Δεν μας εξέπληξαν καθόλου οι ποινικές διώξεις σε βάρος των απεργών πείνας μεταναστών και αλληλέγγυων. Η Δικαιοσύνη είχε από την αρχή αποκαλύψει ότι λειτουργεί σαν όργανο της εκτελεστικής εξουσίας, σαν όργανο της κυβέρνησης. Αλλωστε, αυτό το αποκαλύπτει καθημερινά και δεν έχουμε ανάγκη από μάρτυρες, γιατί το βλέπουμε όλοι. Πάει καιρός από τότε που δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.
Οταν η απεργία πείνας των 300 μεταναστών ξεκινούσε στη Νομική Σχολή, η Δικαιοσύνη έσπευσε να συνεισφέρει τον οβολόν της, ξεκινώντας προκαταρκτική εξέταση σε βάρος του πρύτανη (σπρώχνοντάς τον έτσι να διατάξει την άρση του ασύλου) και σε βάρος αλληλέγγυων (μπας και φοβη- θούν και παρατήσουν την αλληλεγγύη). Μάλιστα, για να γίνει πειστικός ο τρομοκρατικός της ρόλος, ξεκίνησε προκαταρκτική εξέταση για το κα- κούργημα της παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών.
Την περασμένη Πέμπτη, τη μέρα που ο Ραγκούσης είχε καλέσει τους δημοσιογράφους για να στείλει το δικό του τρομοκρατικό μήνυμα προς τους απεργούς πείνας, έσπευσε και η εισαγγελία πρωί-πρωί (όλως τυχαίως!) να ανακοινώσει ότι ασκεί ποινική δίωξη κατά 8 αλληλέγγυων και κατά του συνόλου των απεργών πείνας. Το κακούργημα, βέβαια, έφυγε από τη μέση. Αν έμενε, θα έπρεπε να πάνε κατηγορούμενοι οι εκπρόσωποι της πλοιοκτήτριας εταιρίας (ΑΝΕΚ) και ποιος από δαύτους έχει τα κότσια να τα βάλει με το εφοπλιστικό κεφάλαιο; Αφησαν, όμως, τα δύο πλημμελήματα: διατάραξη οικιακής ειρήνης και διακεκριμένες φθορές! Και τα δύο για τους αλληλέγγυους, μόνο το πρώτο για τους απεργούς πείνας.
Είναι γελοίο, βέβαια, να συζητάμε σε νομική βάση γι’ αυτές τις κατηγορίες, αλλά πρέπει να το κάνουμε. Ποιες διακεκριμένες φθορές, όταν στους τοίχους της Νομικής δεν τραβήχτηκε ούτε μολυβιά; Και ποια παραβίαση οικιακής ειρήνης, όταν υπάρχει ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών της Νομικής (με τις υπογραφές και των εκπροσώπων των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ από κάτω) που αναφέρει ότι οι μετανάστες είναι φιλοξενούμενοι από τους φοιτητές; Ας αφήσουμε το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους αλληλέγγυους που κατηγορού-νται δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στη Νομική, όχι γιατί δεν ήθελαν, αλλά γιατί βρίσκονταν στα Χανιά. Η εισαγγελία, για μια ακόμη φορά, εφαρμόζει τη ναζιστική αρχή της συλλογικής ευθύνης, κατηγορώντας συλλήβδην αλληλέγγυους, επειδή εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους.
Ομως, το ζήτημα δεν είναι νομικό, είναι πολιτικό. Αν ο κ. Τέντες και οι υφιστάμενοί του εισαγγελείς νομίζουν ότι θα μας τρομάξουν με τέτοιες διώξεις, είναι οικτρά γελασμένοι. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνουν καταγέλαστοι στο νομικό κόσμο (δεν είναι η πρώτη φορά, το ‘χουν συνηθίσει) και ταυτόχρονα ν’ αποδεικνύουν στον ελληνικό λαό ότι είναι πιστά μαντρόσκυλα της αστικής εξουσίας.
Για το σύνολο της αλληλεγγύης αυτές οι κατηγορίες αποτελούν τίτλο τιμής.
