Το παρακάτω χρονικό συντάχτηκε σύμφωνα με την 20σέλιδη έκθεση του «Κέντρου Συνταγματικών Δικαιωμάτων» με τίτλο: «Απεργίες πείνας και διαμαρτυρίες στο Γκουαντανάμο: Φλεβάρης 2002 – Αύγουστος 2005» (8/9/05), την οποία μπορεί κανείς να διαβάσει στο διαδίκτυο (στη διεύθυνση https://www. ccrny.org/v2/reports/ report.asp?ObjID=ZAmGqZ616e&Content=624):
Αρχές 2002
Οι πρώτες μικρής διάρκειας απεργίες πείνας ξεκίνησαν λίγο μετά το άνοιγμα του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Γκουαντανάμο, που έγινε στα τέλη του 2001. Στοιχεία γι’ αυτές δεν υπάρχουν παρά μόνο από κρατούμενους από τη Βρετανία, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, που αφέθηκαν ελεύθεροι και αναφέρουν ότι οι πρώτες απεργίες πείνας ξεκίνησαν μετά από προσβολή των θρησκευτικών αισθημάτων των κρατουμένων.
Φλεβάρης-Μάης 2002
Στις 27 Φλεβάρη ξεκίνησε η πρώτη μαζική άρνηση συσσιτίου από 109 άτομα που αυξήθηκαν στα 194 μια μέρα αργότερα. Στοιχεία για το πόσοι συνέχισαν την άρνηση συσσιτίου δεν υπάρχουν. Το μόνο που μπορούμε Έα γνωρίζουμε είναι ότι ένας άντρας συνέχισε την απεργία πείνας μέχρι τις 2 Μάη και μετά από 63 μέρες εξαναγκάστηκε σε υποχρεωτική σίτιση, ενώ ένας άλλος έφτασε μέχρι τις 10 Μάη και σταμάτησε με τον ίδιο βίαιο τρόπο.
Οκτώβρης-Δεκέμβρης 2002
Στα τέλη του 2002, οι απεργίες πείνας αρχίζουν να γίνονται πιο ανησυχητικές για τις Αρχές. Τόσο που καταφτάνουν οι πρώτοι πράκτορες του FBI με εντολή να διερευνήσουν την κατάσταση, αφού έχουν προηγηθεί και 28 απόπειρες αυτοκτονίας. Σε έκθεση του FBI αναφέρεται ότι οι κρατούμενοι διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησης και υποστηρίζουν ότι κρατούνται άδικα. Ενας απεργός πείνας συνεχίζει την απεργία για έξι βδομάδες.
Αύγουστος 2003
Δυόμιση χρόνια μετά (το Γενάρη του 2005), οι αμερικάνικες Αρχές παραδέχονται ότι μεταξύ 18 και 26 Αυγούστου 23 άτομα επιχείρησαν να κρεμαστούν στα κελιά τους, ενώ στους 350 υπολογίζονται από άλλες πηγές οι κρατούμενοι που προσπάθησαν να αυτοτραυματιστούν. Το ιατρικό προσωπικό της φυλακής μόνο δύο απόπειρες αυτοκτονίας χαρακτήρισε γνήσιες, ενώ τις υπόλοιπες τις κατέταξε στους αυτοτραυματισμούς.
Ιούνης-Ιούλης 2005
Η απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 21 Ιούνη με άρνηση ενός συσσιτίου την ημέρα για μία βδομάδα, συνεχίστηκε με άρνηση δύο συσσιτίων τη μέρα για την επόμενη βδομάδα και κατέληξε σε απεργία πείνας από τις 2 Ιούλη. Εγινε γνωστή, όμως, στις 20 Ιούλη από πρώην κρατούμενο, γιατί μέχρι εκείνη την ημέρα οι Αρχές την κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό. Τελικά οι Αρχές παραδέχτηκαν ότι μόνο 52 κρατούμενοι συμμετείχαν στην απεργία πείνας. Καλά πληροφορημένες πηγές (σύμφωνα με το «Κέντρο Συνταγματικών Δικαιωμάτων»), όμως, υποστηρίζουν ότι οι απεργοί θα πρέπει να ήταν γύρω στους 200. Οι απεργοί στο στρατόπεδο Νο.5 (Camp 5) θέτουν μάλιστα εννέα αιτήματα: 1.Θέλουμε σεβασμό στη θρησκεία μας. Να σταματήσει κάθε προσβολή του Κορανίου και κάθε θρησκευτική διάκριση 2. Θέλουμε δίκαιες δίκες με κατάλληλη νομική αντιπροσώπευση 3. Θέλουμε κατάλληλο, ανθρώπινο φαγητό και καθαρό νερό. Δεν μας δίνουν αρκετές ποσότητες φαγητού και το φαγητό είναι συχνά μπαγιάτικο και δεν τρώγεται. Το νερό είναι συχνά βρόμικο και μυρίζει σαν μολυσμένο. 4. Θέλουμε να δούμε το φως του ήλιου και όχι να αναγκαζόμαστε να παραμένουμε για μήνες χωρίς να δούμε το φως της μέρας. 5. ΘέλουΆε να πληροφορηθούμε γιατί ήμαστε στο στρατόπεδο Νο.5 για τόσο καιρό, σε ορισμένες περιπτώσεις για πάνω από χρόνο. Τί έχουν κάνει οι κρατούμενοι του στρατοπέδου Νο.5 και τους μεταχειρίζονται χειρότερα απ’ τους άλλους κρατούμενους; 6. Θέλουμε στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως οποιοσδήποτε άλλος στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης αποτελεσματικής ιατρικής φροντίδας. 7. Θέλουμε να μπορούμε να επικοινωνούμε με τις οικογένειές μας, να τους γράφουμε και να λαμβάνουμε γράμματα. Μερικοί κρατούμενοι δεν έλαβαν κανένα γράμμα απ’ αυτά που έστειλαν οι οικογένειές τους, ούτε οι οικογένειές τους έλαβαν τα γράμματα που τις στέλνουν κι αυτό είναι μαζικό πρόβλημα στο στρατόπεδο. 8. Θέλουμε να καταργηθεί το σύστημα «προνομίων» στα διάφορα στρατόπεδα και όλοι να έχουν την ίδια μεταχείριση. 9. Θέλουμε ένα ανεξάρτητο σώμα να επιτηρεί την κατάσταση και να αναφέρει δημόσια για τις συνθήκες κράτησης στο Γκουαντανάμο. Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης, το υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ αναγκάζεται να αποδεχτεί τη δημιουργία επιτροπής κρατουμένων που θα διαπραγματευτεί τα αιτήματά τους με τη διοίκηση του στρατοπέδου. Μετά από διαπραγματεύσεις, η διοίκηση ζητά δέκα μέρες για να συμμορφωθεί με τις συνθήκες της Γενεύης και η απεργία σταματάει. Μερικοί απεργοί έχουν ήδη σταματήσει κατόπιν υποχρεωτικής σίτισης.
Αύγουστος 2005-Σήμερα
Με τη λήξη της περιόδου των δέκα ημερών που ζήτησε η αμερικάνικη διοίκηση, ξεκίνησε η τελευταία απεργία στις 8 Αυγούστου.