Τι είναι 900 πτώματα μπροστά στα μοδάτα μπλουζάκια και τζιν που πλασάρουν οι επώνυμες φίρμες στη Δύση; Κρέας για τα σαγόνια των πολυεθνικών που με τη δίψα τους για κέρδος δε διστάζουν μπροστά σε οποιοδήποτε έγκλημα, όσο αιματηρό κι αν είναι. Οπως αυτό που έγινε πριν από δυο βδομάδες στο Μπαγκλαντές.
Οπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, και αυτό το έγκλημα βαφτίστηκε «ατύχημα». Το μεγαλύτερο «ατύχημα» που έγινε ποτέ στον κλάδο του ιματισμού σε παγκόσμια κλίμακα! Μεγαλύτερο και από αυτό της πυρκαγιάς στο εργοστάσιο της Triangle Waist, στη Νέα Υόρκη το 1911, στο οποίο σκοτώθηκαν 146 εργάτες. Τα ερείπια του οχταόροφου κτιριακού συγκροτήματος Rana Plaza, που συστέγαζε πέντε εργοστάσια ενδυμάτων με πάνω από 3.000 εργάτες, στην πόλη Σαβάρ, 30 χλμ. από την πρωτεύουσα Ντάκα, ακόμα «ξεβράζουν» πτώματα. Η μέχρι στιγμής καταμέτρηση ξεπερνά τους 900 νεκρούς, αλλά σίγουρα η εκατόμβη θα είναι μεγαλύτερη.
Στα κάτεργα του θανάτου, που παράγουν το 80% των εξαγωγών της χώρας (πάνω από τις μισές των οποίων κατευθύνονται προς την Ευρώπη) εργάζονται μέχρι και 18 ώρες την ημέρα κυρίως εργάτριες, ακόμη και νεαρά κορίτσια 12 και 13 χρόνων, με μηνιαίο μισθό από 38 ως 100 δολάρια το κεφάλι. Το πως τις αντιμετωπίζει το κεφάλαιο φάνηκε καθαρά από την κυνική εντολή που είχαν πάρει να μη σταματήσουν τη δουλειά και να μη δώσουν σημασία στις ρωγμές που έφερε το κτίριο που τελικά κατέρρευσε.
Ποιος νοιάζεται, άλλωστε, όταν το κράτος διαθέτει μόλις 18 επιθεωρητές για να ελέγξουν πάνω από 4.000 εργοστάσια ανά την επικράτεια; Ποιος θα τους σταμάταγε; Μόνο η κατάρρευση. Ετσι κι έγινε. Μόνο που η δολοφονία έφερε την οργή. Χιλιάδες εργάτριες και εργάτες κατέβηκαν στους δρόμους της πρωτεύουσας και συγκρούστηκαν με την αστυνομία, ζητώντας τη θανατική ποινή για τον ιδιοκτήτη.
Οσοι σπεύδουν να κατακρίνουν την «ανεξέλεγκτη μετανάστευση» ας αναλογιστούν τους λόγους για τους οποίους αυτή γίνεται. Το έγκλημα στο Μπαγκλαντές θα τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι αν δεν επικρατήσει κοινωνική δικαιοσύνη στις χώρες αυτές, οι εξαθλιωμένοι εργάτες και εργάτριες δε θα σταματήσουν ποτέ να βρίσκουν τρόπους για να μεταναστεύουν, όπως ακριβώς έκαναν οι έλληνες εργάτες όταν η ζωή στην Ελλάδα ήταν μαρτύριο (όπως πιο περιορισμένα γίνεται και σήμερα).
Ομως, κοινωνική δικαιοσύνη δεν μπορεί να έρθει αν δεν ανατραπεί η κυριαρχία του κεφαλαίου, που είναι η μήτρα όλων των δεινών των εργατών. Οσο για τους νεοναζί που ξελαρυγγιάζονται κατά των «λαθρο»μεταναστών, απαιτώντας την άμεση απέλασή τους, αποδεικνύονται το απαραίτητο συμπλήρωμα των δολοφόνων. Οι μπράβοι των αφεντικών τους σκοτώνουν, είτε από «αμέλεια» είτε με σφαίρες (όπως στη Μανωλάδα), ενώ οι νεοναζί ζητούν οι σκλάβοι να πάνε πίσω στα σκλαβοπάζαρά τους για να συνεχιστεί το έγκλημα «μακριά από μας»…
