Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η σύλληψη από τις αλβανικές αρχές του υποψήφιου δημάρχου Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη έχει καθαρά πολιτικό χαρακτήρα. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν στοιχεία που μπορούν να στηρίξουν την κατηγορία, η σύλληψή του δυο μέρες πριν από τις εκλογές δεν αφήνει περιθώρια να μιλήσουμε για ποινική και όχι πολιτική υπόθεση.
Από την άλλη, είναι εξίσου βέβαιο πως η σύλληψη και προφυλάκιση του Μπελέρη εντάσσεται στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα δυο βασικά πολιτικά στρατόπεδα της Αλβανίας, αυτό του οποίου ηγείται ο νυν πρωθυπουργός και ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος Εντι Ράμα και αυτό που συνέπηξαν η διάσπαση του Δημοκρατικού Κόμματος υπό τον πρώην πρωθυπουργό Σαλί Μπερίσα, το Κόμμα Ελευθερίας του πρώην προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας Ιλίρ Μέτα, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Ναρντ Ντόκα και το Κόμμα Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εκπροσωπεί ένα μέρος της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία με ηγέτη τον Βαγγέλη Ντούλε. Ο Μπελέρης υπήρξε υποψήφιος του συνασπισμού της αντιπολίτευσης των Μπερίσα-Μέτα-Ντόκα-Ντούλε.
Ας σημειωθεί ότι αντίπαλος του Μπελέρη για το Δήμο Χειμάρρας ήταν ο νυν δήμαρχος Γιώργος Γκόρος, που υποστηρίχτηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράμα. Ακόμα και στην καρδιά της ελληνικής εθνικής μειονότητας, στον Δήμο Δρόπολης, αντίπαλοι ήταν ο νυν δήμαρχος Δημήτρης Τόλης, με τη στήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Θανάσης Μανέκας, με τη στήριξη του συνασπισμού των Μπερίσα-Μέτα-Ντόκα-Ντούλε, και ο Κώστας Γκάρος, με τη στήριξη του αλβανικού Κινήματος Δέηση. Και τον Δήμο Φοινίκης, επίσης μειονοτικό, διεκδικούσαν ο Ρωμαίος Τσάκουλης, με τη στήριξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του μειονοτικού Κόμματος Για Το Μέλλον, ο Λεωνίδας Χρίστου, με τη στήριξη του συνασπισμού των Μπερίσα-Μέτα-Ντόκα-Ντούλε, και ο Λεωνίδας Παππάς, με τη στήριξη του επίσημου Δημοκρατικού Κόμματος.
Οπως βλέπουμε, οι πολιτικοί «ταγοί» της ελληνικής εθνικής μειονότητας κάθε άλλο παρά ενωμένοι εμφανίστηκαν. Αντίθετα, διεσπάρησαν ανάμεσα στα αλβανικά κόμματα. Προς τι, λοιπόν, οι εθνικιστικές κραυγές από πλευράς ελληνικού κράτους; Οσο «έλληνας μειονοτικός» είναι ο Μπελέρης, άλλο τόσο είναι και ο αντίπαλός του Γκόρος.
Και για να το θέσουμε και διαφορετικά, από πότε η περιοχή της Χειμάρρας ανήκει στην αναγνωρισμένη ελληνική εθνική μειονότητα;
Ποια είναι η απάντηση των ελληνικών κυβερνήσεων και του ελληνικού αστικού πολιτικού συστήματος κάθε φορά που από τούρκους ιθύνοντες υπάρχουν αναφορές για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η τουρκική μειονότητα στη Θράκη; Πρώτον, ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα, αλλά… μουσουλμανική μειονότητα, διότι έτσι την αναγνωρίζει η συνθήκη της Λωζάνης. Και δεύτερο, ότι τα όποια προβλήματα είναι εσωτερικό ζήτημα του ελληνικού κράτους και η Τουρκία «δεν δικαιούται για να ομιλεί», γιατί αυτό συνιστά παρέμβαση στα εσωτερικά άλλης χώρας.
Στην περίπτωση της Αλβανίας, όμως, αυτό… δεν ισχύει. Το ελληνικό κράτος γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις διεθνείς συνθήκες (Παρίσι 1921) που καθορίζουν με σαφήνεια τα όρια της ελληνικής εθνικής μειονότητας και διερύνει αυτά τα όρια μέχρι τη Χειμάρρα, που δεν περιλαμβάνεται στη μειονότητα.
Ο Μητσοτάκης δήλωσε με θράσος ότι είναι «αδιανόητο δύο μέρες πριν από τις εκλογές να φυλακίζεται υποψήφιος δήμαρχος, εκπρόσωπος της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, σε μια περιοχή τόσο ευαίσθητη όσο είναι η Χειμάρρα». «Η σύλληψη υποψήφιου δημάρχου δύο ημέρες πριν από τις εκλογές δεν συνιστά κράτος δικαίου», ανακοίνωσε το ελληνικό ΥΠΕΞ, σημειώνοντας ότι η απόφαση της προφυλάκισής του «επιφέρει πλήρη ανατροπή των κανόνων ισονομίας στις δημοτικές εκλογές στη Χειμάρρα, σημαντικότατο κέντρο της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία»!
