ασφάλισης Υπαλλήλων Τραπεζών και Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας (ΤΑΥΤΕΚΩ), με βάση αντίστοιχη οικονομική μελέτη, γεγονός που προεξοφλεί την ενιαιοποίηση τουλάχιστον με τους χειρότερους ισχύοντες όρους (το πιθανότερο είναι να γίνουν ακόμη χειρότεροι).
Οπως βλέπουμε, ολόκληρο το νομοσχέδιο είναι διάσπαρτο με ρυθμίσεις που εξισώνουν τα συγχωνευόμενα Ταμεία στο χειρότερο επίπεδο παροχών. Αυτά, όμως, δεν είναι τίποτα, γιατί αφορούν κυρίως κατώτερα από τα γενικά όρια ηλικίας. Είναι ενδεικτικά, γιατί δείχνουν το σκεπτικό, την κατεύθυνση. Τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα. Θα τα δούμε σχετικά γρήγορα στους κλάδους υγείας και λίγο αργότερα στα επίπεδα των συντάξεων.