Από τη Δευτέρα, οι απεργοί πείνας της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης, που κατοικούμε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, συγκεντρωθήκαμε και υποβάλαμε στη Διεύθυνση Αλλοδαπών αιτήσεις για την ανανέωση για ένα ακόμη εξάμηνο των αδειών αναβολής της απέλασης, που πήραμε μετά τη συμφωνία που κάναμε με την κυβέρνηση.
Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να αθετήσει και σ’ αυτό το σημείο τη συμφωνία μας, γράφοντας στις νέες αποφάσεις ότι «δεν δύναται να ανανεωθεί περαιτέρω», η άμεση και αποφασιστική συλλογική μας αντίδραση την ανάγκασε να υποχωρήσει. Ετσι, και οι νέες αποφάσεις που πήραμε γράφουν ότι μπορούν να ανανεωθούν μετά το εξάμηνο, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τον σχετικό νόμο.
Ομως, μολονότι έχουν περάσει έξι μήνες από τότε, βασικότατα σημεία της συμφωνίας μας με την κυβέρνηση είτε δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμη είτε υλοποιούνται λειψά και κουτσουρεμένα.
– Δικαίωμα εργασίας ακόμη δεν έχουμε πάρει. Το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, που η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι θα εκδώσει αμέσως μετά τη συμφωνία μαζί μας, πετάχτηκε σε κάποιο συρτάρι και παραμένει εκεί.
– Η 8ετία αντί της 12ετίας για τη χορήγηση άδειας παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, για την οποία επίσης δεσμεύτηκε η κυβέρνηση, γίνεται 10ετία.
– Το δικαίωμα ταξιδιού, που μας δόθηκε το πρώτο εξάμηνο, οδηγεί σε ένα μαρτύριο για όσους ταξιδεύουν στις πατρίδες τους, αφού πρέπει να ενημερώσουν την Αστυνομία πριν ταξιδέψουν και στη συνέχεια να υποβάλλουν αίτηση για να πάρουν ειδική βίζα για το ταξίδι της επιστροφής. Ετσι, αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε δυο τουλάχιστον φορές στα ελληνικά προξενεία, καταβάλλοντας χρήματα για ταξίδια και ξενοδοχεία, διότι κατοικούμε μακριά, να πληρώνουμε χρήματα για τη βίζα και να ζούμε με την αγωνία για το αν αυτή θα εγκριθεί ή όχι.
Ηδη, σε τρεις από τους πρώην απεργούς πείνας δεν δόθηκε βίζα, με αποτέλεσμα να μη μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Ουσιαστικά απελάθηκαν ενώ βρίσκονταν στην πατρίδα τους, με επιχείρημα ότι καταδικάστηκαν για κλεπταποδοχή. Ο ένας από τους τρεις, όμως, αθωώθηκε από το δικαστήριο, ενώ οι άλλοι δύο καταδικάστηκαν με αναστολή και άσκησαν έφεση, στην οποία είμαστε σίγουροι ότι θα αθωωθούν και αυτοί, γιατί έχουν συγκεντρωθεί αδιάσειστα στοιχεία για την αθωότητά τους. Αναρωτιόμαστε: γι’ αυτούς δεν ισχύει το τεκμήριο αθωότητας που ισχύει για κάθε πολίτη μέχρι να κριθεί τελεσίδικα η υπόθεσή του;
Οι 300 απεργοί πείνας της Υπατίας και της Θεσσαλονίκης κάναμε 44 μέρες απεργίας πείνας, ζητώντας άδεια παραμονής για κάθε μετανάστη που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Οι στόχοι του αγώνα μας έχουν μείνει ανεκπλήρωτοι. Αυτό που είπαμε όταν σταματήσαμε την απεργία πείνας το επαναλαμβάνουμε και τώρα: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
Ζητούμε να σταματήσει η συκοφάντηση του αγώνα μας. Να σταματήσει επιτέλους το φαινόμενο, ό,τι γίνεται στην Ελλάδα να φορτώνεται στους απεργούς πείνας της Υπατίας. Οπως κάθε άνθρωπος είμαστε υπεύθυνοι για τις δικές μας πράξεις και όχι για τις πράξεις άλλων.
Ζητούμε από την κυβέρνηση να δώσει αμέσως βίζα στους τρεις απεργούς πείνας που εγκλωβίστηκαν στην πατρίδα τους.
Ζητούμε την άμεση έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος που θα μας επιτρέπει να εργαζόμαστε νόμιμα.
Ζητούμε να μπορούμε να ταξιδεύουμε στις πατρίδες μας όπως οι υπόλοιποι μετανάστες, χωρίς το ταξίδι να γίνεται μαρτύριο. Η άδεια ταξιδιού να δίνεται μαζί με την ανανέωση των χαρτιών μας.
Ζητούμε η 12ετία να γίνει 8ετία, όπως είχαν δεσμευτεί τέσσερις υπουργοί της κυβέρνησης στη συνάντηση που είχαν με α
ντιπροσωπεία μας.
