Υπάρχουν στην Ελλάδα παπαγαλάκια της σιωνιστικής προπαγάνδας που αναπαράγουν ακόμα και τώρα τις τερατώδεις κατασκευές για αποκεφαλισμένα μωρά, για εν ψυχρώ εκτελέσεις αμάχων από τους παλαιστίνιους μαχητές στο ρέιβ πάρτι και στα γειτονικά προς τη Γάζα εβραϊκά κιμπούτζ, όπου κατοικούν έποικοι.
Τις απαντήσεις έδωσε η 85χρονη Γιοχβέντ Λίφσιτζ, αιχμάλωτη που απελευθερώθηκε από τη Χαμάς, αλλά και η έποικος Γιασμίν Ποράτ, που έμεινε για κάποιο χρόνο αιχμάλωτη μαχητών της Παλαιστινιακής Αντίστασης και αποκάλυψε ότι τη σφαγή των αμάχων δεν την έκαναν οι παλαιστίνιοι μαχητές αλλά τα σιωνιστικά στρατεύματα.
Λύσσαξαν οι σιωνιστές, καθώς είδαν τις βρόμικες γκεμπελίστικες κατασκευές τους να καταρρέουν. Και απαγόρευσαν στους δημοσιογράφους να μιλούν με εποίκους που είχαν πιαστεί αιχμάλωτοι και δεν μεταφέρθηκαν στη Γάζα. Κάποιοι αιχμάλωτοι, όμως, πρόλαβαν και μίλησαν σε δημοσιογράφους που επισκέφτηκαν τα κιμπούτζ τις επόμενες μέρες από την «Καταιγίδα του Αλ Ακσα». Και οι μαρτυρίες τους αποτελείωσαν το βρόμικο σιωναζιστικό αφήγημα. Περιέγραψαν μαχητές ευγενικούς, που δεν τους πείραξαν και τους φέρθηκαν με σεβασμό.
Παραθέτουμε τρεις απ’ αυτές τις μαρτυρίες, που δόθηκαν μέσα στο Ισραήλ και όχι στη Γάζα, για να πουν πως τους ανάγκασε η Χαμάς. Μιλούν γυναίκες που παρέμειναν αιχμάλωτες επί ώρες, μέχρι οι μαχητές να αποσυρθούν στη Γάζα. Αν ήθελαν τις σκότωναν, αλλά κάτι τέτοιο υπήρξε μόνο στα αρρωστημένα μυαλά αυτών που κατασκεύασαν τις βρόμικες ιστορίες με τα «ανθρωπόμορφα κτήνη». Ανθρωπόμορφα κτήνη είναι οι σιωνιστές που δολοφονούν καθημερινά εκατοντάδες αμάχους στη Γάζα.
Πρώτα, οι Ταξιαρχίες Ιζεντίν Αλ Κασάμ έδωσαν στη δημοσιότητα βίντεο στο οποίο φαίνεται να αφήνουν ελεύθερη μια ισραηλινή αιχμάλωτη με δυο μικρά παιδιά.
Υστερα, η ισραηλινή έποικος διηγήθηκε την περιπέτειά της.
Λέει πως η ίδια μετέφερε την κόρη της Εσθήρ, ενώ τον γιο της Νεγκίφ μετέφερε κάποιος από τους μαχητές της Χαμάς. Ολη την ώρα έκλαιγε. Οταν φτάσαμε στα σύνορα με τη Γάζα κι αρχίσαμε να βλέπουμε τα σπίτια της Γάζας, οι μαχητές μού έκαναν νόημα με το χέρι να φύγω, να γυρίσω σπίτι μου. Εφεραν την κόρη μου και μού την άφησαν κι αυτοί συνέχισαν το δρόμο τους προς τη Γάζα. Τότε κατάλαβα ότι με άφησαν ελεύθερη και πήρα το δρόμο της επιστροφής. Ο δημοσιογράφος τη ρώτησε αν γύρισε μόνη της και η γυναίκα απαντά ότι γύρισε μόνη της μαζί με τα παιδιά της με τα πόδια.
Ησουνα μέσα στη Γάζα; ρωτάει ο δημοσιογράφος. Ναι, περάσαμε τα σύνορα και ήμασταν μέσα στη Γάζα, βλέπαμε τα σπίτια. Θυμάμαι πως όταν με βγάλανε από το καταφύγιο που κρυβόμουν στο σπίτι, μου έδωσαν ρούχα να ντυθώ, από σεβασμό. Στο δρόμο άκουγα πολλές εκρήξεις και ήμουν φοβισμένη. Στο δρόμο της επιστροφής είδα και άλλους μαχητές της Χαμάς. Πήγα κάπου και κρύφτηκα. Με είδαν, αλλά δεν με ενόχλησε κανένας απ’ αυτούς. Συνέχισαν το δρόμο τους κι εγώ το δικό μου προς το σπίτι μου, αργά γιατί το ένα παιδί είχε χτυπήσει στο πόδι. Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα έφτανα. Θεωρώ ότι με άφησαν επειδή είχα δυο παιδιά.
Δεύτερη γυναίκα, έποικος σε κιμπούτζ λίγο έξω από τη Γάζα, περιγράφει τη δική της εμπειρία, όσο ήταν αιχμάλωτη των παλαιστίνιων μαχητών.
