Καθώς συμπληρώνονται 13 χρόνια από το πολεμικό πλήγμα της 11ης Σεπτέμβρη στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και την αμερικάνικη εισβολή στο Αφγανιστάν, οι εξελίξεις το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι η παταγώδης αποτυχία του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Οι εμπνευστές και οι πρωτεργάτες του το μόνο που κατάφεραν είναι να πνίξουν στο αίμα το λαό του Αφγανιστάν, να μετατρέψουν τη χώρα σε ερείπια, να τροφοδοτήσουν με δεκάδες χιλιάδες μαχητές τα πιο ακραία και φανατικά ρεύματα του Ισλάμ, να προκαλέσουν νέες πολεμικές συγκρούσεις και μεγάλη αστάθεια σε πολλές χώρες. Τα γεγονότα, από το Αφγανιστάν μέχρι το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Νιγηρία, το Μάλι και αλλού, αποδεικνύουν περίτρανα το φιάσκο της αμερικάνικης στρατηγικής.
Στο Αφγανιστάν η πολιτική κρίση που έχει ξεσπάσει από τον περασμένο Ιούνιο με αφορμή τις προεδρικές εκλογές συνεχίζεται, μετά την κατάρρευση αρχικά της συμφωνίας που είχε γίνει, με τη μεσολάβηση του αμερικάνου υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι, ανάμεσα στους δύο προεδρικούς υποψήφιους, Ασράφ Γκάνι και Αμπντουλάχ Αμπντουλάχ, για το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας και τη διανομή της εξουσίας, και τελευταία μετά την απόφαση του Αμπντουλάχ να απορρίψει το τελικό αποτέλεσμα των εκλογών που έβγαζε νικητή τον αντίπαλό του, καταγγέλλοντας εκτεταμένη νοθεία.
Εν μέσω της πολιτικής κρίσης και ενώ οι αμερικανονατοϊκές δυνάμεις έχουν αρχίσει να αποσύρονται, οι συντονισμένες επιθέσεις των Ταλιμπάν, από ομάδες εκατοντάδων και μερικές φορές χιλιάδων μαχητών, με στόχο στρατηγικής σημασίας περιοχές σ’ όλη τη χώρα, έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν της θερινής επίθεσης των Ταλιμπάν αυτή τη χρονιά, σύμφωνα με τα διεθνή Πρακτορεία. Οι μαζικές επιθέσεις επικεντρώνονται κυρίως στις νότιες και ανατολικές επαρχίες που συνορεύουν με το Πακιστάν, όπου ολόκληρες περιοχές βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Ταλιμπάν και η τοπική αστυνομία συχνά προχωρεί σε συμφωνίες εκεχειρίας μαζί τους. Εκτός από τις επαρχίες αυτές, στο στόχαστρό τους βρίσκεται τους τελευταίους μήνες και η βόρεια επαρχία Κουντούζ, στρατηγικής γεωγραφικής σημασίας καθώς συνδέει την πρωτεύουσα με το βόρειο τμήμα της χώρας. Οι Ταλιμπάν έχουν καταλάβει τέσσερις από τις εφτά περιφέρειες της επαρχίας και απειλούν πλέον την πρωτεύουσα.
Χωρίς αμερικάνικη αεροπορική υποστήριξη, η ικανότητα των αφγανικού στρατού να αντιμετωπίσει μεγάλους σχηματισμούς Ταλιμπάν μαχητών έχει μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό απωλειών στις γραμμές του (20-25 άντρες τη μέρα) και λιποταξιών, σύμφωνα με δήλωση αξιωματούχου του αφγανικού υπουργείου Αμυνας στο Reuters. Κατά συνέπεια, θεωρούνται απόλυτα βάσιμες οι εκτιμήσεις ότι μετά την αποχώρηση του μεγάλου όγκου των στρατευμάτων κατοχής το κενό θα καλύψουν πιθανότατα οι Ταλιμπάν.
Τα δεινά που προκαλούν στους λαούς οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι καθώς και η ανέχεια και η εξαθλίωση στην οποία είναι καταδικασμένες να ζουν οι πληβειακές μάζες σε τεράστιες περιοχές του πλανήτη είναι οι βασικές αιτίες που γεννούν και τροφοδοτούν τα κινήματα, ισλαμικά και μη, τα οποία χαρακτηρίζονται συλλήβδην «τρομοκρατικά» από τους σταυροφόρους του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», είτε έχουν εθνικοαπελευθερωτικά, προοδευτικά ή αντιδραστικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και τα κινήματα αυτά είναι σαν τη Λερναία Υδρα, ενώ η στρατηγική του Λευκού Οίκου, που κατευθύνει τον πόλεμο αυτό, είναι ολοφάνερα σε αδιέξοδο.