Προφανώς ο Μπελέρης είναι «ο άνθρωπός τους» και γι’ αυτό τον υποστήριξαν έναντι του Γκόρου, κρύβοντας το γεγονός πως όχι μόνο οι ελληνόφωνοι πολιτικοί της Χειμάρρας αλλά και οι επίσημα μειονοτικοί πολιτικοί δεν έδιναν εθνικό χρώμα στις προεκλογικές τους εκστρατείες αλλά είχαν διαμοιραστεί ανάμεσα στα αλβανικά αστικά κόμματα. Ομως είναι εθνικιστική πρόκληση να χαρακτηρίζουν τη Χειμάρρα «κέντρο της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας στην Αλβανία», ασκώντας εκβιασμό επί της αλβανικής κυβέρνησης.
Ακόμη και σήμερα, στην επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού ΥΠΕΞ, στο κεφάλαιο «Ελληνική Εθνική Μειονότητα Αλβανίας» δεν υπάρχει καμιά σαφής γεωγραφική ή πληθυσμιακή περιγραφή της ελληνικής μειονότητας. Διαβάζουμε, όμως, ότι «η πλήρης κατοχύρωση της ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη δυνατότητα άσκησης των μειονοτικών δικαιωμάτων, βρίσκεται στον πυρήνα των ζητημάτων που θέτει η ελληνική πλευρά στην αλβανική». Αλήθεια, το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού γιατί δεν αναγνωρίζεται στην τουρκική μειονότητα της Θράκης ή στη σλαβομακεδονική μεινότητα της ελληνικής Μακεδονίας;
Το στάτους της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία είναι περίπου 100 χωριά στις περιοχές Γκιροκάστερ (Αργυροκάστρου) και Σαράντι (Αγιοι Σαράντα). Βεβαίως, υπάρχουν μειονοτικοί που με το πέρασμα των χρόνων μετοίκησαν σε άλλες πόλεις της Αλβανίας, αλλά πέρα από την αναγνώριση της εθνικής τους ταυτότητας δεν μπορούν να έχουν άλλα μειονοτικά δικαιώματα (π.χ. να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα σε ένα σχολείο του Ελμπασάν, επειδή υπάρχει εκεί ένα παιδί μειονοτικής οικογένειας).
Τα τελευταία χρόνια, κάτοικοι της Χειμάρρας βρίσκονται σε διαμάχη με το αλβανικό κράτος για κάτι εκτάσεις-φιλέτα στη λεγόμενη «αλβανική Ριβιέρα», που το αλβανικό κράτος υποστηρίζει ότι έχουν καταπατηθεί. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα οικόπεδα είναι δικά τους (ελληνικής καταγωγής ή και Αλβανοί, που για την περίσταση μεταμφιέζονται σε Ελληνες) βάζουν μπροστά το μειονοτικό. Θέλουν να τους πάρουν τα οικόπεδα, λένε, επειδή είναι μειονοτικοί. Μειονοτικοί, βέβαια, δεν είναι, παίζουν όμως αυτό το παιχνίδι για να βάλουν μπροστά το ελληνικό κράτος να αναμιχθεί σε μια υπόθεση για την οποία αρμόδια είναι αποκλειστικά τα όργανα του αλβανικού κράτους και το εσωτερικό δίκαιο της Αλβανίας. Το είχε κάνει ο Τσίπρας τον Απρίλη του 2019 (τα ψηφαλάκια γύρευε), το κάνει και ο Μητσοτάκης.
Το «βορειοηπειρωτικό» συνετρίβη μια φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα και άλλη μία στα μισά του, όταν μεγάλο κομμάτι των ελλήνων μειονοτικών δεν ακολούθησε τους «βορειοηπειρώτες» κατσαπλιάδες, αλλά εντάχθηκε στα υπό τον Ενβέρ Χότζια και τους συντρόφους του στο Κ.Κ. Αλβανίας παρτιζάνικα εθνικοαπελευθερωτικά σώματα. Κι όταν οι παρτιζάνοι απελευθέρωσαν την Αλβανία από το ναζιφασιστικό ζυγό, Αλβανοί και Ελληνες γιόρταζαν αδερφωμένοι τη λευτεριά και τιμούσαν τους νεκρούς τους.
Το ελληνικό ακροδεξιό και το «βορειοηπειρωτικό» κατακάθι δεν έχει κανένα πρόβλημα από τη δημιουργία μια τεχνητής όξυνσης στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας, ακόμη και με το χύσιμο αίματος (όπως τότε με τον Κατσίφα).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Το εθνικιστικό δηλητήριο μετατρέπεται σε αίμα
ΥΓ. Τελικά ο Μπελέρης νίκησε τον Γκόρο στη Χειμάρρα, με λίγες ψήφους διαφορά. Προφανώς θα γίνουν προσφυγές για επανακαταμέτρηση. Ομως, ακόμη και με τη νίκη του Μπελέρη, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράμα πήρε τους 50 από τους 61 δήμους της Αλβανίας, σημειώνοντας μια μεγάλη εκλογική νίκη.