Η κυβέρνηση της Σουηδίας εξακολουθεί να μην παίρνει μέτρα!

Η σουηδική κυβέρνηση ακολουθεί τα πρωταρχικά χνάρια της αγγλικής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ολοφάνερα, για να μειώσει τους κραδασμούς από τη νέα διεθνή καπιταλιστική κρίση, προτιμά να θυσιάσει χιλιάδες πολίτες από ευπαθείς ομάδες στο βωμό της διάσωσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ακολουθώντας κατά γράμμα την τακτική Μπόρις Τζόνσον, ο πρωθυπουργός της Σουηδίας Στέφαν Λεβέν καθυστερεί σκανδαλωδώς να πάρει σκληρά μέτρα για την αναστολή της λειτουργίας επιχειρήσεων, των σχολείων, την απαγόρευση των συναθροίσεων, μέτρα που όπως σε όλες τις χώρες έτσι και στη Σουηδία θα οδηγήσουν τους πολίτες της χώρας να συνειδητοποιήσουν άμεσα τις σοβαρές επιπτώσεις της νέας πανδημίας του SARS-CoV-2. Αντ’ αυτών, αρκείται στο κλείσιμο των πανεπιστημίων και τμήματος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, στην απαγόρευση των συναθροίσεων άνω των 500 ατόμων και σε παραινέσεις στους πολίτες να αποφεύγουν ταξίδια αναψυχής και στους ηλικιωμένους άνω των 70 να μένουν στα σπίτια τους.
 
Οι Σουηδοί συνεχίζουν τη ζωή τους κανονικά και ο κοροναϊός διασπείρεται ασταμάτητα στη χώρα. Τη Δευτέρα, αναφέρθηκαν 2.106 διαπιστωμένα κρούσματα και 25 θάνατοι. Εδώ και αρκετές μέρες, διάφορα εγχώρια και διεθνή παπαγαλάκια υμνούσαν το «σουηδικό θαύμα» της μειωμένης εξάπλωσης του ιού, δήθεν λόγω της στρατηγικής της «ανοσίας αγέλης», που προέκρινε. Απλώς, η Σουηδία, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, βρίσκονται στο στάδιο της μαζικής επώασης του ιού. Ο μέσος χρόνος επώασης για έναν φορέα είναι οχτώ μέρες. Γι’ αυτό το λόγο, η διασπορά στον πληθυσμό είναι εκρηκτική και εκκωφαντική μερικές βδομάδες μετά, σε ένα σημείο που κανείς δεν το περιμένει (έτσι έγινε σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία).
 
Ηδη, ο αριθμός των κρουσμάτων άρχισε να «ταρακουνάει» τμήμα των ειδικών της χώρας, που κατηγορούν τον πρωθυπουργό ότι υποβάλλει τον πληθυσμό στη δοκιμασία της ρώσικης ρουλέτας. Ο επικεφαλής επιδημιολόγος της κυβέρνησης, Anders Tegnell, αν και αρνείται ότι η κυβέρνηση προκρίνει την «ανοσία αγέλης», επιμένει εδώ και βδομάδες ότι δεν μπορεί να αναχαιτιστεί η διασπορά του ιού στον πληθυσμό και είναι προτιμότερο να επιβραδυνθεί η εξάπλωση προκειμένου να αντέξει το νοσηλευτικό σύστημα της χώρας! Αυτό βέβαια είναι ένα θρασύτατο ψέμα. Το νοσηλευτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται ήδη στα όρια του σε Ισπανία και Γαλλία, που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή το μεγάλο κύμα των κρουσμάτων, στη δε Λομβαρδία της Ιταλίας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και περιμένουν τα μέτρα της «κοινωνικής απομόνωσης» να αποδώσουν και να μειωθεί η διασπορά του ιού. Σουηδοί επιστήμονες ξεσπαθώνουν εναντίον των σοφισμάτων του Anders, κατηγορώντας την κυβερνητική τακτική για «τρελό πείραμα με δέκα εκατομμύρια ανθρώπους»!
 
Σημειώνουμε εδώ ότι ο SARS-Cov-2 έχει ήδη υποστεί μεταλλάξεις κατά τη διάδοσή του από την Κίνα, παρότι τα κρούσματα του ιού μέχρι αυτή τη στιγμή παγκοσμίως είναι λίγο πάνω από 300.000. Η  «ανοσία αγέλης» προϋποθέτει τη διασπορά του ιού στο 60% του πληθυσμού σε μια χώρα, στην ολοκλήρωση δηλαδή του επιδημιολογικού κύκλου σε όλο τον πληθυσμό (ποτέ δε φτάνει μια επιδημία στο 100%).  Μόνο που αυτό σημαίνει ότι θα νοσήσουν εκατομμύρια και μέσα σε εκατομμύρια ξενιστές η πιθανότητα για μετάλλαξη του ιού επί τα χείρω αυξάνεται ραγδαία, με ανεξέλεγκτες συνέπειες, ίσως όχι μόνο για τις ευπαθείς ομάδες αλλά και για νεότερους. Συν τοις άλλοις, σε ένα αριθμό κρουσμάτων που θα αγγίζει τα εκατομμύρια, τα κρίσιμα περιστατικά για τις ΜΕΘ θα είναι τουλάχιστον μια τάξη μεγέθους παραπάνω απ’ ό,τι στην Ιταλία σήμερα, με εκατοντάδες χιλιάδες να πεθαίνουν αβοήθητοι στα σπίτια τους.
 
Πολύ πιθανόν ο σουηδός πρωθυπουργός να αλλάξει ρότα στην πορεία, όταν οι θάνατοι θα γίνουν εκατοντάδες, και να επιβάλει μερική απαγόρευση κυκλοφορίας όπως ο Τζόνσον. Ομως η εξάπλωση του ιού στο σουηδικό λαό θα έχει πραγματοποιηθεί και οι θάνατοι θα πολλαπλασιαστούν αναπόφευκτα. Το περίφημο «κράτος πρόνοιας» της Σουηδίας δεν προνοεί για τους πολίτες του αλλά για τα κέρδη των καπιταλιστών. Τα επιδόματα του «κράτους πρόνοιας», παροχές που κάνει ο σουηδικός καπιταλισμός από την υπερεκμετάλλευση των εξαρτημένων χωρών και την εκτεταμένη εσωτερική φορολογία, δεν μπορούν να κρύψουν τη στυγνή πραγματικότητα. Η εργατική τάξη θα καταβάλει βαρύτατο φόρο αίματος για την κρίση.