Δώδεκα ευρωπαϊκά κράτη, μεταξύ των οποίων όλες οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ, κάλεσαν με κοινή ανακοίνωσή τους το Ισραήλ να αναιρέσει την απόφασή του να εφαρμόσει το σχέδιο κατασκευής 3.000 νέων κατοικιών για εποίκους στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη.
Μην φανταστείτε καμιά καταγγελτική ανακοίνωση. Μια χαμηλών τόνων διπλωματική ανακοίνωση ήταν, που καλούσε «όλες τις πλευρές να στηρίξουν τα βήματα που έγιναν τους τελευταίους μήνες για τη βελτίωση της συνεργασίας και τη μείωση των εντάσεων». Να φανταστείτε ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε πιο έντονη ανακοίνωση για το ίδιο θέμα, η οποία περιλάμβανε αποδοκιμασία της εποικιστικής επέκτασης του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Την ευρωπαϊκή ανακοίνωση υπέγραφαν τα υπουργεία Εξωτερικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Σουηδίας, του Βελγίου, της Ισπανίας, της Νορβηγίας, της Φιλλανδίας, της Δανίας, της Πολωνίας και της Ιρλανδίας. Η Ελλάδα απουσίαζε! Και η Κύπρος! Η οποία, μάλιστα, αντιμετωπίζει ζήτημα κατοχής και εποικισμού (νέα φάση του είναι το μερικό άνοιγμα και τα σχέδια εποικισμού της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου).
Είναι τόσο στενός ο εναγκαλισμός με τους σιωναζιστές του Ισραήλ που δεν επιτρέπει τη συμμετοχή ούτε σε μια τέτοια τυπική ανακοίνωση, που φέρει τις υπογραφές όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ. Τα δύο ευρωπαϊκά κράτη που θα έπρεπε να είναι επισπεύδοντα σε κάθε περίπτωση εποικισμού κατεχόμενου εδάφους, επειδή αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, απουσιάζουν επιδεικτικά ακόμα και από τη συνυπογραφή μιας τυπικής διπλωματικής ανακοίνωσης!
Ο σφιχτός εναγκαλισμός με τους σιωναζιστές άρχισε επί Γιωργάκη Παπανδρέου, συνεχίστηκε επί Σαμαροβενιζέλων, αναβαθμίστηκε επί Τσιπροκαμμένων (ο Τσίπρας έφτασε να χαρακτηρίσει την Ιερουσαλήμ «ιστορική πρωτεύουσα του Ισραήλ», παραβιάζοντας ευθέως τις αποφάσεις του ΟΗΕ) και βαθαίνει επί Μητσοτάκη, κυρίως στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας.
Ο ελληνικός λαός, όμως, δεν τους κάνει τη χάρη. Εξακολουθεί να τρέφει αισθήματα φιλίας για τον αδελφό παλαιστινιακό λαό, να αισθάνεται αλληλέγγυος με το δράμα του εδώ και εφτά δεκαετίες και με θαυμασμό για τον εξίσου πολύχρονο αγώνα που τον ποτίζουν καθημερινά με το αίμα τους τα παιδιά της Παλαιστίνης.
