Με τον καιρό ανοιξιάτικο και τη θάλασσα λιγότερο φουσκωμένη, οι αφρικανοί «είλωτες» που επιδιώκουν να διασχίσουν την Μεσόγειο για να φτάσουν στην Ευρώπη πάνω σε φουσκωτά και κάθε είδους σαπάκια, προκειμένου να διασωθούν από τη βαρβαρότητα του δουλεμπορίου στη Λιβύη, προσπάθησαν να δοκιμάσουν ξανά την τύχη τους από αρχές Απρίλη. Τα πρώτα κύματα είχαν αρχίσει από τον Μάρτη, αλλά το ξέσπασμα της πανδημίας του κοροναϊού στην Ιταλία μείωσε τις απόπειρες μέχρι τον Απρίλη. Με αφορμή την υγειονομική κρίση από τον SARS-CoV-2, η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να εφαρμόσει ξανά καραντίνα θανάτου για τους μετανάστες ναυαγούς.
Μια μέρα μετά την προσπάθεια διάσωσης 150 ανθρώπων ανοιχτά τα Λιβύης και τη μεταφορά τους από το πλοίο της γερμανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Sea-Eye στις 6 Απρίλη, μέχρι τις 31 Ιούλη, επικαλούμενη την υγειονομική κρίση του κοροναϊού. Εκτοτε, οι ιταλικές αρχές αρνούνται πεισματικά να δώσουν άδεια στο πλοίο να φτάσει σε ιταλικό λιμάνι, με την πρόφαση ότι οι ναυαγοί μπορεί να είναι φορείς του ιού. Αφού παρείχαν κάποιες πρώτες προμήθειες στο πλοίο και περισυνέλλεξαν τρεις με σοβαρά προβλήματα υγείας, οι ιταλικές αρχές αποφάσισαν να τους προσφέρουν άσυλο σε ιταλικό πλοίο που θα έμπαινε σε καραντίνα.
Τη σκυτάλη πήρε η Μάλτα στις 9 Απρίλη, ανακοινώνοντας ότι οι ένοπλες δυνάμεις της θα επιτηρούν ανοιχτά στα διεθνή ύδατα για πλοιάρια μεταναστών και πως δεν πρόκειται να προσφέρει βοήθεια, λόγω της έκτακτης υγειονομικής κρίσης που έχει προκύψει με τον κοροναϊό. Το έγκλημα ήταν πλέον προδιαγεγραμμένο.
Ξημερώματα 9 με 10 Απρίλη, σύμφωνα με το , 63 μετανάστες, ανάμεσά τους εφτά γυναίκες και τρία παιδιά, διέφυγαν από τη Λιβύη με ένα φουσκωτό. Σύμφωνα με την ίδια τη Frontex, οι δυνάμεις της εντόπισαν τρία φουσκωτά στη ζώνη έρευνας και διάσωσης της Λιβύης και ενημέρωσαν για το στίγμα τους τις δυνάμεις Ιταλίας, Μάλτας, Λιβύης, και Τυνησίας στις 10 Απρίλη. Ξημερώματα στις 11 Απρίλη, μετανάστες επιβαίνοντες επικοινώνησαν με μέλη της Alarm Phone ότι το πλοιάριό τους έμπαζε νερά.
Το πλοιάριο αυτό κατάφερε να φτάσει με χίλιες δυο δυσκολίες στη ζώνη έρευνας και διάσωσης της Μάλτας στις 13 Απρίλη, όχι πολύ μακριά από την ιταλική νήσο Λαμπεντούζα. Αν και η Μάλτα εξέδωσε NAVTEX στις 14 Απρίλη, προκειμένου τα πλοία που βρίσκονται στην περιοχή να βοηθήσουν τους μετανάστες, ήταν σαφές ότι η ίδια . Εμπορικό πλοίο που βρισκόταν στην περιοχή έφτασε ένα μίλι κοντά στο φουσκωτό. Σύμφωνα με μαρτυρίες των επιζησάντων, τρεις μετανάστες έπεσαν στη θάλασσα για να κολυμπήσουν και να φτάσουν στο πλοίο αλλά πνίγηκαν επιτόπου. Τελικά, κατέφτασε ένα αλιευτικό, το οποίο φόρτωσε όλους τους μετανάστες και τους παρέδωσε πίσω στη Λιβύη. Ανάμεσά τους βρίσκονταν πέντε νεκροί που πέθαναν από πείνα και αφυδάτωση. Εφτά αγνοούνται. O μακάβριος απολογισμός έφτασε τους 12 νεκρούς. Επί πέντε μέρες, Ιταλία, Μάλτα, οι χώρες της ΕΕ γνώριζαν ότι κάποιοι παραδέρνουν στα ανοιχτά με κίνδυνο να πεθάνουν και τους άφησαν αβοήθητους.
Περισσότεροι από 16.700 άνθρωποι έχουν αφήσει την τελευταία του πνοή στην απόπειρά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο με κάθε είδους πλοιάρια από το 2015. Μόνο αυτόν το χρόνο κατέληξαν σε υγρούς τάφους 241 άτομα. Το έγκλημα αυτό συντελείται εδώ και καιρό με την ανοιχτή συνεργασία των λιμενικών αρχών Ιταλίας και Μάλτας με τις λιμενικές αρχές της Λιβύης, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά συμμορίες πλιατσικολόγων, βιαστών και δουλέμπορων. Οι ιταλικές και μαλτέζικες δυνάμεις σπρώχνουν τα πλοιάρια που εντοπίζουν στα διεθνή ύδατα προς το λιβυκό πέλαγος και εκεί αναλαμβάνουν οι δουλέμποροι. Το έγκλημα αυτό συντελείται με την απόλυτη συνενοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
