Αντιγράφουμε άρθρο του Γιώργου Τσιάρα στην ΕφΣυν στις 9.12.2002:
Ολοι… ναζί ενάντια στον κοινό εχθρό
Μία προχθεσινή είδηση, από αυτές που δεν θα δείτε ποτέ στην ελληνική τηλεόραση: το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας έκρινε τελεσίδικα, ανατρέποντας παλαιότερες αποφάσεις, πως τα ναζιστικά σύμβολα και λάβαρα της 14ης μεραρχίας των Waffen SS «Galizien» (Γαλικία) δεν είναι, λέει, ναζιστικά και άρα επιτρέπεται πλέον η (έτσι κι αλλιώς εκτενέστατη) χρήση τους από τους σημερινούς Ουκρανούς επιγόνους.
Ο λόγος για μια διαβόητη στρατιωτική μονάδα που στελεχώθηκε αποκλειστικά από φανατικούς δυτικο-Ουκρανούς, υπό την ηγεσία Γερμανών αξιωματικών, και ευθύνεται μεταξύ 1943 και 1945 για αμέτρητες σφαγές και βαρβαρότητες κατά εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων, Πολωνών, Λευκορώσων, Σλοβάκων, Γιουγκοσλάβων και φυσικά χιλιάδων Ρώσων αμάχων. Να σημειωθεί πως η αυθεντική «Γαλικιανή» μεραρχία εξολοθρεύτηκε ολοσχερώς το 1944 πολεμώντας στην Πολωνία εναντίον των Σοβιετικών του Ιβάν Κόνιεφ, επαναστελεχώθηκε από Ουκρανούς και Σλοβάκους ναζί, και ξανασυντρίφτηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις τελευταίες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν παραδοθεί επί αυστριακού εδάφους: ωστόσο αρκετές χιλιάδες κρατούμενα μέλη της, που είχαν φυλακιστεί από τους Αγγλους στο Ρίμινι, απελευθερώθηκαν ως… καλοί Καθολικοί (Ουνίτες, για την ακρίβεια) κατόπιν παρέμβασης του Βατικανού και τους επετράπη να μεταναστεύσουν μαζικά στον Καναδά και τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι ολόκληρη η μονάδα χαρακτηρίστηκε συλλογικά υπεύθυνη για εγκλήματα πολέμου στη Δίκη της Νιρεμβέργης.
Πανό με το σύμβολο των “SS Galizien” στον αγώνα Karpaty vs. Sorja, στη Λβιβ τον Απρίλιο του 2013 για τα 70 χρόνια της ίδρυσης της 14ης μεραρχίας των Ναζί. Το πανό από κάτω γράφει “70 χρόνια της μεραρχίας ηρώων δεν ξεχνιούνται” | PavloFriend, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
Αυτά για την Ιστορία. Μετά από αυτή την απόφαση, πάντως, νομίζω πως το πιο σωστό είναι να ζωγραφίζουμε πλέον μόνοι μας τα τιμημένα χιτλερικά σύμβολα των Waffen SS στα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και τους εκτοξευτές ρουκετών που στέλνουμε μαζικά από τα νησιά μας στην Ουκρανία, ώστε να μην κουράζονται άδικα με άχρηστες αγγαρείες τα δισέγγονα των αυθεντικών ναζιστών Στέπαν Μπαντέρα, Αντρίι Μέλνικ και Ρομάν Σουκέβιτς (ο νεοναζί γιόκας του οποίου πέθανε πριν από λίγες μέρες στο Μόναχο, πλήρης ημερών), που ως γνωστόν έχουν όλοι τους ανακηρυχθεί ήρωες και πατέρες της σύγχρονης Ουκρανίας.
Αλλωστε όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι η σβάστικα είναι αρχαίο ινδουιστικό σύμβολο και η λυκοπαγίδα (Wolfsangel, το ναζιστικό σήμα της 2ης μεραρχίας των SS «Das Reich» και, κοίτα να δεις σύμπτωση, του τάγματος Αζόφ) είναι… φολκλορική παράδοση των γερμανόφωνων κτηνοτρόφων της Ανατολικής Ευρώπης! Και όποιος τολμά να πει το αντίθετο, είναι μίσθαρνο όργανο του Πούτιν. Τι, όχι;
Πριν από λίγο καιρό, ένας δανός «αναλυτής», απ’ αυτούς που κάνουν συστηματική προπαγάνδα υπέρ των θέσεων της ιμπεριαλιστικής Δύσης, εξεμάνη διότι ανακάλυψε ότι στα κράνη ουκρανών στρατιωτών φιγουράρουν σύμβολα μιας από τις πιο διαβόητες μονάδες των SS, της ταξιαρχίας Dirlewanger. Την ανάρτηση του Δανού, όπως και άλλες τέτοιες ειδήσεις, την έκαναν σημαία τα «πουτινάκια» διεθνώς, που κάνουν τη δική τους μονομερή προπαγάνδα.
