Η εφεδρεία, έτσι όπως σχεδιάστηκε, εξεμέτρησε το ζην, όπως ακριβώς το είχαμε προβλέψει. Δεν ήταν δυνατόν να βρουν 30.000 ανθρώπους με τις προϋποθέσεις που είχαν θέσει. Ούτε 1.000 δεν πρόκειται να βρουν, στους οποίους θα προστεθούν μερικές χιλιάδες συνταξιοδοτούμενοι, οι οποίοι όμως δεν φέρνουν κέρδος στα κρατικά ταμεία, αφού αντί για μισθό θα παίρνουν σύνταξη.
Στο μέγαρο Μαξίμου δεν δείχνουν ν’ ανησυχούν ιδιαίτερα. «Ο πρωθυπουργός έχει εστιάσει κάπου την προσοχή του; Πώς θα αντιμετωπίσει την επιταγή της τρόικας να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι με κάποιο τρόπο;», ρωτήθηκε ο Καψής την περασμένη Δευτέρα. Η απάντησή του ήταν στο πνεύμα βλέποντας και κάνοντας: «Υπάρχει η δέσμευση να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι το 2015. Αυτή η δέσμευση μπορεί να εκπληρωθεί με πάρα πολλούς τρόπους. Τα έχουμε συζητήσει, τα γνωρίζετε. Και μόνο οι αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης, πιθανότατα να επαρκούν. Αρα, αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει κάποιο θέμα που να απασχολεί την κυβέρνηση σε σχέση με το ζήτημα της εφεδρείας».
Πέτυχε, όμως, κάτι άλλο η εφεδρεία. Πέτυχε να νομιμοποιήσει σε κάποιο βαθμό ένα ζήτημα-ταμπού, όπως ήταν οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Φανταστείτε ότι μέχρι πρότινος δεν μπορούσε κανείς να διανοηθεί ούτε απολύσεις συμβασιούχων αορίστου χρόνου και πλέον συζητιέται επίσημα ζήτημα απολύσεων μονίμων.
Το χορό της σχετικής φιλολογίας σέρνει ο γνωστός από τη σημιτική περίοδο Τάσος Γιαννίτσης, προσωπική επιλογή του Παπαδήμου, ο ο-ποίος συμμετέχει και στον πρωινό καφέ του Μαξίμου. «Δεν είμαι κανένας που αρέσκεται να μιλάει για απολύσεις. Το θέμα όμως είναι αν, ξεπερνώντας το συναισθηματικό στοιχείο όταν μιλάμε για απολύσεις, θα πονέσουν 10-20, 30.000 άνθρωποι και οι οικογένειές τους και αν θα βρω τρόπο να τους στηρίξω στη διαδικασία αυτή ή αν οι επιπτώσεις θα είναι για πολύ μεγαλύτερο αριθμό, για 100.000, 200.000, 500.000 ανθρώπους. Αυτό είναι ένα δίλημμα το οποίο είναι εξαιρετικά σκληρό», δήλωσε κυνικά στη ΝΕΤ, ανοίγοντας ένα δημόσιο διάλογο με τον Ρέππα, ο οποίος ζήτησε να μην απολύσουμε τη λογική.
Αντιθέσεις μέσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο; Αντιθέσεις και μέσα στο επιτελείο του Μαξίμου (Καψής-Γιαννίτσης); Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, είναι η σωστή απάντηση. Για το σύστημα αυτή τη στιγμή έχει σημασία το ότι θεωρείται δεδομένο ότι μέχρι το 2015 οι θέσεις των εργαζόμενων στο δημόσιο (πλην καραβανάδων, μπάτσων, δικαστών, παπάδων) πρέπει να μειωθούν κατά 150.000. Αυτό πλέον θεωρείται θέσφατο και αναζητούνται οι μέθοδοι για να εφαρμοστεί.
Φτάνουν οι συνταξιοδοτήσεις και η εφαρμογή του κανόνα 1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις; Δεν φτάνουν, απαντά ο Γιαννίτσης. Δεν φτάνουν απαντά η αριθμητική. Αρα, θα έχουμε απολύσεις. Φτάνουν οι συμβασιούχοι; Ποιες κατηγορίες ακριβώς και με ποια κριτήρια; Και γιατί να μην πάνε και σε μόνιμους, με βάση τις συγχωνεύσεις φορέων και την κατάργηση οργανικών θέσεων;
Κανένας εργαζόμενος στο δημόσιο, μόνιμος ή αορίστου χρόνου, δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Η Δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους πρέπει να εξαφανιστεί.
