Οπως μας ενημέρωσε με Δελτίο Τύπου η εργατοπατερία της ΓΣΕΕ, με οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, «έγινε δεκτή η αίτηση Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών για διορισμό Προσωρινής Διοίκησης και Ελεγκτικής Επιτροπής στη ΓΣΕΕ, με την εντολή να διεξαχθεί, εντός έξι (6) μηνών, Εκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της Τριτοβάθμιας οργάνωσης, προκειμένου να διενεργηθούν αρχαιρεσίες για την ανάδειξη τακτικής αιρετής διοίκησης». Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, απορρίφθηκε «η από 12.4.2019 κύρια παρέμβαση οργανώσεων που ελέγχονται από δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ, σύμφωνα με την οποία ζητείτο η εξαίρεση προσώπων από την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ, ενώ στο σκεπτικό της απόφασης αναγνωρίζονται ως λόγοι ακύρωσης των εκλογικών συνεδρίων σε Καλαμάτα και Ρόδο, η άσκηση βίας και οι καταλήψεις από ομάδα προσώπων που δεν ήταν σύνεδροι».
Το τελευταίο είναι μια κουτοπονηριά των πρασινογάλαζων εργατοπατέρων, γιατί το δικαστήριο δε ρίχνει καμιά ευθύνη στο ΠΑΜΕ, όπως υπονοούν, γι' αυτό και διόρισε και τα μέλη του ΠΑΜΕ στην προσωρινή διοίκηση, η οποία είναι η ίδια που προέκυψε από το προηγούμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
«Η ΓΣΕΕ, εντός των χρονικών πλαισίων που ορίζει η απόφαση και σε συμμόρφωση αυτής, θα διεξάγει με δημοκρατικό τρόπο τις αρχαιρεσίες της για την ανάδειξη νέων συλλογικών οργάνων, δίχως καμία δύναμη να μπορεί να κάμψει το βαθύτατα δημοκρατικό φρόνημα και την ισχυρή βούληση των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων», δηλώνουν οι εργατοπατέρες. Δεν είμαστε όμως καθόλου σίγουροι για το τι θα κάνει το ΠΑΜΕ, αφού η ομάδα Παναγόπουλου-Κουτσιούκη θα επιδιώξει να κάνει συνέδριο με τους ίδιους αντιπροσώπους που επιχείρησε να το κάνει σε Καλαμάτα και Ρόδο (ανεπιτυχώς, αφού διαλύθηκε μετά από συμπλοκές με τους παμίτες). Αν το ΠΑΜΕ αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο, τότε ένα ακόμα συνέδριο θα ματαιωθεί και μετά θα προσφύγουν όλοι στο Πρωτοδικείο ζητώντας νέο διορισμό προσωρινής διοίκησης, με την κάθε πλευρά να προσπαθεί να αποκλείσει απ' αυτή τους εκπροσώπους (ή κάποιους απ' αυτούς) της άλλης.
Πρόκειται για μια μάχη μηχανισμών που δεν έχει καμιά σχέση με (ρεφορμιστικό έστω) συνδικαλισμό. Για την απόλυτη εργατοπατερική ξεφτίλα.