Γράφει ο τύπος: «Ενώ είμαι ευτυχισμένος για την απελευθέρωση της Χερσώνας, το να φοράς το σήμα της Ταξιαρχίας Dirlewanger των SS δεν είναι καλό θέαμα. Αυτή ήταν ίσως μια από τις πιο φρικτές μονάδες του πολέμου, αποτελούμενη από καταδικασμένους δολοφόνους, βιαστές και παιδόφιλους, και διέπραξε αναρίθμητα βάρβαρα εγκλήματα πολέμου».
Ετσι είναι. Ο Οσκαρ Ντιρλεβάνγκερ ήταν ο ίδιος ένας από τους πιο διεστραμμένους ναζί. Υπήρξε μέλος των Φράικορπς, του προδρόμου των SS, που επιστρατεύτηκαν για να καταπνίξουν την επανάσταση των Σπαρτακιστών το 1918-19 (το έγκλημα ολοκληρώθηκε με τη φρικτή δολοφονία της Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ). Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε στη μπροσούρα: Διδάγματα από το Μεσοπόλεμο.
Το 1940, οι Χίτλερ και Χίμλερ διέταξαν το υπουργείο Δικαιοσύνης του ναζιστικού κράτους να απελευθερώσει από τη φυλακή βαυαρούς και αυστριακούς εγκληματίες, υπό τον όρο ότι θα σταλούν στο μέτωπο. Ο Ντιρλεβάνγκερ στάλθηκε για να οργανώσει αυτή τη μονάδα δολοφόνων. Το κατάλληλο πρόσωπο στην κατάλληλη θέση. Ετσι άρχισε η δράση αυτής της περιβόητης μονάδας. Πρώτα στην Πολωνία, μετά στη Σοβιετική Ενωση (Ουκρανία και Λευκορωσία), στη συνέχεια στη Σλοβακία και την Ουγγαρία. Στόχος της ήταν να σπείρει τον τρόμο στον άμαχο πληθυσμό για να μην στηρίζει τους παρτιζάνους. Εκαιγαν ολόκληρα χωριά σκοτώνοντας τους κατοίκους τους. Βίαζαν γυναίκες και μετά τις έκαιγαν ζωντανές. Σκότωναν Εβραίους με ενέσεις στρυχνίνης κτλ. κτλ.
Οσο προέλαυνε ο Κόκκινος Στρατός προς τα δυτικά τόσο υποχωρούσε και η ταξιαρχία Dirlewanger, συνεχίζοντας τα εγκλήματά της σε κάθε περιοχή όπου αναλάμβανε δράση. Ο Ντιρλεβάνγκερ τραυματίστηκε τον Απρίλη του 1945, στις λυσσώδεις μάχες των ναζί κατά των σοβιετικών στον ποταμό Οντερ. Αργότερα παραδόθηκε στους Γάλλους και πέθανε τον Ιούνη του 1945 όντας υπό κράτηση. Μάλλον εκτελέστηκε από Πολωνούς που υπηρετούσαν υπό τους Γάλλους και οι οποίοι πληροφορήθηκαν ποιος είναι ο κρατούμενος. Τα υπολείμματα της δολοφονικής μονάδας, καμιά εφτακοσαριά SS όλοι κι όλοι, φρόντισαν να το βάλουν στα πόδια από το μέτωπο, να περάσουν τον Ελβα και να αναζητήσουν προστασία παραδιδόμενοι στους Αμερικανούς, λίγες μέρες πριν από την άνευ όρων παράδοση της ναζιστικής Γερμανίας στον επικεφαλής του Κόκκινου Στρατού, στρατάρχη της Σοβιετικής Ενωσης Γκεόργκι Ζούκοφ.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το περιβόητο τάγμα του Αζόφ, που έγινε διεθνώς γνωστό, αποτελώντας τρόπον τινά τις πριμαντόνες του ουκρανικού ναζισμού. Βλέπει κανείς τα ναζιστικά σύμβολα, ακόμη και των πιο απεχθών μονάδων των SS, να χρησιμοποιούνται ευρύτατα στον ουκρανικό στρατό (ο Ζελένσκι κάποια στιγμή φωτογραφίστηκε με στρατιώτες που έφεραν ναζιστικά σύμβολα στις στολές τους και μετά το θόρυβο που έγινε κατέβασε τις σχετικές αναρτήσεις του).
Αν δούμε ενδελεχέστερα την ιστορία του 20ού αιώνα, θα κατανοήσουμε ότι ο ναζισμός αναδείχτηκε αναπόφευκτα σε συστατικό στοιχείο του σύγχρονου ουκρανικού εθνικισμού. Είναι εκείνη η ιδεολογία που μπορεί να στηρίξει τον αντι-ρωσισμό. ‘Η, αν θέλετε, είναι η αντιστροφή της καπηλείας του αντιφασισμού και των νικών του Κόκκινου Στρατού από το ρωσικό ιμπεριαλιστικό καθεστώς.
