Η Γερμανία (θα) έχει νέα κυβέρνηση. «Ο “σηματοδότης“ είναι εδώ», δήλωσε ο Ολαφ Σολτς, παρουσιάζοντας την κυβερνητική συμφωνία Σοσιαλδημοκρατών (κόκκινο), Πράσινων (πράσινο), Φιλελευθεροδημοκρατών (κίτρινο). Μετά πήρε τα στελέχη των τριών κομμάτων και βγήκαν μια μικρή τσάρκα στο συννεφαισμένο Βερολίνο, ίσα-ίσα για να τραβηχτούν οι απαραίτητες φωτογραφίες που έκαναν το γύρο του κόσμου.
Ακόμα και στην τσάρκα της φωτογράφισης όλα ήταν σχεδιασμένα με γερμανική τάξη. Στη μέση ο Σολτς, δεξιά του οι συμπρόεδροι του δεύτερου κόμματος (οι «πράσινοι» Χάμπεκ και Μπέρμποκ), αριστερά του ο πρόεδρος του τρίτου κόμματος (ο «φιλελεύθερος» Λίντνερ) και στα άκρα στελέχη του SPD που μάλλον θα αναλάβουν υπουργεία.
Η μοιρασιά έγινε όπως ακριβώς προβλεπόταν. Το SPD παίρνει την καγκελαρία με τον Σολτς, έξι υπουργεία (μεταξύ αυτών τα Εσωτερικών, Αμυνας, Υγείας, Εργασίας) συν το υπουργείο καγκελαρίας. Για τα πρόσωπα θα αποφασίσει τυπικά η ηγεσία του SPD, αλλά η απόφαση έχει ήδη ληφθεί.
Οι «Πράσινοι» θα πάρουν πέντε υπουργεία. Ο Χάμπεκ μάλλον θα γίνει αντικαγκελάριος με ένα υπερυπουργείο Οικονομίας-Ανάπτυξης και Προστασίας του Κλίματος, ενώ τη Μπέρμποκ την έχουν σίγουρη για το υπουργείο Εξωτερικών (η πρώτη γυναίκα ΥΠΕΞ της Γερμανίας). Αν αναρωτιόσαστε πώς θα εμπιστευτούν το ΥΠΕΞ σ’ αυτή τη μετριότητα, θα σας θυμίσουμε ότι η απόλυτη μετριότητα είναι και ο νυν ΥΠΕΞ Χάικο Μάας. Το γερμανικό πολιτικό σύστημα έχει υποβαθμίσει σημαντικά τα καθήκοντα του ΥΠΕΞ, ο οποίος απλά κάνει τη «λάντζα». Την εξωτερική πολιτική ασκεί επί της ουσίας ο εκάστοτε καγκελάριος.
To FDP θα πάρει τέσσερα υπουργεία, μεταξύ των οποίων το πανίσχυρο Οικονομικών, στο οποίο θα τοποθετηθεί ο Λίντνερ. Αυτή ήταν η απαίτηση των γερμανών τραπεζιτών και βιομήχανων, η οποία έγινε πράξη. Ο Λίντνερ είναι πιο σκληρός μονεταριστής ακόμα και από τον Σόιμπλε, οπότε υπάρχει η εγγύηση ότι θα λειτουργήσει ως φρένο σε τυχόν «ατασθαλίες» των Σοσιαλδημοκρατών και των Πράσινων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο συνασπισμός «φανάρι» δεν έχει το περιθώριο να χάσει οποιοδήποτε από τα τρία μέλη του.
Περισσότερο από τις παπάρες που εκστόμισε ο Σολτς κατά την παρουσίαση της τρικομματικής συμφωνίας (του τύπου: «Είμαστε ενωμένοι στη θέληση να κάνουμε τη χώρα καλύτερη, να την κινήσουμε προς τα μπροστά και να την κρατήσουμε ενωμένη») σημασία έχουν κάποιες άλλες επισημάνσεις. Οπως του βετεράνου των Πρασίνων Τζεμ Οζντεμίρ, ενός από τους βασικούς διαπραγματευτές της τρικομματικής συμφωνίας (300 ήταν συνολικά οι διαπραγματευτές που δούλεψαν κατά ομάδες): «Είναι τυπικό για τη Γερμανία. Είναι η αλλαγή και η συνέχεια σε ένα». Τον λες και κυνικό αστό πολιτικό τον τουρκικής καταγωγής Οζντεμίρ.
Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Βerenberg Bank, Χόλγκερ Σμίντινγκ, υπήρξε πιο κυνικός: «Η νέα κυβέρνηση θα είναι ουσιαστικά κυβέρνηση συνέχειας, όχι αλλαγής. Ολοι εκείνοι που ήλπιζαν ότι αυτή θα είναι η έναρξη κάτι εντελώς διαφορετικού θα απογοητευθούν».
Η συμφωνία υπογράφηκε και απομένουν τα τυπικά. SPD και FDP θα την περάσουν από τα διευιθυντικά τους όργανα, οι Πράσινοι θα την θέσουν για έγκριση στα μέλη της και κατά τις 6 Δεκέμβρη ο Σολτς θα ορκιστεί καγκελάριος με τη Μέρκελ να του παραδίδει τα κλειδιά της καγκελαρίας. Πρέπει ήδη να συνεργάζονται στενά, ώστε να μην υπάρξει κανένα κενό στη γερμανική ιμπεριαλιστική πολιτική. Η λέξη κλειδί, αυτή που ακούγεται και γράφεται περισσότερο στα γερμανικά ΜΜΕ, είναι η «συνέχεια».
