Ολες οι πολιτικές βρομιές παραδοσιακά γίνονται τον Αύγουστο, μήνα που οι εργαζόμενοι αναζητούν λίγη δροσιά στις παραλίες ή στα βουνά και αποφεύγουν ακόμα και εφημερίδες να διαβάσουν ή να δουν τηλεόραση. Αυτή την περίοδο διάλεξε η κυβέρνηση της ΝΔ για να ολοκληρώσει και το ξεπούλημα της Εμπορικής στη γαλλική Credit Agricole. Ξεπούλημα που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση Σημίτη (αυτή έφερε τη γαλλική τράπεζα στην Ελλάδα και την «έμπασε» στο μετοχικό κεφάλαιο της Εμπορικής, υποσχόμενη να της εκχωρήσει κάποια στιγμή ολόκληρη την τράπεζα), γι’ αυτό και είχαμε το γνωστό επεισόδιο με τις δηλώσεις Γιάννου και τη διαγραφή του από το Γιωργάκη.
Αν αξίζει να σχολιάσουμε κάτι εδώ είναι ο τρόπος με τον οποίο εκβιάστηκαν τα ασφαλιστικά ταμεία να πουλήσουν τις μετοχές τους στην τιμή των 25 ευρώ που έδωσε η Credit Agricole και την οποία ο Αλογοσκούφης βρήκε «συμφέρουσα». Κι επειδή ο Αλογοσκούφης τη βρήκε «συμφέρουσα», τα Ταμεία έπρεπε να πουλήσουν. Ενώ, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να περιμένουν να εξελιχτεί το χρηματιστηριακό παιχνίδι και να πουλήσουν σε μια καλύτερη τιμή.
Για ποιο λόγο; Μα γιατί είχαν αγοράσει σε τιμές υπερδιπλάσιες. 60, 70, ακόμα και 80 ευρώ τη μετοχή. Εξαναγκάστηκαν να αγοράσουν, προκειμένου να στηριχτεί το Χρηματιστήριο. Και βέβαια, δεν έχει σημασία που τότε ήταν κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Ενιαίο είναι το κράτος και τα Ταμεία θύματά του, θύματα της χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας. Μια κυβέρνηση τα έβαλε να αγοράσουν ακριβά και η επόμενη να πουλήσουν φτηνά. Ο υφυπουργός Δούκας, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας στις 8 Αυγούστου, είπε ότι πριν τις εκλογές του 2004 η ΔΕΚΑ (Δημόσια Εταιρία Κινητών Αξιών) αγόρασε περίπου 1,7 εκατομμύρια μετοχές της Εμπορικής προς περίπου 65 ευρώ τη μία και η νέα κυβέρνηση τις παρέλαβε περίπου στα 16 ευρώ. Αρα, η πούληση στα 25 ευρώ αποφέρει κέρδος! Η ΔΕΚΑ, δηλαδή ο κρατικός προϋπολογισμός, έχασε έτσι -σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δούκα- 68 εκατ. ευρώ. Και βέβαια, τον φορολογούμενο δεν τον ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση έχει ευθύνη, αλλά το ότι πλήρωσε νταβατζιλίκι στα χρηματιστηριακά παιχνίδια και ουδείς τιμωρήθηκε γι’ αυτό. Αφού, όμως, τα ξέρει τόσο καλά ο Δούκας, γιατί δε μας είπε και σε ποια τιμή και πόσες μετοχές αγόρασαν τα Ταμεία και ποια είναι η χασούρα του καθενός από την πώληση στα 25 ευρώ. Και να δώσει εξηγήσεις για το ποιος ευθύνεται γι’ αυτή τη χασούρα των ασφαλισμένων.
Αντίθετα, Αλογοσκούφης και Τσιτουρίδης επιδόθηκαν σ’ ένα κρεσέντο κατηγοριών κατά του ΠΑΣΟΚ, που υποτίθεται ότι με παρακρατικές μεθόδους (!) απειλούσε μέλη διοικήσεων των Ταμείων να μη προχωρήσουν στην πώληση. Ενώ, όμως, είχαν δεσμευτεί ότι θα δώσουν ονόματα όταν ολοκληρωθεί η πώληση, μολονότι προκλήθηκαν δεν το έκαναν. Εκείνο που τους ένοιαζε ήταν να γίνει η «δουλειά» της Credit Agri-cole. Οταν αυτή έγινε, όλα τα υπόλοιπα ξεχάστηκαν.