Για να εισβάλει η ιμπεριαλιστική Ρωσία στην Ουκρανία, ο Πούτιν προχώρησε σε μια προκλητική επίθεση ενάντια στην πολιτική των Μπολσεβίκων στο εθνικό ζήτημα, αναβιώνοντας τα πιο αντιδραστικά δόγματα του μεγαλορωσικού εθνικισμού. Ταυτόχρονα, όμως, συνδύασε αυτά τα δόγματα με έναν κάλπικο αντιφασισμό, επικαλούμενος τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και τον αγώνα του Κόκκινου Στρατού.
Για να συγκροτήσουν μια κρατική οντότητα-υποχείριο των ιμπεριαλιστών της Δύσης, οι καπιταλιστές της Ουκρανίας και το πολιτικό τους προσωπικό χρειάζονταν το ναζισμό. Από πού θα αντλούσαν στοιχεία ιδεολογίας για να συγκροτήσουν τον νέο ουκρανικό εθνικισμό; Σίγουρα όχι από την περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της πραγματικής ΕΣΣΔ. Γιατί εκείνη ήταν η μοναδική περίοδος στην Ιστορία που το ουκρανικό έθνος απέκτησε ανεξάρτητη κρατική συγκρότηση, με αναγνωρισμένα όλα τα εθνικά δικαιώματά του. Εγινε μέλος μια ένωσης ανεξάρτητων κρατών, με σοβιετική πολιτειακή συγκρότηση και με σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής.
Οι σύγχρονοι ουκρανοί αστοί, για να συγκροτήσουν την εθνικιστική τους ιδεολογία, ήταν αναγκασμένοι να αναγορεύσουν σε εθνικά πρότυπα την οικτρή μειοψηφία των δωσίλογων τύπου Στεπάν Μπαντέρα, που υπηρετώντας τους ναζί εισβολείς θεωρούσαν ότι θα αποκτήσουν στάτους γερμανόδουλου «ανεξάρτητου» κράτους, που θα χρησιμοποιούταν ως προκεχωρημένο φυλάκιο ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Εκείνη η απόπειρα είχε οικτρό τέλος. Τη συνέτριψε ο Κόκκινος Στρατός που απελευθέρωσε την Ουκρανία από το δολοφονικό ναζιστικό ζυγό, τη συνέτριψε ο ίδιος ο ουκρανικός λαός με την παλλαϊκή του αντίσταση, στο μέτωπο και στα μετόπισθεν, τη συνέτριψε η ατσάλινη ηθικοπολιτική ενότητα των εθνών της ΕΣΣΔ, που αποτέλεσε το θεμέλιο (και) της αντιφασιστικής νίκης. Αναγκαστικά, οι ουκρανοί αστοί που μετατράπηκαν σε υποχείριο της Δύσης και αποδέχτηκαν το ρόλο του προκεχωρημένου φυλάκιου ενάντια στην ιμπεριαλιστική Ρωσία, θα έπρεπε να ανατρέξουν στους ναζί για να βρουν μια ισχυρή συγκολλητική ουσία για την εθνικιστική τους ιδεολογία.
Και βέβαια, η ιμπεριαλιστική Δύση το αποδέχεται αυτό, γιατί εκείνο που την ενδιαφέρει είναι να κάνει τη δουλειά της, χρησιμοποιώντας τον ουκρανικό λαό σαν κρέας για τα κανόνια της στον πόλεμό της με την ιμπεριαλιστική Ρωσία. Πρέπει να σημειώσουμε πως ειδικά σ’ αυτό το θέμα η ιμπεριαλιστική Δύση δείχνει συνέπεια. Οι ηγέτες της πριμοδότησαν την άνοδο του φασισμού κατά το Μεσοπόλεμο, γιατί ήταν αντίβαρο στην άνοδο του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Οι πιο ανοιχτομάτηδες ανάμεσα στους ηγέτες της Δύσης, όπως ο Τσόρτσιλ, δεν είχαν πρόβλημα με το ναζισμό (κάθε άλλο), αλλά με τα κοσμοκρατορικά σχέδια του Χίτλερ και των ναζί του. Κι όταν ο ναζισμός συνετρίβη, οι ιμπεριαλιστές ηγέτες της Δύσης μάζεψαν τα υπολείμματα των συντετριμμένων ναζί και έχτισαν μ’ αυτά τη Δυτική Γερμανία. Ο -πάντα ανοιχτομάτης ιμπεριαλιστής- Τσόρτσιλ ήταν αυτός που διατύπωσε τη θεωρία του «σιδερένιου παραπετάσματος», δίνοντας το σύνθημα για την έναρξη του ονομασθέντος «ψυχρού πολέμου». Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι ιμπεριαλιστές της Δύσης δείχνουν απόλυτη κατανόηση για τον σημερινό ουκρανικό ναζισμό και έχουν δώσει εντολή στα ΜΜΕ τους να θάβουν κάθε σχετική είδηση.