Ελεγα από μέσα μου πώς θα βγάλω τη νύχτα μαζί τους, γιατί ήξερα ότι δεν είναι εύκολο να ελευθερώσουν τους αιχμάλωτους μέσα σε μια μέρα, είναι απίθανο. Ημουν αιχμάλωτη κι αν προσπαθούσα να δραπετεύσω θα μου έριχναν καμιά σφαίρα. Τους έλεγα: τι λέτε, να μου μάθετε αραβικά κι εγώ να σας μάθω εβραϊκά, αφού είμαστε αδέρφια; Μου απάντησαν: Οχι, δεν είμαστε αδέρφια, εμείς είμαστε μάρτυρες, είμαστε οργάνωση, κάτι τέτοιο, δεν κατάλαβα καλά τι μου έλεγαν. Σκεφτόμουν πως κάτι έπρεπε να κάνω για να περάσει η ώρα, να κερδίσω λίγο χρόνο.
Ρώτησα: έχεις παιδιά; Μου απάντησε: έχω τρεις γιους και δυο κόρες. Του είπα: δεν σε στενοχωρεί που τα παιδιά σου θα μείνουν ορφανά; Μου απάντησε: τα παιδιά μου με στηρίζουν σ’ αυτό που κάνω. Είπα, ωχ θεέ μου, αυτά τα λόγια που ακούω τώρα δεν είναι θετικά, όλα όσα ακούω είναι αρνητικά.
Κάποια στιγμή ξύπνησε ένας μαχητής που ήταν τραυματισμένος. Του έβαλα αντισηπτικό και προσπάθησα να του βάλω φάρμακο σε κάποιες πληγές που είχε στο χέρι του. Του είπα: πιες νερό και πάρε λίγο ανανά, αν θέλεις, για να σου ανέβει το ζάχαρο. Το πρόσωπό του φαινόταν χάλια. Εκανα παρέα μαζί τους, τραγουδήσαμε κάποια τραγούδια της Λιό Νερίξ. Μου είπαν: είσαι πολύ ευγενική. Ηταν αληθινά πολύ καλοί μαζί μου, πολύ ευγενικοί, συμπαθητικοί. Δεν μου έκαναν τίποτα κακό, δεν με ακούμπησαν, δεν έπαθα τίποτα κακό μαζί τους.
Τρίτη μαρτυρία, επίσης από ισραηλινή έποικο.
https://www.youtube.com/watch?v=tfeBDnYjDDE&t=6s
Ξαφνικά άκουσα την πόρτα του σπιτιού ν’ ανοίγει. Αρχισα ν’ ακούω συνομιλίες στα αραβικά μέσα στο σπίτι. Προσπάθησα να ασφαλίσω την πόρτα του καταφύγιου για να μην μπορούν να την ανοίξουν, αλλά αντιλαμβάνεστε ότι έξι οπλισμένοι άντρες μέσα στο σπίτι μου κατάφεραν να την ανοίξουν. Εριξαν έναν πυροβολισμό στην πόρτα και ευτυχώς για εμάς η πόρτα άνοιξε. Η σφαίρα πέρασε δίπλα μου και χτύπησε το ντουλάπι. Μπήκαν στο καταφύγιο και τους είπα: έχω δυο παιδιά μαζί μου.
(Ερώτηση: Τους μίλησες στα εβραϊκά;) Οχι τους μίλησα στ’ αγγλικά. Μας κοίταξαν και κάποιος μού είπε στ’ αγγλικά: Μην φοβάστε, είμαστε μουσουλμάνοι, δε θα σας πειράξουμε. Αυτό που άκουσα απ’ αυτόν, αφενός με εξέπληξε, αφετέρου με καθησύχασε. Κάθησα μαζί με τα παιδιά μου. Οι ένοπλοι έφεραν μια καρέκλα από την τραπεζαρία. Ενας στρατιώτης κάθησε μαζί μας στο καταφύγιο όλη την ώρα, αλλά οι υπόλοιποι ένοπλοι γύριζαν στο σπίτι μας.
Ενας από τους ενόπλους είδε μια μπανάνα στο μάρμαρο στην κουζίνα. Με ρώτησε αν μπορούσε να πάρει μία. Του είπα: ναι, μπορείς να πάρεις. Οι ένοπλοι έμειναν στο σπίτι μας περίπου δύο ώρες. Δυο ώρες αργότερα έκλεισαν την πόρτα του καταφύγιου και έφυγαν από το σπίτι.
Κι ένα ακόμα αποκαλυπτικό βίντεο. Παλαιστίνιοι μαχητές προστατεύουν τη ζωή Ισραηλινής που κρατάει μωρό στην αγκαλιά της, από τα πυρά των συμπατριωτών της! Θα δει ότι εμείς έχουμε ανθρωπιά, όχι αυτοί, φωνάζει ο επικεφαλής των παλαιστίνιων μαχητών. Κανένας δε θα σε πειράξει, (στους μαχητές:) κανένας δε θα την πειράξει. Προστατέψτε την. Προστατέψτε την, κρατήστε τη ζωή της ασφαλή. Να της το πείτε να το ξέρει, έχει παιδιά.
Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα. Μόνο να σας απευθύνουμε έκκληση να διαδώσετε όσο γίνεται πιο πλατιά αυτές τις μαρτυρίες.
